Donderdag 18 januari moest ik opnieuw voor de urine test. Toch een beetje spannend, omdat de dokter vorige keer had uitgelegd dat bloed in de urine ook op een afwijking aan nieren of lever kan duiden (weet ik veel- je kunt van alles hebben wat je niet weet, blijkt och steeds maar weer…)
Dus; weer plassen in de beker, en even wachten in de wachtkamer.
En weer dat ernstige gezicht. ‘Nou, dit keer geeft de urine een heel ander beeld; volkomen gezond, er zijn geen afwijkingen te zien’
Pffew, opluchting!
Ik moest alleen nog even betalen, en dan zou hij het aangetekend opsturen. Met het mailtje van Susan Hinkley in onze mailbox, belooft dat een spoedig einde aan het papieren traject.. Vanaf nu (een paar dagen voor het opsturen en ‘a few days’ voor het verwerken) houden we vol spanning onze mail in de gaten; het verlossende mailtje kan nu toch echt binnen gaan komen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten