Meidenweekend…

Soms  heb je wat warmte en liefde nodig… van andere dames. Dit weekend gingen dus Marieke, Inge en ik op stap. Het plan was sauna (vol) een tour op een native food farm, (te vroeg) een kookklas (te ver) , een parachutesprong (oh nee), tot we uiteindelijk, na weken van mailen, besloten tot een wandeling door een beelden park, wat vanwege de regen  a la minuut werd veranderd in een bezoek aan de Gordon fabriek in Pakenham, waar je kunt schilderen en kopen. Keramiek, wel te verstaan.

Alles nog maagdelijk schoon…

De meiden geloven nu echt dat ik eigenlijk handvaardigheids juf ben.  Jammer dat ze nooit meer meedurven…

Klaar!!!!

 

Daarna gezellig in ons gastenhuisje champagne en toastjes, en dan uit eten in de Pig and Whistle.

Nog tot laat kletsen, met wijn en chippies, en dan toch naar bed.

  De volgende ochtend begonnen we de dag met een full Australian breakfast. Buiten was het prachtig; mist, en later de zon door de bomen…    Tot we aan koffie toe waren, en er stond alleen nog De-Cafe!  Dus, Art…?

Misty

even vertellen hoe het met mijn paardje gaat.

De eerste week bleef Misty lekker bij ons thuis.  De eerste dag deelde ze haar hooi nog graag met Portica (die vond het wel handig zo, hooi op haphoogte)

Dag twee besloot ze dat dat zo niet kon. Een welgerichte hap, een kick terug, en ze draaiden om elkaar heen in de paddock. Donder zorgde maar helemaal dat hij uit de buurt bleef. Misty’s conditie is heel erg laag, dus moeten we daar eerst aan werken, voor ze echt gereden kan worden. We lopen aan de leadrope door het bos (na drie rondjes- een half uur is ze buiten adem)  en lungen.

En ze is aan de beurt voor wormen, injecties en tandarts! Donder en Portica gaan eerst. Van het verdovingsspuitje worden ze direct heel er slaperig.  Het werkt alleen op het sympathisch zenuwstelsel, hun evenwicht blijft dus in tact. Maar ze zien er wel heel erg zoet uit zo. Een klem om hun mond open te houden, en met de boor, hop, vijlen. Er zit natuurlijk wel een speciaal kopje op, maar verder is het gewoon een DeWalt.

Misty krijgt een wat zwaarder prikje. (is natuurlijk ook een beetje groter) en ik doe toch maar een stapje opzij als ze bijna lijkt om te vallen. Maar nee; het onverdoofde evenwichtorgaan zorgt er steeds voor dat ze net op tijd een stapje doet!

Uiteindelijk mogen ze bijkomen uit de verdoving. En zal je zien; we houden ze de hele tijd in de gaten, en als we ons even omdraaien kunnen die slaperige, tollende beesten ineens heel snel naar onze groentetuin slaapwandelen.

Dinsdag moest ze weer in de float; ze gaat een paar weekjes bij Yvonne op trainingskamp.  Om te voorkomen dat ik nu fouten maak die ik straks moet herstellen, gaan we een paar weken onder begeleiding werken. Misty blijft voor het gemak bij Yvonne ‘op Agistment’.  De eerste dag is dat lungen in de binnen arena, en dan heel even rijden.  De tweede dag is Yvonne eigenlijk gesloten, maar kan ik daar wel werken. Het is er dus stil, en haar paarden lopen lekker los. Misty vindt dat maar niks, en verzint van alles om niet haar bridle aan te hoeven. Uiteindelijk lukt het toch om haar te lungen, maar ik was wel even bang dat ze er echt vandoor zou gaan. Donderdag gaat het alweer veel beter; lungen en dan rijden, samen met Joke. Die is lekker aan het canteren (galopperen) en ik ben trots als ik even trot.

Vrijdag doe ik het weer even alleen, en gelukkig is Misty nu wel gewend. Ze doet het super goed! Dat komt natuurlijk omdat ik zo’n prachtige nieuwe jas voor haar heb gekocht.  Toen we hier aankwamen vond ik die jasjes zo stom staan. Maar ja, ik kende dan ook alleen paarden die in de stal stonden. Hier is zo veel meer ruimte dat ze de hele dag en nacht buiten staan, maar dan krijgen ze het natuurlijk koud (en dan eten ze meer- hehe, daar zit ook de truuc natuurlijk). Een jas houdt ze lekker warm. En het staat zo leuk!! (vind ik nu- alles went.)

Oh wat mooi zo’n nieuwe jas!! En wat staat die gele modderkleur er goed bij!!! 

Feestjes….

Het zijn spannende weken met veel leuke dingen! Op school wordt er al een paar weken over sprookjes gepraat (in grade 2) en vrijdag wordt de school ineens bevolkt door allerhande gespuis in vreemde kledij. Wij arme  ouders staan met open mond toe te kijken als er een stoet heksen, piraten, prinsessen en wolven voorbij trekt. En een geit. En een gelaarsde kat, en een zeemeermin.. en.. zo voort.

De grote sprookjes figuren lijken lief maar snijden respectievelijk buiken van Wolven open en spugen prinsen in het gezicht met giftige appel.

Zaterdag werden wij wakker met de meiden van Tjits die een ‘slaapfeestje’ gehad hadden. Dat woord is duidelijk overtrokken, want de kinderen die geslapen hebben zijn op een hand te tellen, en het maximum dat gehaald is, is anderhalf uur. Tjits heeft braaf ontbijt gemaakt voor iedereen, en daarna werd iedereen tollend afgevoerd naar basketball, netball en footy wedstrijden.  Alice bleef wat langer, en die kreeg dus een chore; paard wassen (wat een feest!!!)   En daar kwam het volgende feestje alweer aan; Kyra en Evi bleven een nachtje slapen, zodat Jeroen en Marieke dat ook konden- maar dan een keertje alleen.  Daar doen we even een apart blogje over.

Evi wilde wel erg graag helpen!! (Maar Evi wil dan ook alles heel erg graag)

Bregje is gestart met Ballet, en afgezien van wat beginners angst, vindt ze het helemaal fantastisch!! Oei wat doet zij haar best!

En weer een feestje! In je eigen kleren naar school! alles mag, zolang het maar rood is. Want het is ‘red’ week, een woordgrapje. Het is zoiets al boekenweek hier, en het gaat er dus om dat je heeeeeel veeeeeel leest. Vorig jaar werd dat gecontroleerd, met als gevolg dat Diuwke daarna maanden geweigerd heeft te lezen. Dit jaar deden ze het anders. (he, luisteren ze naar feed back?? ja!! echt!!)  Maar het voorlezen blijft, dus waren zowel Art en ik in de klas te vinden, voorlezend aan een heel stel ademloos luisterende rode kinderen.

 

Leuke week toch??

Kyra en Evi

Ja echt! wij hebben ook een Evi en Kyra postje! Deze twee eigenwijze dames kwamen gezellig twee daagjes spelen en een hele nacht logeren.  Leuk! Jeroen en Marieke hadden wat moeite met afscheid nemen, dus die kwamen met allerlei smoesjes nog even terug, (kinderstoeltje… gaaaap, kom op zeg)

Evi was ondertussen al druk met Misty wassen. Ja! daar is ze weer!

De eerste dag waren we druk met van alles, dus niet eens foto’s nemen.. Tjits’ en Bregje zijn prima oppassen voor 4 en 5 jarigen. We kunnen zo een creche beginnen.

Evi vindt alles fijn! Lekker eten?? Jaaa!!!!! Lekker luier wisselen?? Jaaaaa!!! Lekker slapen??? Jaaaa!!!!  

En als ze niet wil, doe je gewoon of je het zelf opeet/aantrekt/opsmeert/ etc.   MIJ!!!!!   Klaar.

 

Kyra kust niet, maar knuffelt. (oei, Tieske is er niets bij) en verder heeft ze er wat moeite mee als ze moet eten, maar gelukkig is ze nog te jong om een discussie te winnen, dus redeneert ze zich zelf in een hoek en eet dan toch haar bord leeg. (1,2, 3 helpt ook.)

De volgende dag; pannekoeken!!! Jaaaaa!!!! (ook van Kyra)

Met suiker… jam!

Neeee, niet met chocopasta! Dat is GEK!!! 

He? wat doet DIE hier? Ja inderdaad, veel te vroeg kwamen Jeroen en Marieke alweer terug. Nou ja zeg…

Dus even paardje rijden;

Tjits past best op Misty (aan de lunge lijn)

 

Nog even gek doen, het is tenslotte ons eigen paard…

eh? Je moet toch aan de andere kant afstappen???

Nee, DAT bedoelde ik niet!!

En dan de kleintjes;

    En Kyra;

Marieke wil ook even; wat haar dochter kan, kan zij ook.

  Oeh, waar gaat dat heen?? In galop nog wel??Naar een hek dus, dan stopt ze tenminste. Marieke geeft echter niet op.

   Maar Misty gaat nog steeds niet waar Marieke haar heen wil. Dus stopt ze nu tegen de float, en dan is ook wel weer genoeg.

Ondertussen doen de meiden aan bergbeklimmen.

En dan soep, en naar bed.