Een beetje sceptisch waren we weer aan het poetsen geslagen. Stel je voor...
Deze keer zou Maarten, de echte Hogenboom-makelaar de rondleiding doen. Daar waren we niet heel erg blij mee, want hij heeft ons het huis verkocht en heeft toen een aantal behoorlijk grote steken laten vallen! (Daar stonden wij, met eigen makelaar en Arthur vrij genomen, voor de deur van een dicht huis "Oh, ik dacht, oude mensen zijn toch altijd thuis??" (sukkel)-maar dat terzijde)
Arthur had nu ook vrij gehouden, dus zijn we gezellig een heel onopvallend rondje om het huis gaan lopen. 9.15, de 'kijkers' kwamen, maar geen makelaar. 9.20...tap tap 9.25, waar blijft die gare rakker? 12 minuten te laat kwam hij dan, in dikke Volvo (oh, ja dat rijd ik ook tegenwoordig). Wist hij niet welke sleutel het was. Wij stonden ons echt te verbijten op de hoek van de straat!! Net toen we er naartoe wilden sprinten, stapten ze ineens het huis binnen. Toen zijn we maar voor een heeel ontspannen kopje organische thee naar het koffiehuis bij de sluis gegaan.
Drie kwartier later vonden we het welletjes. En heel toevallig troffen we de kijkers nog aan- en konden we wat aanvullende informatie geven.
Die middag even met Ferry gebeld, dat we Maarten toch liever niet meer hebben; Al vond hij zelf dat hij het huis best kende, hij had het immers 9 jaar geleden aan ons verkocht!!- wij vonden van niet.
