More pictures!

Op veler verzoek; we hebben meer foto's op onze picassa Webalbum gezet! De link staat in de linker kolom op deze pagina

(Want to see more pictures? visit out Webalbum on picassa... The link is in the left colum on this page)

Port Douglas

We hebben helemaal super op het strand gespeeld, vlak voor het box-jellyfish seizoen begint kan dat nog even. En nu; Met een mega koffie internetten in een cafe!!!
En, eindelijk; er zijn wat problemen opgelost, lijkt het via internet. Misschien dat we over een tijdje zelfs onze postbank rekeningen kunnen beheren!?
Dus; plaats voor een officieel bedankje is er wel;
Eugenie, buiging en dikke kus voor al je gedoe. Mocht je geen juf worden, dan toch prof-officiële instantie zeikerd!
Jane Piekhaar van de gemeente Leidschendam-Voorburg, je bent geweldig! Dank voor je bemoeienissen, en voor de leuke mailtjes. Mag ook gezegd worden; je bent eigenlijk de enige van alle officiële instanties die heel erg mee werkt!

En Jan; woorden schieten te kort, hoe vaak kan ik dank je zeggen? Ik ben blij dat jij nog in Nederland zit.

Cairns 1.

We hebben Cairns gehaald!

Nadat we de Didgeridoo op de post hebben gedaan (naar ‘huis’) zwemmen we in de lagoon die ze hier hebben gemaakt omdat de zee vol zit met box jelly fish. Daarna onderzoeken we K-mart en Coles, en dan de camping. Morgen gaan we door naar het noorden, Cairns geven we een echte kans als we terug komen. Denken we.

*We did it! We went to Cairns!

After posting our Didg ‘home’, we took a dip in the salt/chlorine lagoon, made because the sea here is teeming with box-jellyfish (nasty stingers). After the lagoon we explore K-mart, and Coles (Huge!) and then we go on to the campsite. Tomorrow- more beaches, but up north. We’ll do Cairns proper on the way back.

De 25e- twee maanden weg.

Iedereen begrijpt dat drie maanden reizen veel te kort is voor het stuk Australië dat wij willen doen, dus besluiten we min of meer er nog een maand aan te knopen. (Nou ja, een soort van).

En, we besluiten ook in Cape York lekker hoog te gaan, anders voelt het al zo alsof te op de terug weg zijn, toch?

roofvogelshow in Atherton (aanrader)

Eigenlijk wilden we nu naar Cairns toe, maar daar zijn we nog helemaal niet aan toe. Het wennen aan het grote massatoerisme doen we heel langzaam, dus gaan we via het schattige Atherton naar Kuranda waar we gelukkig aankomen als het treintje al vertrokken is en alle winkeltjes hun rolluiken al neer hebben. Mmmm, dat het na 3 uur al zo dood zou zijn…

Bregje zou ze het liefst het voer in hun bek douwen, maar we houden haar toch maar tegen...

De volgende dag natuurlijk wel naar de marktjes hier, en we zien voornamelijk toeristen shit. Van ellende gaan we naar Birdworld, wat echt heel erg leuk was, omdat alle prachtige vogels zo gewend zijn aan mensen dat ze niet wegvliegen. Alleen werd Tjits gemeen in haar duim gebeten, ze huilt niet snel, maar nu waren er toch een paar tranen. Helemaal toen het bijna direct weer gebeurde.

Toch nog een keer proberen...

Na Birdworld maakte Bregje ineens een ontzettend vliegende val en belandde vlak voor een didgeridoo stalletje, waar hij stond- die van ons. En we hadden nog wel besloten er niet een te kopen… En hij was verschrikkelijk, verschrikkelijk duur…

De rest van de dag brachten we dus door bij Jimmy, de didg man, en daarna hadden we heel erg koffie nodig. En een nacht slapen.

Zondag natuurlijk gelijk terug, en we hebben ruim twee uur les gehad van Jimmy, en voor de reis hebben we er nog eentje gekocht- om te oefenen. Jimmy gooide er ook nog een in voor Bregje, omdat ze zo schattig is maar die weigert te spelen. Er is er een in onze familie die natuurtalent is, en dat is Diuwke, die speelt er op los alsof ze nooit anders gedaan heeft (en mag ze ook een keer ergens de beste in zijn?!)

Die grote, dat is 'm!, Tjits speelt op de familie didg, en die van Bregje was zelfs te klein voor haar, dus kregen we een andere speciaal voor kleine meisjes.

Tjits heeft ‘m inmiddels ook goed door, maar het circulair breathing frustreert ons allemaal heel erg. Moeilijk!!!!

Als je in Kuranda bent, dan ben je daar eigenlijk omdat je het treintje hebt genomen. Wij zijn er al, maar dat treintje willen we niet missen. Dus nemen we ’s middags de trein naar Cairns, en de Skyrail terug. Dat laatste is eigenlijk het leukst; een kabelbaan over het regenwoud!

Train to-fro Kuranda

*Everybody must understand that three months is far to short to do the stretch that we want to do, so we kind of decide to extend the trip by a month. (kind of). And, we decided to go up one more time, to Cape York, so that it doesn’t feel like we’re going back yet.

We actually wanted to go to Cairns, but we’re not up to it yet, so via Atherton we go to Kuranda, where we arrive after the train has left, so all shops are closed. It is completely dead here.

The next day we go to the markets and find absolute nothing but touristy crap. So we go to ‘Birdworld’, which is actually quit nice because all the birds are so used to people, that they don’t fly away. Only Tjits get bitten in her thumb by a bird, and she doesn’t cry easily, but there are some tears now, especially as it happens again right after.At the market again Bregje takes a flying fall and lands in front of a didgeridoo stall, right in front of- OUR didg. And we just decided not to buy one. And it was terribly terribly expensive…So the rest of the day we spent talking to Jimmy we seriously needed coffee, and a good night sleep.

The next day we started at Jimmy’s again, where we got a two hours lesson. Diuwke turns out to be a natural and Tjits took a while but in the end has it too. It’s just that the circulair breathing frustrates us all so much!

Most people are in Kuranda because the train goes there. We are already here, but don’t want to miss the train, so we take it down to Cairns, and take the skyrail back. Actually much nicer; it floats across the rainforest canopy!

Diuwke is flying above the rainforest! (have no fears...)

Green??????

De volgende dag besluiten we de zwarte hamburgerman te boycotten en drinken koffie bij een dikke dame die via Melbourne en Brisbane in Mt. Surprise is terecht gekomen. ‘And I love it here, in Mt. Surprise!’

Mmm, wij zien nog niet veel leuks, en rijden door, tot we een echte kleurshock krijgen. Het is hier groen!! En, heuvels! Het lijkt wel Zwitserland!!! En… wat veel mensen!

Color shock....

Als we in Millaa Millaa het supermarktje binnenlopen, schrikken we van alle spullen die daar uitgestald liggen. Wat een keuze! En het brood lijkt wel vers..?

Zelfs de bomen zijn groot!

We kopen een verse Paw Paw, en drinken koffie in een zaakje waar het de mensen kan schelen dat de kinderen ergens aan zitten. We worden er helemaal zenuwachtig van en besluiten dat mensen eigenlijk helemaal niet leuk zijn. Dus op naar de watervallen, om dieren te zien, en rust. Maar natuurlijk zijn ook daar mensen, die ook nog eens Nederlands praten. Het was wel lekker rustig al dat stof.

Tjits daring the waterfall at Millaa Millaa (Freezing water)

Maar groen, dat is ook wel weer eens leuk.

*We decide to boycot the hamburgerman, and drink coffee from a fat lady who simply loves Mount Surprise. We don’t agree, so we drive on until suddenly we gat a colorshock; it’s green here! And hilly! It looks like Switzerland! And what a lot of people…

In Millaa Milla, the shock is complet as we walk into the supermarket; the bread is fresh instead of frozen, and there are so many products we just can’t choose.

The girls at a waterfall

We drink coffee in a shop where people mind that the children touch their stuff, and get very nervous, so we decide that people in general are not nice at all. So on to the waterfalls and more animals, but off course there are people there as well; Dutch people. In hindsight the dust was nice and quiet.

Nice man huh??

But green is nice for a change too.

Burketown – Mt. Surprise.

rivercrossing!!!
Verdorie, magneet vergeten te kopen in Burketown. Hoe bewijzen we nu ooit daar te zijn geweest? Anyway, we kopen een bevroren brood, en rijden verder op de dirtroad. Het gebied wordt nu echt desolaat, want kaalgevreten door de immense hoeveelheid koeien die hier rondtrekt (van die Indiase, met lange keelflappen). We passeren een aantal roadtrains, die op de een of andere manier de mini brugjes passeren, en die echt niet opzij gaan voor een klein landcruisertje.

Hier is de weg nog wel breed, maar soms....

Ook komen we heel veel uitgebrande auto’s tegen. Blijkbaar heeft de drooglegging van dit stuk aboriginal land nog niet heel veel effect.

Aan het einde van de dag komen we aan in Mt. Surprise, waar een vreemde meneer ons rondleidt op zijn camping, en ons later een echte Aussie burger verkoopt (van voor Mc Donalds) Die waren blijkbaar pikzwart, dus echt heimwee hoef je daar niet naar te hebben.

*More dirtroad, but it is turning into absolute desolate country, because of all the cows grazing what’s left of the vegetation here. We pass some roadtrains who will not go out of their way for a measly little landcruiser, some with whole houses on their trailers. They leave us wondering how they will pass the small bridges. We also see a lot of burned out cars, a sign that booze is still very much alive in this ‘dry’ aboriginal country.

At the end of the day we arrive at Mt. Surpise, where a grouchy campingmanager serves us a real Aussie hamburger –from before Mac Donalds- Well, real Aussie burgers seem to have been burned to a crisp, so improvement has been made by the Mac after all.

B-B

Van Borrolloola tot aan Burketown is een lang onverharde weg, vol gaten vol met bulldust, stenen, rivercrossings (nog steeds leuk) . Geen dode kangaroes, behalve een; met kindje, maar blijkbaar gaan de kites (roofvogels) eerst voor de ogen en het babytje, maar hoe leg je dat je kinderen uit…
Geen foto van de kangaroe, maar wel van het vreemde verbrande landschap waar we doorheen rijden.

Burketown, een stadje waar de dichtstbijzijnde dorpjes minimaal 350 kilomter weg zijn, is best aardig. Ruimte zat, dus een leuk parkje in het midden en een mooi caravan park.

De pub heeft wel erg langzaam personeel. Het kost ze ruim 10 minuten om te ontdekken dat er mensen zijn die wat van ze willen, en na de bestelling (hoe schrijf je schnitzel?), besluit hij bij ons terug te komen als we weten welke wijn we willen (Maakt niet uit!! Zolang het maar koud is!! En liefst NU!!!) En inderdaad, 10 minuten later weet hij me weer te vinden aan de bar, en komt dan met de verkeerde wijn aan, de volgende staat niet koud, die daarna… Oh, wil ik een koude?? Dan moet er naar de ijsemmer gezocht worden…

Gelukkig is het keueknpersoneel net zo langzaam, en hebben we toch nog even tijd om met een stel te praten dat 20 jaar lang met 4wd’s het gebied tussen Darwin en Alice heeft afgereisd, om jonge familie op de outstations te vertellen over het opvoeden van kinderen en scholing. Een soort pre- school of the air service of rijdend consultatieburo dus. Na de NT hebben ze cape York een paar jaar gedaan, en nu reizen ze gewoon rond, voor de lol.

Op het parkje heeft zich inmiddels een groep cane toads verzameld, en we beginnen te filosoferen over cane toads, plastic zakken, dronken Aboriginals en ‘iemand zou toch…’. Tijd voor bed, want dit probleem lossen we niet op nu, maar mijn handen jeuken.

From Borrolloola to Burktown is a long strech… of nothing but dirtroad, bulldust (soft sand hiding axlbreaking holes) and rivercrossings (that’s still fun)

Lunch!

Burktown has a nice shady caravanpark though, and there are some beautiful clouds to be seen in the early mornings. (when we are still asleep, that is)

The pub has the slowest thinking employees in the whole of Australia. (at least ten minutes to recognize we are there, and after meal orders- oh no! they tell us they’ll get back to us as soon as we decided on the wine… Everything cold will do, but it takes them ten minutes again to remember that we wanted wine…and then they can’t find it…)

Anyway, the grilled Barramundi is good, and we have our first real experience with the canetoad problem; they are literally everywhere! We could easily fill a garbage bag full of them and not make a dent in the population. It’s like daisies on a grass field only uglier and hopping. Why don’t they employ someone to just pick them up here… and we ponder on on this problem, which we are not going to solve tonight.

On our way…. Borroloola.

Voor we de echte dirt road gaan rijden zwemmen we nog een keer tot donker in de warme bron bij Mataranka en we ontmoeten een meisje dat een babay wallabie heeft gered uit de buidel van haar moeder die door jagers is neergeschoten.

Bij de eerste koffie stop ontmoeten we ons eerste tamme varken, die prompt op Bregje haar voeten gaat staan. Om haar te troosten haalt een man een baby wallaby te voorschijn, die hij uit de buidel heeft gered van zijn aangereden moeder. Vanaf dat moment hebben we nog een doel; een baby wallaby redden.

’s Middags, na een paar uur rijden beginnen we bang te worden dat dat niet gaat lukken, en besluiten we dan maar zelf een kangaroe aan te rijden om haar baby te redden, maar ook dat mislukt uiteindelijk. Het land is hier droog, en als we eindelijk Borrolloola bereiken is hat er leeg en saai. We eten in een grote kooi, de slechtste steak die ik me kan bedenken (die van Art was wel rood…)

Weg Road (lots of it)

At Mataranka we bathe in the hot springs one more time before we hit the dirt road across the top of Australia. The next morning, while the rangers are firing away at the bats again (still no success…), we talk to a girl who has a wallaby-baby in a bag, found on a track, in the pouch of her mother who was shot by hunters. Later, at the first coffee stop, Bregje meets up close with a pig, (on her toes) and to comfort her a man shows her a wallaby baby he has found in her road-killed mother.

From that moment are looking for wallabies on the road side, so that we can have our own saved baby, but, when that doesn’t work, after a few hours we decide to hit our own kangaroo, so that we can save it’s baby…

Borrolloola is empty, and we eat in a caged in restaurant, the worst steak I ever had.

Kakadu,

We hadden niet heel veel zin in Kakadu, maar dat had meer te maken met de hitte en sommige foto’s die we gezien hadden dan met Kakadu zelf. (veel groot water). We begonnen ons bezoek met een krokodillenfarm, waar de krok’s hele kippen gevoerd kregen door mannen die gewoon op de kant zaten.

Kakadu was eigenlijk wel heel mooi, bleek al snel, met heel veel groen. De Campingplaats was net een resort, en als je ooit een reclamefilmpje ervan ziet; inderdaad, dat zijn wij in het water…

In Ubirr zagen we de mooiste rotstekeningen die we ooit gezien hebben,

De floodplain bij Ubirr, en Annie, beste gids ooit! maar dat kwam ook door de gids, die zoveel zo duidelijk uitlegde, dat we nu weer iets meer snappen van aboriginal cultuur, en Kakadu de mooiste plek op aarde vinden. Ubirr by sunset

(En we hebben nog meer bewondering voor de elasticiteit van natuur).

B bij sunset :)

Het enige is dat het hier zo verschrikkelijk heet is overdag, dat het zwembad toch de grootste aantrekkings kracht heeft. Ik sleep de familie wel van bijzonder plekje naar bijzonder plekje, maar ik geef het ook op na een tijdje.

Bij weer een waterhole; black cockatoo...

We rijden wel naar Jim Jim falls (highlight) klimmen daar een stukje over rotsen, maar als we bij twin falls (nog zo’n highlight) horen dat het boottochtje daar over groen water gaat tussen rotsen waar het 55 graden is, en er geen water valt, geven we het op. Nog heel even in het zwembad is leuker, voor we een boottour op yellow water doen. En dat is dan meteen wel een echte highlight. Ik ben denk ik wel een week bezig foto’s te wieden, want ze zijn allemaal mooi.

real life ones! in het wild dus....

Gewoon heel erg mooi hier!

En toch, en toch… De tijd begint te dringen, we hebben nog maar een paar weken, en we willen nog zoveel zien. Dus slaan we de volgende dag een paar highlights over, en rijden via het zwembad naar Mataranka. En dat is de laatste stop voor 4 dagen dirtroad richting Cairns.

Kakadu didn’t appeal much to us, but that had more to do with the heat then with Kakadu itself. But, after a krocodilefarm, very quickly we saw that it was very beautiful here. Especially the pool…

In Ubirr we got an understanding for the place, because we had the best guide we ever had, in 1,5 hour she explained so much about aboriginal culture and Kakadu park, that we look at both in a different way now.

But the heat in the day time is almost unbearable, so I try to haul the family to various beautiful spots, but it’s just to hot.

We drive to Jim Jim falls, but don’t climb all the way, and when we hear that the boat ride to Twin falls is 55 degrees, and the water in the river is green, we skip that. On to the pool, and in the afternoon we do a boat ride on Yellow waters, which is absolutely amazing, kroks, birds, so much to see and photograph…

We decide to skip the rest of the highlights, and drive on to Mataranka, as a last stop before the dirt road to Cairns, which will take 4 days…

Real Ozzies….

We doen allemaal hard ons best om echte Ozzies te worden, ieder op zijn eigen manier.

Art werd vandaag beticht van het hebben van een echt australian accent (we doen ons best om alles met een a erin te zeggen; Hai Maite, Haw are ya ga-in.) en blijkbaar lukt dat.

Lastige vraag trouwens, dat “ how ya’r goin’ ” In Nederland zijn we toch gewend dat een simpel Hoi, bij het binnengaan van een winkel al extreem voorkomend is, hier wordt je standaard begroet met die vraag; en we verwachten ‘m gewoon niet! Dus antwoord ik een beetje schaapachtig met, hi- en een glimlach, en soms, als ik erg wakker ben, met; good, how are you. Maar meestal vind je jezelf dan terug in een gesprek met iemand, en je weet allebei dat het je geen bal kan schelen hoe het met de ander gaat. Sommige Ozzies kijken je ook gewoon erg vreemd aan als je terug vraagt, dus denk ik weer dat ik raar doe. Echte Ozzie ben ik nog niet, nee.

Iets anders is boodschappen doen. Een keer shoppen met Australiërs is wel een speedcursus ozzieness; in ieder geval weet ik nu de dips te vinden, want als je voor je barbie pickies eet, moet je wel eerst dips en cheese hebben.

Tjitske praat al aardig wat Engels, en als ze van ons niet op railingen mag lopen, luistert ze uit verveling nog wel eens mee met een gids die een tour voor ons doet, en meestal snapt ze dan heel wat.

Diuwke raakt nog wel gefrustreerd van al die mensen die maar raar praten, zij snapt er helemaal niets van, zegt ze. Aan het woordjes oefenen doet ze ook niet mee. Ze wordt dus alleen maar Australisch in kleur; lekker bruin al, met prachtige blonde haren.

Bregje pakt het allemaal heel natuurlijk op. Inmiddels heeft ze geaccepteerd dat we vaak niet in een huis slapen, en ze wil wel weten hoe lang we nog in een tent wonen maar wat we ook zeggen; het is goed. Diuwke vindt de tent maar niks. Ze verheugt zich erg op haar nieuwe kamer, maar praat ook nog vaak over ons oude huis. (‘toen we nog een huis hadden…’) en haar vriendjes. (Toen ik een keer bij Mathijs waren, toen deden we… En, ‘Juf Toos heeft ook een keer…’ Zo passeren Mariko en Robin ook vaak de revue.

Bregje praat ook al wat Engels; Mag ik een napkin? Waar is de tooilet? Hier mag je geen jumping maken, toch?’ Maar als we oefenen; ‘Goodday Mate, How are ya goin’ ’ heeft ze toch het gevoel dat we haar in de maling nemen. (Maar zou het niet schattig zijn als ze het zomaar deed?) ‘See ya later’ zit er wel al aardig in, en als we liedjes luisteren op de radio, lacht ze zich rot als ze iets herkent.

Tjitske vindt het trouwens maar niks dat Bregje nu al gaat mengelmoesen; ‘Ze moet haar Nederlands toch houden! Bregje mag niet alleen Engels gaan praten hoor!’

Ander nieuws; Bregje krijgt zwemles op de Australische manier; ouders doen het zelf, want echte zwemles kennen ze hier niet, begrijp ik, (vandaar al die hekken om de zwembaden, er verdrinken hier nogal wat kinderen), en sinds vandaag kan ze al zo’n zes meter los, met haar hoofd onder water maakt ze een prachtige borstcrawl. Prima!!

En; Van de week kwam ze me ineens vertellen; ‘Als ik onder douche sta en shampoo doe, dan moet ik mijn ogen dicht doen, dan krijg ik geen zeep in mijn ogen.’ En gelijk erachter aan; ‘dat heb jij nog nooit gezegd’. Nee inderdaad, dat heb ik nou nog nooit gezegd. Stom he?

Quickly we are finding our way into Ozzie culture, the’ haw ya’re gawin’ rolls easily of our tongue now, (and we almost always answer) and in the supermarket we’ll go for the ‘pickies’ e.a dips and cheese. Although we are really starting to miss our Gouda.

The children are used to travelling now, and they really like it, although Diuwke really misses her friends and former teacher, and she has the most trouble understanding English. It is starting to annoy her that she can’t understand anybody.

Tjitske is doing well, she can make conversation with almost everybody, but get’s angry that when I am near people will start to talk to me. Bregje keeps on asking words in English, and because she’s still learning her own (dutch) words, she’s already starting to mix up; ‘mag ik een napkin?’ ‘ je mag hier geen jumping maken, he?’ It makes Tjits crazy, as she wants everybody to keep their language.

Bregje is also learning to swim the oz way; ‘I’m a frog’ she calls, and makes a perfect crawl. And; she came out of the shower with Art and told me; When I close my eyes, I don’t get any shapoo in my eyes!’ and then went on; ‘(accusing) You never told me that!’ Now why did I never tell her that?

Darwin 3.

Zondag is marktdag, we rijden twee fantastische marktjes af, (kleren kopen!!) en daarna gaan we naar Crocodylus, een krokodillenboerdrij vermomd als dierenpark. Het is echt heel erg leuk, leuker dan we verwachtten, en we zien heel veel krokodillen, tijgers, kangaroes, alligators, en aapjes. De meiden mogen een babykrok vasthouden, maar we mogen geen mooie portemonnee kopen van Tjits. Zij voert een van de grote Kroks (tegen de 500 kg) die zo 2 meter uit het water springen voor een kippekop. We hebben geluk, want zondag is voedertijd dag, dus na de tour kijken we naar het voeren van de fok-dillen, die als een kluwen wol over elkaar heen wringen voor stinkende resten vlees.

Kippekoppejacht.

Hierna gaan we snel naar de camping, want we hebben met Ivan en Lil (de tent-buren) afgesproken uit eten te gaan. Dat is op zijn echt Australisch; voorgerechten delen en veel mezze erbij. Grieks eten is heel erg anders dan thuis! Heel, heel veel beter. Meer zoals ik het uit Griekenland ken, eigenlijk. (eh, had ik al gezegd dat ik Darwin erg leuk vind???)

Maandag wachten we vooral heel lang op de handrem onderdelen, en ik ga ergens gedurende de dag shoppen met Lil in een super-mall. Cultuurshock! (wel een fantastische jurk gekocht…)

Dinsdag is eh… nieuw auto- regeldingen doosje, was ondertussen okay stuk gegaan, maar nog onder garantie dus, bijna gratis, en, nieuw fotocamera doosje voor Tjits, want ook haar lifelong garanty doosje stierf binnen 5 dagen. En nog meer kleren kopen. En… Thaise massage!!! Dit is onze laatste avond in Darwin (deze keer…) dus eten we nog een keer aan de werf; oesters en thais. MMM, ik vind Darwin….)

* Sunday we do the Darwin thing; Markets, and Crocodil Farm, the girls get tof eed and hold a real croc. And, out for dinner with our tent neighbours, Ivan and Lil. We go to a greek restaurant and eat the Aus-way; shared mezze and great mains- Much, much nicer then dutch Greek.

Monday is Handbreak day; lot of waiting, and swimming. I go shopping with Lil, and buy a wonderfull dress. But what a cultureshock, these malls…

Tuesday, we decide to stay an another day, is again a taking care of things day. I try to do the internet frustration thing again (why do they make it seem so easy to take care of things over the internet, but when you want to do things; it turns out to be impossible!) and Art goes to he police (OK) and gets a new electrical box under warranty for the car. Also we have to get a new camerabox for Tjits, which has lifelong guarantee, but broke within 5 days. And than; Thai massage for me, and a last dinner on the Wharf. I love Darwin, I want to live here!!!

(Though it would be nice to visit a city for a time and not have to take care of things in Holland….)

Een groot feest- Darwin!

Omdat de auto bij de garage staat gaan we met de tent- buren visjes voeren. De visjes zijn 80-150 meter groot, dus dat is leuk. Zij brengen ons weer terug naar de camping, waar we zwemmen, en wachten tot de garage klaar is voor die dag. De handrem blijkt aan elkaar geknoopt te zijn door iemand in het verleden, dus die moet helemaal opnieuw opgebouwd worden. De onderdelen daarvan zijn niet aanwezig, dus moeten we maandag terug. De uitlaat doet Art zelf, maar ons bagagerek zal niet worden goedgekeurd, dus alles moet er uit, ook de indeling die art van hout heeft gemaakt rondom de fridge heen. Wat een gedoe. (en echt…de auto’s die je hier rond ziet rijden…)

((Weet je wat raar is; Voor het eerst in mijn leven zweet ik; echt! Dat lukt me zelfs in de Sauna niet. Nou ja, niet echt belangrijk, maar wel reden om fans te kopen; we kamperen nu op stroom..))

Tegen etenstijd gaan we naar Cullen bay, een luxe haven, en daar eten we heerlijk Thai! Wow, wat kan je hier goed eten!! Eh, dat feestje, dat is de sfeer, het eten en… Ik wil hier wonen, ik ben helemaal gek van Darwin!!!!

The car is at the garage, but our tent-neighbours offer to take us to the fish feeding. It was great to go, and great to go together, as the children really like each other (and we do too) Back at the caravanpark the garage guy found out that someone, somewhere in the past, just threw a handful of parts at the handbrake, and apparently that worked, until now. He has to order the real parts, and will finish the job (hopefully) on Monday.

After an afternoon of waiting, we eat at Cullen bay at a wonderful Thai. God you can eat in Darwin!! (I love it here)

Bregje in the sun

Darwin. (12 okt)

‘s Ochtends brengen we de auto naar de garage, en de man beloofd hem zo snel mogelijk te maken. Blijkbaar zijn ze redelijk streng bij de politie, dus hij maakt hem even schoon, en kijkt hem helemaal na.

Wij gaan naar Darwin, ontbijten en passende bikini’s kopen (Yes!!) en een nieuwe camera voor mij (YES!!!) we bekijken nog wat dingen en gedurende de dag krijgen we steeds meer telefoontjes van de garage, en met ieder telefoontje, word de reparatie duurder, en kost het meer tijd. Het vervelende is dat we niet weten of het waar is, want de auto is de afgelopen twee maanden 2 keer gechecked, (reggo en voor we de Flinders Ranges ingingen), maar we hebben ook al 10.000 km gereden. Dus… Mooi licht, mooi kind!

We besluiten onze nieuwe schokbrekers te vieren met een fantastisch maal aan de haven. Barramundi in macadamia nuts. Mmmm! Een Taxi brengt ons terug.

18e eeuws luchten...

The caravan park is very near a garage, and so we bring the car in at around 8.00 am. The guy promises us that he will try to do everything very quickly, so we can go to the police check up the same afternoon.

In Darwin we have breakfast, buy fitting bikini’s (YES!!!!), and a new Camera for me (YES!!!), after that we loiter, and Art keeps getting phone calls from the garage; with every phone call the costs are rising, and time to repair will as well. It turns out that our shock breakers are shot, and there is something wrong with the exhaust as well, and the handbrake, and… We look around and see all kinds of wrecks driving around, but apparently ours is the biggest one of all. Mmm, Who should we trust. The guys from the reggo two months ago? The guy from the check up four weeks ago? Or this one, who knows that we’re stuck here in Darwin… (and can earn a large amount of money of us…)

Anyway, we love Darwin as a city, and it surprises us! It does look wonderful to live here. We decide to celebrate our shock breakers, and splurge on a wonderful meal at the wharf.

Litchfield Park;

River crossing!!!!



river crossing!!!
river crossing
In Litchfield park, beroemd vanwege de watervallen, nemen we een 4WD track, en kamperen op een echte bush camp, 1,7 km lopen van een grote waterval. Dat en de track, zorgt ervoor dat we de enige zijn, en we zwemmen dan ook een groot gedeelte van de dag bij de waterval. Diuwke heeft haar eigen schommel gevonden (een liaan)
Stukje lopen door het regenwoud, naar de waterval.

'Onze' waterval

Magnetic termite mounds; grote huisjes voor kleine diertjes; heel heel vreemd.

Later gaan we naar Buly Holes, natuurlijk uitgesleten poelen, waar je heerlijk in kunt zwemmen. Ook daar kamperen we.

We eten lunch bij een vlinderfarm, en ontmoeten daar een meisje met een huis in Cockatoo, (maar ze werkt in Albury- een stuk verder) dat ze niet mag verhuren, maar wel wil uitlenen, tegen wat geld. (dat is anders, toch?)

Op weg naar Darwin worden we aangehouden door de politie, routine check, en ze ontdekken dat we olie lekken. Dat moet gerepareerd, en dat moeten we laten zien in Darwin. Dan schrijft hij nog even; full inspection’ erbij, en dat gaat ons nog heel veel problemen opleveren…
We kamperen, toevallig, naast mensen die we ook al in Mataranka ontmoet hebben.

*We decide to take a 4WD track into Litchfield park, and camp at a real bush camp, near a waterfall. You have to walk 1,7 k’s to get there though, and that combined with the roughness of the track is enough to turn away most people, so we are alone here!

The next day we go to Buly hole, natural swimming holes carved in to the rocks, and as it’s hot and we are tired, we stay for most of the day. After that we go for lunch at the butterfly farm, and meet a girl with a house in Cockatoo, which she unable to rent out, but might lend to us, for a bit of money. HA!! (the difference is in the legal side)

We drive on, and get stopped by police on a routine check, and they find we are leaking oil. A minor problem, but we have to report to them that it has been fixed, and then he writes ‘full inspection’ on the piece of paper, and that is going to bring us heaps of trouble….

At Darwin we go to a caravan park, and set up, coincidentally, beside people we’ve met at Mataranka.

Evening market in Darwin..

Flying Foxes, nestelen hier, maar ze stinken zo dat de Rangers ze ergens andesr willen hebben. Dus werden ze weggejaagd met pistoolschoten...

Vandaag bleven we in Mataranka, en bij Bitter springs, een klein stukje verder, waar je in warm water onder de palmen kunt door zwemmen, of drijven, want er is stroming, Fantastisch. ’s Avonds gingen we weer terug naar Mataranka, om nog een keer ’s nachts te zwemmen, Onderweg even naar de garage, omdat de accu en de airco het niet zo goed doen. Deze garage meneer deed net alsof hij wist wat hij deed, en we kregen allebei twee biertjes. Normaal doet hij dat elke vrijdag avond met vrienden, maar die waren allemaal op een Barramundi vis- wedstrijd! Niet zo slecht om een keer als vervanging te dienen.

We zagen in de garage nog een Bull-catcher; een Landcruiser die is opgebouwd met extra stalen pijpen en banden voorop, om Bulls mee om te rijden. Als ze omvallen, binden ze daarna hun poten vast. Als de bulls aanvallen, raken ze alleen de stalen platen die om de auto zijn gelast…Bull car

*Bitter springs is a more natural kind of spring, where we floated on water between palms and turtles (we didn’t see any, but still…)

After that we took the car to the garage, and encountered maybe the first garagist who knew what he was doing, and he wiggelt some bits into our car, took 40 dollars and offered us two beers. That is what he normally does on a Friday night, he said, but all his mate where Barramundi fishing. In the mean time we looked at a bull car, build (reinforced actually) to catch bulls. And they are strong!