Black Down Tablelands National Park

Is heel erg stil. Afgezien van de bosarbeiders die de kampeerplaats met 20 plekken uitbrieden, natuurlijk. Als we een wandeling willen gaan doen moeten we over een oranje afzetting heen stappen, waar we later van beweren die 'helemaal niet gezien' te hebben. Maar ja, we zijn dan ook stomme buitenlanders natuurlijk. This is a hold-up!

Er zijn geen goanna's op de bushcamp, misschien omdat er zoveel tractors zijn, en die zijn groter. Dus eten we de eieren zelf maar op. Maar de Kookaburra, die ons de afgelopen uren scherp in de gaten heeft gehouden (en het rondje om ons heen steeds kleiner maakte) is het daar niet mee eens. Als we even stoppen met hem bewonderen, neemt hij een duikvlucht, jat het spek van mijn bord, en neemt het triomfantelijk mee een hoge boom in. That's not a grub! It MY bacon!!

Als we klaar onze uitroepen van verontwaardiging, en met foto's nemen draaien we ons weer naar ons bord om te ontdekken dat andere vogels (?) inmiddels ons ei en brood hebben gejat.

Stomme vogels.

Is very very quiet. Except for the workers who are enlarging the campsite with 20 places, that is...

When we want to do a walk we have to step over a lot of orange fence material, of which we later inoccently say that we really didn't see it, but then we're stupid foreigners, aren't we?

There are no Goannas at the campsite, maybe because there are tractors around, and they're bigger, so we decide to eat the eggs ourselves. But the Kookaburra that has been ogling us the last hours doesn't agree. As we stop looking at him at last, whe takes a skydive from the tree, and steals the bacon from my plate, and takes it triumphantically up a high tree. Diuwke caught her own Lizzard at last. She wanted to keep it as a pet, but alas- he had other plans...

As we finish exclaiming our outrage, we return to our plate, and discover that the other birds around have taken advantage of the situation, and stole the remaining bread and eggs.

Cheeky birds!

route 66...

De verleiding was natuurlijk niet te weerstaan; zogauw we wisten dat we vlakbij Route 66 waren, moesten we hem nemen...

Maar eerst ook nog iets zinnigs in Rockhampton; het Heritage village. Allemaal oude huisjes, oude auto's en oude mensen. En...Oud snoep! dus de dames een lolly, en met zijn allen in een heel oud klein bruin autootje, waarvan de chauffeur met zilveren tanden ons een snelle rondleiding gaf. Als je zoiets bezoekt denk je eigenlijk automatisch dat het allemaal heel heel vroeger was, maar de meeste huizen waren 15 jaar geleden gewoon nog bewoond, in de staat waarin ze nu hier staan- maar met minder mooie meubeltjes. (iemand heeft hier echt heel erg leuk ge-rommelmarkt)

En dan; onze kicks!

Om niet teveel tijd te verdoen besluiten we onderweg boodschappen te doen, omdat een grote supermarkt altijd uren kost, en een kleintje- tja er is dan niet zoveel om uit te kiezen he..

Maar wat voor kicks je hier ook krijgt; geen eieren of melk! Dat leidt tot ergernis, dus is het maar goed dat de BP in Dingo wel eieren verkoopt. Die zijn namelijk noodzakelijk, omdat er op de campsite in Blackdown grote goannas rondlopen, die je eieren kan voeren. Volgens de meneer met de zilveren tanden.

En dan; een flink staaltje van contradictio in Lifestylus... Als we bij de ingang van het park komen, wordt gewaarschuwd dat je zelf eten en drinken mee moet nemen (vandaar de melk), en dat je moet betalen via de telefoon, met je creditcard. Que?

Wat is er gebeurd met ouderwetse envelopjes, en 16, 50 per familie per dag erin, in een houten doosje waarvan de achterkant loshangt? Consequentie is dit keer dat we een boete riskeren, en niet betalen; het aanvullen van de creditcard in NL kost teveel euros om het voor zoiets (non emergency) te gebruiken.

When we discover that we are near the Oz route 66, we simply Must follow it. But first something useful, the heritage village in Rocky. We visist old houses, old cars, a lot of old people, and old Candy!! The girls get a giant lollypop. And we get a tour by a man with silver teeth, in an old brown car.

When youvisit something like this, your firts thoughts are that it is really old, but some of the houses have been lived in until 15 years ago! Except, probably for all the nice stuff in it, as it looks that somebody had a good time at the fleamarket...

And then; our kicks!

As we don't want to lose too much time with shopping we decide to do that on the road instead of the huge woolies here. But whatever kicks you get on this road; no milk or eggs! That leads to some annoyance on our part, so it's a good thing the BP at Dingo does sell eggs, 'cause they are paramount, while on the campsite at Blackdown it is crawling with huge goannas waiting to be fed. According to the man with the silver teeth.

And then we encounter a seriouse case of Contradictio in Lifestylus. At the entrance of the park we are warned to bring our own food and water, as the campsite is pretty basic, (hence the milk) and that we have to pay by phone with our creditcard.

Kookaburra in Black down- there are lot around here!

Whatever happend to the nice paper envelopes, filled with16,50 a night a family, you put into the honesty box? The consequence this time is that we don't pay, as our creditcard is still besd in Holland, and transferring money the is way to expensive to use it for a non emergency. (and beside, we're just pissed off)

Blackdown NP

 

we zijn onderweg....

Rockie...

Of Rockhampton, is waar we nu op de een of andere manier terecht gekomen zijn - Daar gingen we toch niet heen? ja, per ongeluk wel dus, en wel omdat hier een park is met internet en we willen bellen (skypen) en bloggen...
Maar eerst; naar de grotten in the Caves. Dat is geen typfout, zo heet het dorpje.
We krijgen een rondleiding en voor het eerst neemt een gids echt de tijd om mij alles te laten vertalen voor de kinderen dus die genoten ook. De tour werd steeds spannender, met bats, en op het laatst een stukje heel smal en zig zag en bukken, en... met alleen een kaars om te verlichten. Leuk!
Morgen gaan we naar het binnenland, twee nationale parken, en de gemfields van Queensland bekijken, en ik denk, het is maar een vermoeden, dat internet daar weer (nog) lastiger wordt dan hier.

By accident we came to Rockhampton, mainly because of the WIFI on this campsite, as we really need to do some Blog updating and updating on cantacts with family...
But first we went to the Capricorn Caves, in The Caves (the villages real name)
We did a tou with the first tourguide who really took the time to let me translate for the children, so they had a really good time as well.
The tour got more and more exciting, the less light there was, and the more bats where hanging from the ceiling. In the end we even had to walk a smaal narrow zig zag way with only our handheld candle to light the way. Brilliant!
Tomorrow we will go inland, to two more national parks, and the Gemfields of Queensland, and I think it will be some time before we have internet accesss again.

Mackay??

Maandag pakte we alles weer in de auto, en besloten naar Mackay te gaan,. Wat een prachtig stadje moet zijn, volgens de lonely planet gids. Maar toen we aankwamen vonden we er niet veel aan. Wij vonden het voornamelijk saai, maar misschien kwam dat omdat Eungella zo mooi was- Wij vonden het in ieder geval niets. Om het een kans te geven reden we nog naar de Marina, maar zelfs die was lelijk. Dus veranderden we van plan, en reden door naar Clairview, waar je erg goed moest kunnen vissen en krabben vangen. Maar niet met laag tij… Het dorp zelf zijn maar een paar huizen, de camping was aardig (met erg aardige mensen en treefrogs), maar de zee was 1 km van het strand vandaan. De kinderen waren teleurgesteld want ze hadden heel veel zin in vissen, totdat Diuwke noten schillen en en schelpen vond en een heerlijke maaltijd voor ons maakte, en Tjitske vermaakte zichzelf met schelpen en krabbetjes in het natte zand.nice frogs...

Monday we packed everything into the car again, and we wanted to go to Mackay, because the lonely planet guide, was very enthusiastic about it. When we got there, we couldn’t understand why at all; Mackey mainly bored us, maybe because Eungella was so pretty, but we really thought it was nothing. (boooring)

Nice; the birds where fed at 6.50 am... Hey! We are having a holiday here!!!

To give it a chance, we went to the marina, but that was not much either, so we changed our plans, and left. We drove on to Clairview, which is a good fishing and crabbing spot, but not whith low tide I guess… The village is a couple of houses, the vanpark was nice (very nice people and treefrogs), but the sea was at least 1 km out. The children where very disappointed, they were really looking forward to fishing again. But then Diuwke found some wonderful shells and seedpods, and made a wonderful meal for us and everything was okay again. Tjitske enjoyed herself with the shells and crabs in the wet sands.

Sunday- Eungella

Vandaag gingen we naar Eungella zelf (we blijven nog een nacht, nu iedereen weer is uitgerust) en daarna naar Broken River, omdat we zeker weten platypussen willen zien. Maar eerst; Junglesurfen!! Pappa en de meiden aan een touwtje door de boompjes, en mamma beneden wachten. mmm



That was fun!

Eerst zaten we aan een grote poel, waar we direct een soort drol zagen drijven, die na een minuutje onderdook, maar we hadden onze platypus gezien!! Hij kwam niet terug, zelfs niet na 45 minuten die we bleven wachten. Diuwke ontdekte wel een slang, en kreeg ons na een tijdje zover dat we er naar keken (we geloofden haar eerst niet). We gingen dus maar een stukje achteruit, maar niet teveel, omdat we dachten dat hij dood was, dus namen we hem niet zo erg serieus. Maar nadat de slang 3 minuten later verdwenen was, deden we dat maar wel…

Ik was nog niet zo erg tevreden, dus liepen we door naar een ander platform, en daar waren ze; onze platypussen! Tussen enorme turtles, zagen we er een op en neer duiken, steeds voorafgegaan door een heleboel bubbeltjes. Iets later kwam er een tweede bij. We bleven bijna een uur kijken (dankzij de verrekijker zagen we ze heel goed) en daarna namen we koffie en cake om het te vieren.

Toen we terug reden, tussen de prachtige bergen, met suikerrietvelden met palmen aan de randen, realiseerde ik me dat dit het landschap is waar mijn grootvader in is opgegroeid, in Indonesië. Tenminste, het ziet er precies zo uit als op de schilderijen die er bij mijn grootouders aan de muren hingen. Op een bepaalde manier voelde het aan als een soort thuiskomen…

we went to Eungella itself, and on to Broken river, because we where determined to see the platypuses. But first; Junglesurfing! Daddy and the kids gliding on a rope through the treetops, while mamma is waiting downstairs- with the little one.

First we sat at a giant pool, and saw a turdlike shape, which dove under after a minute, but we had seen our platypus! It didn’t return, not even in the 45 minute we waited for it. Diuwke did discover a snake, and in the end got us to look at it (we didn’t believe her at first). We backed away a bit, but thought it was dead, so we didn’t take it too seriously. We did after is was gone 3 minutes later though!

I wasn’t quite satisfied, so we walked on to another platform, there they were; out platypuses! Between huge turtles, we saw one diving up and down, always announced by loads of bubbles. Later a second one joined him. We looked for about an hour (thanks to the binoculars we could see it really good!) and then had cake and coffee to celebrate.

While driving through the beautiful mountains, the sugarcane fields, fringed with palms, I realised this is the kind of landscape my Grandfather grew up in, in Indonesia. At least, it looked exactly like the painting that hung in my grandparents house. In a funny kind of way it felt like coming home.

Finch Hatton Gorge.

Het weer was weer goed, en in de wetenschap dat Bregje vanacht op een luchtbed zou slapen (en wij dus zouden slapen), besloten we hier nog een nacht te blijven, en zo wandelden we door de gorge, op weg naar een waterval waar je kon zwemmen, als het water niet zo koud was geweest. We zagen een gigantische Goanna (een Lace monitor) en weer verbaasden wij ons over het aantal mensen dat het leven hier gewoon missen, want terwijl wij aan het fotograferen waren, liepen er wel 7 mensen in hoog tempo langs.

We gingen weer terug naar ‘ons’ platypus bushcamp, en werden zo ontspannen dat we ons helemaal niet meer bewogen. Dit is absoluut de meest rustige en vredige plaats die we hebben bezocht tijdens deze reis.
Niet bewegen is trouwens ook een goede manier om de Platypussen te zien die in de rivier langs het kamp wonen, maar we zagen ze niet.

Overigens- Labour heeft de verkiezingen gewonnen, en hopen de mensen hier dat de salarissen weer omhoog gaan. Ja, met zo’n campagne blijf je naïef…

The next day was wonderful again, and we did a walk in a gorge, to a waterfall and saw a huge goanna (Lace Monitor) and again saw how many people just miss the wildlife around them, at leat 7 people passed us while photographing the goanna. We went back to the platypus bushcamp, and got so relaxed that we didn’t move at all anymore- this is absolute the most peaceful and restive place we have visited during our travels.

Not moving is a good way to see platypuses who live in the rive alongside the camp, but we didn’t.

By the way, labour has won the elections…,

Eungella NP

Nadat we ons losgerukt hebben van Cape Hillsborough, reden we naar Eungella park, maar niet echt. De verkeerde afslag bracht ons naar Mackay Mall, waar we ons wentelden in K-mart, Woolies, de foodcourt en een dierensupermarkt met vissen, bearded dragons en natuurlijk puppies en poesjes. Nadat we onze innerlijke consument tevreden hadden gesteld reden we toch maar door naar Finch Hatton Gorge waar we ons al snel aanpasten aan de andere kant van het leven; een houten hut met drie matrassen voor ons vijven, zonder electriciteit, en dus alleen een gasfornuis en een paar kerosinelampen. The kitchen (galley)
En, regen- veel en hard. Maar dat maakte eigenlijk niet eens uit, we hadden een dak boven ons hoofd, al waren er geen muren.Our bedroom

After we could tear ourselves away from Hillsborough, we drove to Eungella park, except we didn’t… The wrong turn off brought us to Mackay shopping mall, where we wallowed in K-Mart, and Woollies, the children saw some new skirts, and a huge pet store with fish and bearded dragons (apart from puppies and kittens)

The showers- in the middle of the rainforest- and hot, as the water is heated with a woodfire...

After satisfying our hidden consumer we went on to Finch Hatton Gorge, where we happily adapted to the other side of life; a wooden hut, with three mattresses for the five of us, and no electricity, just gas and kerosene lamps. Also, it rained- long and hard. But that didn’t really matter, as we had a roof over our heads, albeit no walls, but we stayed dry.

PLaying games! First time, this trip

Cape Hillsborough

Natuurlijk blijven we hier nog een nachtje, en na een uurtje zwembad krijgen we de kinderen zo ver dat ze hun schoenen aandoen en meegaan op een wandeling om de kaap.Het uitzicht is fantastisch vanaf boven, maar nog leuker is het een kilometer verder. Een platform dat uitkijkt over een baai met bruine blopjes.Brown blobs
Gelukkig hebben we onze verrekijker, en om de beurt kijken we naar de zeeschildpadden die lekker in de golven spelen.
Als we beneden bij het strand aankomen is de zee helemaal teruggetrokken en kunnen we over de zeebodem naar het eiland toelopen, en ontdekt Diuwke wel 7 soorten zeewier, en Tjitske de vreemdste krabben die we ooit gezien hebben.Diuwke
We komen net te laat terug voor het potje kokosnoten bowlen, maar op tijd om met de Ozzie kinderen (6 en 14) chocotoetje op het strand te eten, en lichtstokjesvuurwerk te doen. Als er al turtles wilden leggen vandaag, dan doen ze het toch liever morgen…

Off course we will stay another night, and aftera n hour in the magnificent pool, we even get the children to put their Shoes on and go for a walk around the cape.
The view is fantastic, bur nicer still is it a km further on, where there is a platform overlooking a bay with brown blobs.Beautiful sand...

Fortunately we brought the binoculars, en we take turns in watching the seaturtles playing in the waves.
When we come down at the beach, the sea is so far back that we can walk to the island, Diuwke discovers 7 kinds of seaweed, and Tjitske discovers the weirdest crabs we have ever seen.

Crabbing, the Van Vark way...

We are to late for the coconut bowling contest, but in time to eat chocolatdesserts at the beach with the ozzie kids, and do a lightstickfireworksdisplay. If any turtles wanted to lay today, they’ll probably do it tomorrow…

Cut out to be a beach babe...

Airlie beach.......

Het plan was naar Eungella park te gaan, maar doordat het internet (we moeten mailtjes schrijven) niet goed werkt in ‘ons’ cafe, duurt het allemaal lang –heel erg lang. En na de boodschappen is het al vijf uur, dus ver komen we niet meer.
Maar, Cape Hillsborough is wel binnen bereik, dus rijden we daarheen, en vinden naast een ontzettend brommerige baliemeneer een heel stel echte Australiërs, die zich gek lachen om onze tentjes, onze stoeltjes, onze koplampjes…, en een heel mooi strand, waar turtles broeden.En waar kangaroes zich laten aaien...

The plan was to go to Eungella park but, because of faltering internet (and we have got to write some mails), it takes so long to get on our way- and after shopping it is five o’clock, so we don’t get that far.
However, cape Hillsborough is within reach, and also very nice, so we go there. Here we find a grumpy manager, and a couple of ozzies who laugh at our tents, our chairs, our headlights…(at least we feel welcome) and a wonderful beach, where turtles come to lay eggs.

good news...

Onze container is door de Douane!!! en, jippie- geen extra kosten!!
hebben de verhuizers hier waarschijnlijk hele goeie paklijsten gemaakt..

The container is through customs! and, without extra costs!! jippiea jay

Sailing- snorkeling!!

Tjitske still has to learn to snorkle...


Fish!!
Aukje at her most beautiful
Tjitske and 'our bootje' with the 'steeltje' on top
Tjits is almost upright.

Airlie beach (18-21 nov)

Beautiful rainbow at Airlie Harbour

Is een soort Benidorm van Australie. En we vallen met onze neus in de boter, want het is ‘schoolie’ week, wat betekent dat alle examenkandidaten uit de regio hierheen komen om feest te vieren. (behalve die van Airlie beach zelf; die gaan vast ergens anders heen). In ieder geval wordt om ons heen erg veel gedronken, gezongen en gefeest, dus de eerste nacht slapen we niet.
De camping meneer is erg aardig en we krijgen een andere plaats, dus blijven we nog een nacht- en nog één, want na weer een auto dag (oliefilter- uitlaat) en dus shop dag voor de mij en de kinderen, doen we een tour. En wel een om jaloers op te worden; we gaan zeilen naar een eiland, waarvandaan je kunt snorkelen. Dat is luxe hè? Met in totaal 8 mensen, dus lekker rustig, en zeker weten geen schoolies op de boot. Sailing- I love it.. (especially if the boat is on one side...not!)

Bubbles!
Airlie beach is the Benidorm of Australia; and we are Lucky, because it is ‘schoolie’week, which means that all year 12 students from this region come here to get drunk. (except the year 12’s of Airlie beach, but where they go, I don’t know) There is a lot of partying, singing and drinking going on, so the first night we don’t sleep.
The camping Manager is very nice, we get another place, and so we stay for two more nights, a we decided to do a tour after another car-(shop)day. And what kind of tour; we go sailing on a yacht to an island where we can snorkel of the beach. Quelle luxury! We’ll go with max. 8 people, so nice and quiet, and no schoolies for sure!

Fishie being cleaned by a smaller fish- kind of Carwash I guess!

Paluma – Townsville

Omdat het al snel heet wordt, broken we wel vroeg de tent op, maar daarna zijn we natuurlijk lekker gaan zwemmen! Tegen 3-en, na een leuk gesprek met een stel uit Nederland, (waarvan de loopbaanadviseuse zichzelf had geadviseerd om een jaar vrij te nemen) zijn we toch maar op weg gegaan naar Townsville, een grotere stad die erg meeviel. En wie kwamen we tegen op de camping; de Engelsen!!! ( Sue en Stuart dus) Weer lekker gekletst, en nu weet ik dat hij in kantoormeubilair deed, en jaren in Jeddah heeft gewoond, net als Art’s ouders. Is dat geen toeval? We zoenen af, en na een zwempje in de rockpool, en de waterspeeltuin –want de zee is nog steeds niet te bezwemmen hier- gaan we door naar Airlie beach.

Coffee in Townsville

Because the temperature is rising fast, we break up early, but stay long for a swim! Around three, after a chat with a dutch couple (one a career guidance councillor, who councilled herself into a year off) we went on our way to Townsville, a large city which turned out better then expected. En who did we meet at the Camping? Our English friends!! (Sue and Stuart) Still very funny, those two, and at last I know what they did for a living; Office furniture. It turned out that He lived in Jeddah for a couple of years, just like Art’s parents. Is that coincidence or what? We kiss and say goodbye, en after a swim in the rockpool, and the water playground – ‘cause swimming is still dangerous here, we go on to Airlie beach.

Cardwell – Paluma

’s ochtend nemen we afscheid van Jolanda en Mark – dat was echt heel erg gezellig, en lekker om eens gewoon te kletsen. Maar er is meer; in Cardwell staat een belg met een koffiekar. Hij is psycholoog, gepensioneerd en is nu hier in plaats van in Perth, voor de kleinkinderen. De koffiekar is als hobby, maar volgens hem had hij het al jaren eerder moeten doen. Met koffie wordt je blijkbaar miljonair.
We rijden door, maar in plaats van direct naar Townsville blijven we plakken in Chrystal creek park, een prachtig natuurpark, met heerlijk zwemwater, en een rustige bushcamp. (maar nog steeds een beetje regen). Als we boodschappen doen bij een nabijgelegen vanpark, ontmoeten we een Nederlands meisje, waarvan de ouders de boerderij hebben verkocht, omdat zij Australië wel leuk vond, en nu hebben ze samen deze camping met servicestation. Leuke mensen kom je tegen tijdens het reizen! Chrystal creek Paradise swimminghole
Bij de ingang van het natuurpark stond een stalletje met jackfruit en een ‘honestybox’. We hebben nog nooit jackfruit gegeten, dus nemen er een mee (en ja, stoppen vijf dollar in de honesty box…) gelukkig stonden er al wat tips bij over hoe je jackfruit snijdt en eet, maar na vijf minuten poetsen hebben we de latex-achtige substantie van mes en mond, en hebben we ontdekt dat je makkelijker overrijpe banaan kunt eten dan jackfruit. Jackfruit- big and stickie...

We say our goodbyes to Jolanda and Mark- good to just talk in Dutch again. But Cardwell offers more; we meet a Belgian couple, who retired, bought a coffeecart and moved from Perth to Qld. He says he should have done it years ago- apparently you become a millionaire selling coffee!
(oops- i'll translate the rest later-sorry)Bushcamp

Innisfail – Cardwell.14 nov.

Still dark skies
De afgelopen dagen hebben we genoten van de Australische TV. Dat is dan weer een voordeel van regen… Het is hier bijna verkiezingen en dus zijn er veel spotjes. De informatie die wordt gegeven is vooral tegen de andere partij; ‘wil jij al je werkrechten verliezen?’ – of ‘ de groenen willen meer spuiten geven aan drugs verslaafden…’ en dan een filmpje laten zien van een kind dat een spuit vind in een speeltuin.
Het is grappig om dat van een afstand te bekijken, maar veel respect voor de Australische politiek krijg je er niet van. Één voordeel van de Oz tv is trouwens; de reclames duren heel erg kort!! Nadeel; ze komen om de vijf minuten.
Met de stormen van de afgelopen dagen is er een schip losgeslagen en op het strand vastgelopen. Dat is leuk! We gaan dus kijken en komen net op het moment dat de echte mannen het anker terug vinden, en het schip weer naar zee trekken. Ze zijn niet echt blij met ons, want het is natuurlijk gevaarlijk, maar aan de andere kant is een beetje publiek voor hun werk wel weer prettig. De zee is ruig, hun bootjes slaan steeds bijna om, maar het lukt ze het ding weer op het water te krijgen.

Bregje met schip in de achtergrond

Wij rijden door naar Cardwell, waar we een soort van koffie afspraak hebben met Jolanda en Mark, van het forum. We ontmoeten ze op een vanpark, en barbecueën samen. Heel erg gezellig, en de meiden zijn intens gelukkig. Tjits gaat zelfs boodschapjes doen met Mark, op de fiets! Zij zijn na twee jaar bijna aan het einde van hun reis, en gaan bijna settelen. Spannend om zo’n reis ook weer te beëindigen.

Having fun in the cupboard...Mark and Diuwke, looking at a lizzard (4th to loose it's tail this journey)

The last few days we enjoyed Australian television. That is one of the ‘advantages’ of the rain. The elections are next week, so there are a lot of spots on politics-mainly against the other party. ‘Howard wants to take all your workchoices…’ and; ‘The greenies want to give free syringes to all drug addicts’- while showing a playground with a child finding a used needle.
Funnie to observe from the outside, but we don’t get much respect for Aus politics. An advantage of Aus TV is; the commercials blocks are very short! Disadvantage; they come every 5 minutes.
A ship has come loose at sea, and is grounded at shore in Innisfail and that is fun! So we go watching, and arrive at the moment the crew retrieves the anchor, and tries to tow the ship back to sea. They are not very happy with our audience, as the work is dangerous, but they like the attention. The sea is rough, the dingys almost capsize, but they succeed. We drive on to Cardwell, where we meet up with Jolanda and Mark, who we ‘know’ through the forum. Jolanda We meet at a van park, and they organise a barbeque for us. Very gezellig, and the girls are intensely happy, being able to tell their stories, and Tjits even rides a bike! (with a helmet on). Jolanda and Mark are at the end of their 2 year trip, and are on the verge of deciding where they are going to settle. Exciting to end such a trip…
Tjits riding a bike the Ozzie way!