Sneeuw

We moesten er echt even tussenuit, vonden we.
nou ja...
Maar als je 2 uur van een heuse ski berg woont, en het is het beste seizoen ooit, volgens betrouwbare bronnen (de skiberg mensen zelf) dan gaat het kriebelen. Dus; Naar Aldi voor Ski pakken, en naar de berg voor skielessen.

Accomodatie gaat hier in Lodges, dat wil zoveel zeggen als een studentenflat voor grote mensen met kinderen. Met dezelfde gezelligheid en dezelfde ruzietjes. Daarover dus niet meer.
De sneeuw was nog wel aanwezig toen we aankwamen, maar de liften waren dicht. Geen zorgen; toboggans (een lang woord voor slee) genoeg, en voor de kinderen is het minste beetje wit genoeg.

En zeg nou zelf; hard de berg afgaan, wat is er leuker?
Het uitzicht is fantastisch; Mt BawBaw is geen onderdeel van een berg kam, maar een allene berg; rondom dus zonovergoten dalen, terwijl wij met sneeuwjassen aan chocomel drinken.

Dag twee was er alweer een beetje minder sneeuw, dus maakten we een wandeling in de hoop wat meer tegen te komen.
Onze derde dag brachten we vrijwel sneeuwloos door, maar wel wind en regen vol; dus bedachten we dat en bezoek aan Walhalla, een dorp dichtbij wat beroemd is om zijn goudmijn, en de late aansluiting op electriciteit. Ingepakt stapten we in de auto want het was echt snert weer. Aan de voet van de berg aangekomen, zei ik toch maar tegen Art ' Ik denk dat de beanies afkunnen, die jongen daar loopt in T shirt met korte mouwen...'

Het was bizar warm, in Walhalla, dus aten we we wat op een terrasje - als derde bezoeker die dag hadden we geen keus, al het eten was bijna op. Geen toeristenseizoen?

echte mijn mannen!

Daarna keken we even rond, en doken de mijn in. Jammergenoeg regende het daarna, want we hadden graag het verticale kerkhof gezien.
Walhalla was heel groot in de tijd van goud zoekerij. Hier was echter zo'n typisch geval van eigen succes brengt ondergang; de mijn gangen en huizen, werden allemaal gebouwd van hout. En er werd gestookt op hout.
Om Walhalla heen begon het landschap als bosrijke bergen, maar na een aantal jaar waren alle bomen op, en het 'importeren' van bomen werd op een gegeven moment duurder dan het goud nog opbracht, dus trokken de goudmijners naar andere gebieden en raakte Walhalla verlaten en vervallen.

30 Jaar geleden besloot een slimme entrepeneur het weer op te gaan bouwen, en werd uiteindelijk in 98 electriciteit aangesloten als laatste dorp in Oz. We moeten nog een keer terug- dat is duidelijk. In de lente ofzo, als het cafe meer dan 6 pies op een dag verkoopt.

Woensdag slenterden we naar de top (wandeling van 30 min in 3 uur),

Eindelijk een sneeuwpop!!

en sleeden we naar beneden (5 minuten), waarna we genoten van het Geen-Sneeuw programma; Kung Fu Panda met Popcorn!
Onze laatste dag op de berg was ineens weer fantastisch; natuurlijk sneeuwt het nu wij weg gaan... Dus hebben we de hele dag doorgebracht op de slee.

En daar kun je best een snowboard van maken, als je niet te lang bent...