Victor Harbor

Art werkt aan de auto, en dat is saai voor ons, zeker nu het vandaag zo koud, winderig en regenachtig is… (Hoe kan dat nou? Gisteren was het 27 graden!) Hij zet ons af in het stadje en wij gaan shoppen! Gezellig, met vier dames op pad, dus kopen we 2 duikbrilletjes, 2 knuffels (het blijven kleine dames hè) gaan tien keer naar de WC en we proberen alles uit wat hier te doen is. Helaas is het whale centrum dicht, het museum is gesloten, de paardentram rijdt niet vanwege horse flu, de stoormtram gaat alleen in het weekeinde, net als de kamelen tours… Het visitors centrum kan allen bedenken dat er een leuk dierenpark is, 15 km weg. Leuk, te voet! Uiteindelijk vinden een midget golf baan, waar we helemaal dubbel van de lach alle 4 golfen! (Record; 17 slagen, en dat is met behulp van voet.) Bregje aan slag...
Dan lopen we de pier af, naar Granite Island, en we zien een zeehond!! YES!!! Steeds komt er een vin, een kopje of een staart boven, het is heel spannend.
Als we bij het eiland komen, is hij ineens weg. Jammer.
Tot we bij de volgende Stone-pier komen, waar er vier in het water liggen uit te rusten. We kijken onze ogen uit, tot we omvallen van de honger. Dus lopen we het restaurant in, maar, terwijl we op de kaart kijken wordt ons verteld dat de keuken net dicht is. Kinderen huilen, ik werd zo boos, ‘ Net als alles in Victor Harbor!!’ roepend, liepen we weer weg. (onbeleefde toeristen)
Buiten hebben we lekker een potje staan schelden, en daarna zijn we de hele pier weer afgelopen, naar een stalletje met pannenkoeken en aardbeien.
Toen toch naar het museum (nu wel open) en naar de speeltuin. Ik vond dat we het best lang hebben uitgehouden, zo uit Arthur zijn haar blijven, maar nu kregen we het toch echt koud, dus mochten de kinderen kiezen tussen teruglopen naar de cabin, of warme chocolade melk in een cafe, en Art bellen… (Zelf laten kiezen is heel belangrijk..)
Art kwam al snel en samen deden we de pinguïn tour; kijken naar de mini pinguïns die hier ‘s nachts aan land komen.
Harko en Diana trouwen vandaag, dus hebben we even gebeld, waarna Diaan nieuwe Make-up nodig had, en ik een groot servet.

*A day in Victor Harbor with my ladies, as Art is working on the car. A shame that everything is closed (museum, horsetram, whalecentre, camelrides etc..) but we still manage to spend quite some money! We end up playing mini golf, with a record; 16 hits, with the help of a foot. (Bregje)
Then we walk up the pier and see a Seal! (and after that four more)
As the restaurant is closed (again?) we walk back screaming and eat pancakes with strawberries. The museum, open now, is very good, the children are horrified over the whaling history and bathing-suits of the last century.
In the evening we see mini-penguins getting to shore and we call a friend who is getting married today. (tears all over the world)

meer Cooromg, en we gaan missen

Vandaag stormt het, maar het is wel 27 graden, dus de wind is warm. We maken met Gordy een tour met kayaks naar de overkant van het meer, door de modder, en lopen dan door de duinen naar de zee. We komen over de grootste ‘midden’ van de hele wereld. Een midden is een soort afvalberg van de Aboriginals. Omdat ze ieder jaar terug komen op dezelfde plek wordt zo’n midden dus heel diep en kan heel oud zijn. Soms worden er ook mensen in begraven, en in dit geval stonden er ook bomen, die nu versteend zijn. Ze steken nu boven het zand uit. De middens zijn heel erg diep en deze is zo’n 7-8000 jaar oud.
We lopen door, tot aan de zee, en Gordy laat mij zien hoe je kokkels vangt. Ze zijn nog erg klein, maar het is leuk om te doen. Ze gaan allemaal weer terug in zee, behalve die ene, die gebruikt wordt om te laten zien hoe je ze klaar maakt.
We spelen in het water, en Bregje gaat natuurlijk een keer om. (paniek!) Na een tijdje gaan we terug, en dan merken we dat we onze eerste aanvaring met de Australische zon hebben gehad. Gelukkig weten we nu precies wat we moeten doen! (pigs-trotters helpen perfect. Is dat geen toeval?) Vlak voordat we helemaal rood waren...
We rijden weer door; naar Victor Harbor, een groter stadje omdat Art helemaal gek wordt van de troep in de auto, en daar nu echt wat aan wil doen.
Het valt ons op dat in SA de bouwstijl veel meer bekend en naar onze smaak is; dit heet de limestone coast, en veel huizen worden dan ook gebouwd met kalksteen, net als in; Zuid Frankrijk! Neem daarbij de eindeloze wijnvelden… De schattige houten luikjes… We missen onze vriendjes ineens heel erg. Bregje begint vertelt ook spontaan dat ze nu wel weer eens bij Nienke en Eefje wil gaan spelen.
Onze tweede eerst vandaag; we eten KFC! (wat vies!:) )

* Today we took a tour with the kayaks across the lake, to the dunes and the sea. We crossed the largest midden in the world (an aboriginal bin of 7-8000 years old). Then we got to sea, and hunted cockles, and enjoyed the Australian sun, which we regretted dearly straight away. (But now we know what to do!- we smear pigs trotters all over our body! (a plant) )
Then we went on to Victor Harbor because Art needs to work on the car and the radio, so we settle here for two night.
We like the building style here, in SA, much more sturdy and European. And all the wine!

coorong park

Vandaag zou mijn moeder jarig zijn geweest. Een vreemd idee, dat er vorig jaar op haar verjaardag nog niets aan de hand leek te zijn…
Onder protest van de kinderen verlaten we Robe, het spookstadje, en we rijden naar Coorong park, een natuurgebied onder beheer van het aboriginal volk hier. Er moet een prachtig museum zijn, met cabins en tours.
Als we aankomen is het zwart van de rook; ‘spring cleaning’, noemen ze dat, lachend. Onkruid verbranden zodat de slangen zich niet om het huisje kunnen verstoppen. De setting is verder bijna onwerkelijk; een grote lege vlakte die een stuk hoger ligt dan de meren er omheen, drie grote graaf machines, die zwarte rook en een eind verder een gebouwtje in de vorm van een vis.
Een van de mannen laat me het huisje zien; er zijn alleen dormitories, maar omdat er niemand is hebben we het luxe. Hij doet ook een kleine tour met ons , om een paar bosjes heen, en vertelt ons over bush-tucker, dus als we nu verdwalen zijn we behalve ‘buggered’ in ieder geval niet dood.
Na de tour start hij een film over de dreamtime van hun groep, en daarna komt zijn oom, die ons verteld dat dreamtime eigenlijk ‘creation’ moet heten, en dan snap je het gelijk beter. De oom (gordy) vertelt nog meer, en geeft ons een film ‘secret country’ om te kijken als de kinderen naar bed zijn. Het gaat over de invasie van de blanken en wat zij deden met het volk dat hier al woonde.
Er is hier geen bereik, Arts’ moeder belt, maar dat duurt 1 seconde, en daarna lukt het niet meer. Mijn zusje bellen lukt dus ook niet.

*We are in Coorong park, a saltlake-park taken care of by Aboriginals. (I won’t even try to spell their name, as I might do it wrong). We’re here to learn about aboriginal culture, and so we do. First we get a small tour about bush tucker, then we see a movie about their creation story, (dreamtime is a confusing word according to Gordy, who runs the place) and after dinner a film about the invasion of the whitefellas, who reeked havoc, as they did in all countries they invaded.

4wd

Een dagje thuis; zwemmen, en onze eerste 4wd track! Doodeng, ik dacht steeds dat de auto om zou vallen, maar nee; hij lijkt er wel voor gemaakt!
Alleen dat banden leeg laten lopen vooraf, en nadien weer oppompen kost eeuwen…
Oh, en Art heeft zijn haar laten knippen! ‘takes ten minutes’, en dat deed het ook. Dat is even wennen!

*First 4WD track! Huey the beast does it easy, though I’m shitting my pants. But I have to learn to trust him, I guess.

Mt Gambier en gezellig stadje???

We begonnen vandaag in een info-centrum over dit gebied, met mottige gestopte echidna’s en bladderende kangaroes. Het stuk over mrs. Smith, een vrouw die zich ruim honderd jaar geleden over de Aboriginals ontfermde was wel interessant. (en erg High Tech) We vinden het belangrijk dat de kinderen zich beseffen in welk land ze wonen en welke geschiedenis voorafgegaan is aan ‘ons moment’. Maar ja; het blijven kinderen, en dus renden ze direct na onze vertaling bijna de hele tentoonstelling over aardlagen omver.
Daarna na Robe, wat een schattig en pittoresk stadje moet zijn; Misschien in de zomer, want voorlopig zijn alle huizen dichtgetimmerd en is de winkelstraat uitgestorven. Een nadeel aan in de winter reizen…
We huren een huisje voor twee dagen, om de boel te organiseren (we zijn nogal overhaast weggegaan bij Cameron en Jacinta), en vanwege het verwarmde zwembad.


*We start out at the Lady Nelson’s Visitor centre for some time travelling, but most of the centre is run down and needs some TLC (as they say in real estate sites). The part about mrs. Smith who told about the annihilation of the aboriginals was really interesting though. (and very High Tech!)
After that we drove to Robe, a quaint little town, which should be really nice and busy, but in winter is dead as a doornail. We booked for two nights, because there is a heated pool here, which the children enjoyed straight away.

26-8 tower hill

Great ocean road




Koude tenen!
Ineens heeft Art zin om een dag rust te houden, en ik heb ineens zin om midden in de woestijn te zitten. Dus dat botst. Uiteindelijk gaan we een stadje verder. Tjits voert wallabies

Maar eerst naar Tower Hill, een natuurgebied van 30.000 jaar oud, dat honderd jaar geleden in een paar jaar volledig gestript is door de blanken hier. Nu wordt het door vrijwilligers en scholen weer opnieuw beplant naar een schilderij uit 1855.
Wij deden een nature walk met een gids die ons heel veel vertelde over de aboriginal cultuur en way of life. We aten fern-knopjes en Bear-spinach. Art en ik vonden het fantastisch, en de kinderen ook, toen ze wilde koala’s zagen en Echidna holen. Toen door naar het stadje voor een broodje.

Daar ontmoeten we Carol, in een tweedehands winkel die zowat heel Australië heeft afgereisd en daar erg graag over vertelt. (erg erg graag). In haar winkel vinden we ook een hoed voor Diuwke, die nu ook een echte cowgirl is (en wat staat dat haar goed!)
En, dat is misschien nog wel het mooiste; we vinden Sleich beestjes, dus ieder kind een dier.
Dan naar MT. Gambier, een van de grotere stadjes in Sth Australia met als main attraction; Possums voeren in een sinkhole. (ze zijn dol op Pizza)
(possums)

*Oh, my, the nights are cold! I have a sudden urge to be in the middle of the desert, but Art want to stay right here. So we move on, to the next village, after a guided nature walk in Tower Hill, where we learn to eat bush tucker.
Carol, the patron of a second hand shop sold us a hat for Diuwke and gave us loads of tips for out travel in NT and Queensland.
Then on to Mt Gambier, where the main attraction is feeding possums in a sinkhole at night. (they like pizza more then apples)

lavers hill-great ocean road

Tjitske, Diuwke en Bregje op het randje van australie

the fly- hoog in de boomtoppen lopen

Het is leuk om bij mensen thuis te zitten, je krijgt allerlei verhalen te horen. Chris moest stoppen met zijn werk als kok (5 Am beginnen, 5 Pm klaar…) toen Alicia tijdens haar zwangerschap niet meer kon lopen, en daarna niet voor de baby kon zorgen. Ze zijn toen gaan zoeken naar een huis waar hij thuis kon blijven en toch geld verdienen. Toen ze dit huis vonden hebben ze al hun spullen verkocht en zijn vanuit Brisbane hierheen gekomen. Kamers verhuren levert hun zelfs meer geld op dan ze ooit konden bedenken, en hij is nu druk bezig HTML te leren, zodat hij websites kan bouwen.

Na het ontbijt zijn we naar een dierenpark gegaan, waar we wallaby;s (wabbelies volgens Diuwke) konden voeren en even later kangaroes. Er waren ook 2 koala’s en een dingo. Die had veel meer haar dan op de plaatjes en de kinderen vonden hem dan ook niet echt.

Hierna hebben we de ‘Great Ocean Road’ verder gereden en nu zijn we bij de echte kliffen-kust. Wouw! Iedereen kent de foto’s van de 12 apostelen, wij hebben ze nu alle 9 gezien!
Het is leuk om in dit seizoen te reizen; overdag is het goed warm (15-20 graden, met veel zon) en het is overal heel rustig dus we zijn of alleen of met een paar andere mensen (of met een buslading Chinezen, want die zijn hier overal en zeer voordringend aanwezig). Het lijkt wel of het hele land alleen van ons is.

Bij Warrnambool komen iedere winter ‘Southern Right Whales’ om kalfjes te krijgen, en je kunt ze zien vanaf de kust. Alleen dit jaar niet, dus na een kwartier staren gaven we het op.
Op het campingpark was een verwarmd zwembad (!), dus de kinderen hebben bijna anderhalf uur gezwommen terwijl ik zat te vernikkelen langs de kant. ’s Avonds wordt het hier nog goed koud!

*And now for my ozzie friends; I’ll try to write a bit in English as well. Apart from our travels, you’ll be able to observe my English improving as well. (I hope)
I was fun to be in Chris’s and Alicia’s house, as we hear stories we otherwise wouldn’t have heard. After their house we went to a nature park where we could feed Wabbalies (according to Diuwke) and Kangaroo’s. Then; The Great Ocean Road, part two. Now for some very steep cliffs, and we saw all 9 of the twelve apostles.
The pool at the campsite was heated so the children had fun until I was freezing in my deckchair, as the nights are still very cold, even though the days are 15-20 degrees.

great ocean road

op reis!!!
Heerlijk, weer met zijn vijven, en van alles zien, niet weten waar je 's avonds slaapt.. Puur genieten!
We rijden op dit moment de great ocean road af, en zijn na twee dagen halverwege. we bekijken alles wat er te bekijken valt; lighthouse, tree top walk, strand (veel).
We zijn nu in een huis bij mensen Lavers Hill, bij 'Budget accomodation'; kan het iedereen aanraden, fantastisch aardige mensen! Het road house verderop in de straat is te koop (pub, restaurant, general store en 5 acres of land) Leuk om over na te denken. Misschien komen we hier wel terug, maar we beslissen nu nog niet.
En eindelijk mijn bank toestanden en belasting dingen kunnen regelen. Zie je, komt alles op zijn pootjes terecht.

Het grappige aan de kinderen is; Tjits riep vanmiddag ineens ; 'I love Australia!!!'
Bregje wil steeds weten waar we slapen; 'naar welk huis gaan we? Cinta en Camron huis? Pappa Mamma huis?' Ze heeft moeite met het ontheemd zijn, maar all in all, accepteert ze het wel.
Diuwke bloeit helemaal op! We waren een beetje bang dat die niet tegen het vreemde kon, met alle prikkels die dar bij horen, maar juist zij geniet. Het lijkt wel of (zoals een vriendin zei) zij zich puur op de mensen om zich heen richt (zoals een hond) en Bregje zich op de plaats richt (zoals een kat). Heel bijzonder om te zien. Dat hadden we anders toch nooit ontdekt!

nog even...

vandaag ingepakt, maar geen bankpasjes....
En zonder bankpasjes kunnen we niet weg.
Ik weet trouwens niet hoe andere emigranten het doen, maar je geld naar Oz krijgen is een heel gedoe. Wisselkoersen, percentages... ik kan bijna zelf op een bank gaan werken! (daar weten ze tenslotte ook bijna niks) (oeps- no offence... maar iedere afspraak moet driedubbel geverifieerd worden, en dan blijkt het toch anders te zijn...)
En dan een DigiD; nodig voor van alles, maar wordt alleen verstuurd naar een Nederlands adres, en moet vervolgens bijna direct geactiveerd worden. Gelukkig hebben we mensen die ons helpen, maar je voelt je zo machteloos! Misschien leunen we teveel op internet?

Anyway, het gevoel weg te willen, maar niet te kunnen wordt steeds sterker. Misschien maar goed ook. De lonely planet hebben we nog steeds niet kunnen lezen...
Misschien Vrijdag?

Mooi, mooi, mooi...

Wat is het prachtig...
Vandaag door het gebied gereden waar we besloten hadden om te gaan wonen, voor we er ooit geweest waren, en sjeeeemig... We zijn niet zo dom, geloof ik. Mooi!!!!
Maar voor dat we zover waren eerst koffiegedronken bij een forum lid uit Lelystad, dat nu net (de 16e) is aangekomen met man en kindertjes.
Dat was gezellig! en fijn om Nederlands te horen. Wat is het oostelijk van Melbourne verschrikkelijk Mooi (sorry, ik val in herhaling, mag eigenlijk niet als je schrijft he?)
Je zou er bijna die uuuuuuren in de bank voor over hebben.
Vandaag een superleuk gesprek gehad met een kookwinkel dame in Cockatoo. Leuke mensen die Australiers!
een korte vandaag, want ondanks de dure wijn, heb ik al een paar glaasjes op.
OH! wat hebben we zin om te reizen!!! we raken het een beetje zat om ergens in huis te zitten. Hoe lief en aardig en relaxed ook, het zijn niet je eigen spullen, niet je eigen eten, niet je eigen manier van afspraken maken... Het zal sommigen van jullie verbazen, maar we ergeren ons aan de troep- de afwas, etc, etc.
Reizen zal ook niet ideaal zijn (weinig spullen, kleine ruimtes), maar wel helemaal van onszelf! De kinderen (tjits voornamelijk) worden ook onrustig. hop- de ruimte in!

Daylesford- zo zien de meeste dorpen er hier uit...

drukke weekeinden...

Kijk, onze weekeinden worden ook al druk; vergeet ik bijna te schrijven!
Vrijdag avond was er een dans avond in 'The palais', Cameron draaide, en iedereen die je in een klein plattelandsdorp verwacht, was er; De dame op hoge laarzen met korte tijgerprintjurk, ingehaald door het leven, samen met haar jaren vijftig kapsel ex-rocker vol rimpels, Emma, "Hi I'm Emma, and I'm going to be really drunk, because it has been a long time" met de broek op haar kont. Het clubje 18 jarigen (birthdayparty) met alles duidelijk zeer aanwezig dat alle stapjes kent en hun moeder heeft meegenomen.
Zaterdag moesten we vroeg op; weer de bank, en dan een verjaardagsfeestje van Ben, een neef van Jacinta, in een cafe waar je super-super goed kon eten. We hebben een tijd zitten praten met iemand die ook niemand kende en hebben onze eerste uitnodiging te pakken!! YES! (we krijgen vrienden...!!)
's middags zijn we gaan rijden in de buurt waar we willen gaan wonen. Dat laatste hebben we alleen besloten op grond van makelaarssites en google earth, dus we moesten toch even kijken of het daar nu echt leuk is. En.. Jawel! Mooi!!! Dat is een opluchting want er is heel veel niet mooi rond Melbourne (vooral de oostkant is verschrikkelijk lelijk..)
Zondag begon helemaal goed; een rondleiding op een volkomen zelf-sustaining farm, dat wil zeggen, dat alles, maar dan ook alles op nieuw gebruikt wordt, en er zoveel mogelijk eigen producten gegeten worden. Heel erg interessant, en het was prachtig weer, dus het klonk heel leuk. (poepen op een emmer in de tuin klinkt met regen vast een stuk minder)
Onze Huey wordt nu een beetje ingericht; fridge is aanwezig- essentieel voor koude dingen, en ik heb wat de tassen uitgezocht; voor de zoveelste keer door je spullen en wieden. pfff; er blijft niets over! Morgen nog een beetje meer wieden. En weer naar de bank!
De kinderen wennen ook een beetje; ze gaan wat meer hun eigen gang. Tjitske is vandaag na de rondleiding zelf een stukje gaan wandelen en spelen in een groot natuur stuk hier achter. Bregje en Diuwke hebben in de tuin gespeeld. Zo'n grote rommelige tuin hebben ze nog nooit gezien! De jongens waren even weg, en dat geeft toch rust. Jongens spelen anders dan meisjes, blijkt keer op keer. Hoewel; Bregje kwam vandaag terug met een blauwe neus; schep erop gekregen, en een gat in haar teen. Ze houdt nu eenmaal niet van natte sokken en was dus op blote voeten aan het spelen. (schoenen?? Hoezo??)
Tjits en Rennie bij het meer
's Avonds gingen we naar een band in een oud hotel; Leuk!! echt een goede sfeer, en we beginnen gezichten te herkennen. Bregje was overtuigd dat het haar feestje was; muziek, heel veel vreemde mensen en frietjes. Ze was heel boos dat ze naar huis moest voor het afgelopen was.

Onze tweede week al!

In het algemeen kan ik zeggen dat het hier op donderdag koud is, en regent.
Dat is gebaseerd op een steekproef van 2 donderdagen.
Dus, toen wij na ons ontbijt in een cafe (gepocheerde eieren, bloedworst, bacon en spinazie- om in te halen na al het vegetarische eten) nog steeds een grijze lucht zagen, besloten we maar weer een regeldag te doen.
Eerst 1,5 uur naar Melbourne oost om de fridge op te halen. (50 liter, genoeg om het uit te houden in the bush), en daarna anderhalf uur om 23 km te rijden naar het centrum, voor een afspraak bij een belangrijke geld-meneer, en daarna naar Westpac om een rekening, die al geopend was te activeren (geloof me; dat soort dingen regelen vanuit Nederland levert geen tijdwinst op hier!!!) Zaterdag moeten we nog even naar de bank voor een extra handtekening, en maandag moeten we weer voor een rekening voor de kinderen. Gelukkig kan dat in Ballarat.
Anyway, na Westpac was het alweer vijf uur 's avonds, veel later dan gepland en de kinderen waren het zat!
We liepen terug door Chinatown, en besloten authentiek chinees te eten. Wij(A,A en Tjits) vonden het heerlijk, de rest minder, maar met stokjes eten was een feest. Dank u wel, chinese meneer die de troep op mocht ruimen...)
Vrijdag was een kleinedingen dag; hardware store in het dorp, en eindelijk plastic bordjes. Daarna een serieuze bush-walk, met Jacinta en Rennie.
Vanavond draaide Cam in het dorp, in de plaatselijke danstent, dus gingen we dansen- op techno funk. Ofzo. Heel heel vreemd publiek; ik viel niet eens op in mijn afritsbroek en wandelschoenen. (Mijn kleren lagen in de kamer waar de kinderen sliepen...)

rust...eindelijk!

Vandaag hebben we helemaal niets gedaan.
In zoverre; ontbijten... beetje boekje lezen, knutselen... naar de general store voor brood en jam, vervelen...vervelen... ehm, niks doen is saai!
Dus gaan we naar buiten, naar 'the blowhole', een gat dat ooit door goudzoekers is gemaakt. Hadden we al gezegd dat we in het spa centrum van Victoria zitten, en dat dit het mooiste stukje van Victoria is, volgens velen?
We hebben daar een stukje gelopen, maar na een 20 minuten vondt Cameron het genoeg voor Otto. Wij hadden nog helemaal geen zin om terug te gaan, en Tjitske al helemaal niet! Dus zijn we nog naar een ander stukje geweest, wat Cameron nog nooit gezien had. Toen hij door kreeg dat wij graag nog even buiten bleven, bood hij aan om met 'Huey the beast' boodschappen te doen, en ons 3,5 km verder op te pikken, zodat wij een stuk konden lopen.
Fantastisch!!! Hij nam zelfs Bregje mee!
We hebben het stuk redelijk snel gedaan, want het werd al bijna donker (het is tenslotte winter) maar het was zo lekker om buiten te zijn, en niets te hoeven regelen!

Thuisgekomen hebben wij op de jongens van Cameron en Jacinta gepast, omdat Cameron betaald wordt in luxe maaltijden. (klinkt leuk; lang verhaal)
En, er was een mail van de makelaar dat er 1000 euro van de koopprijs afgehaald was, omdat er lekkage was geweest. Op zo'n moment is afstand wel heel vervelend, want wat is er aan de hand?
Na een telefoontje op een overlappend wakker-moment, is alles gelukkig opgelost. Het enige vervelende is dat (blijkbaar) het daklicht in onze slaapkamer lekt (?). Er schijnt een enorme plas water gelegen te hebben. Vreemd, wij hebben er nog nooit last van gehad. Zoiets gebeurt altijd op de meest vervelende momenten.

Ballarat

Vandaag vroeg opgestaan om de huurauto terug te brengen. Op naar Ballarat, waar we, heel misschien, ook wat regeldingen kunnen doen.
Gelukkig zag de huurmeneer niet dat een van de wieldoppen behoorlijk tegen de voor ons onbekend hoge (en aan de verkeerde kant van de weg zittende) stoepranden is geschaafd.
Daarna naar Vicroads, met een telefoonrekening van Cam, een briefje van Cam dat hij Art al 12 maanden goed kent en de rst van de benodigde papieren.
Eenmaal aan de beurt, lopen we tegen het volgende probleem aan; Op het briefje staat wel dat Cam Art al 12 maanden kent, en bij allebei staat hetzelfde adres, maar er staat niet dat Arthur ook echt op dat adres verblijft. (dat is dus een sterk staaltje van ambtenaren verwarring- ik kan het niet eens goed navertellen)
Bovendien, staat er dat Cam Art kent, maar niet dat hij ook Aukje kent. ("but I'm his wife!")Dus kunnen ze mijn rijbewijs niet omzetten. Eerst raakten we daar wat opgewonden van, tot ik bedacht dat als Art's rijbewijs is omgezet, dat hij voor mij kan 'vouchen', en dat vervolgens die van mij ook omgezet kan worden.
De mevrouw achter de balie bedacht dat gelukkig ook, dus mocht ik ook een papiertje invullen. Nog heel even tussendoor paniek, toen ze liet vallen de we waarschijnlijk ons motorrijbewijs zouden kwijtraken, maar dat bleek eigenlijk meer een soort gokje te zijn van haar.

Daarna mochten we naar een meneer, (je kent het type wel- oude rot, vriendelijke beer, senior bureau-zitter die het wel even regelt) die na enig papier- en stempel werk onze roze briefjes teruggaf, zonder gat!en ons naar het foto apparaat stuurde.
88 dollar verder kregen wij ons zo nodige creditcardje, met R van rider (motor) en car van eh, car, erop.
Daarna konden we met ons vic-lisence moeiteloos de auto overschrijven voor 600 dollar +administratie kosten.
Emigreren is duur.

Daarna naar Bunnings- een bouwmarkt, voor goedkope spullen en daarna naar K-mart, voor meer goedkope spullen. Nu zijn we wel zo'n beetje uitgeshopt. Hoewel... we hebben nog geen fridge, borden en.. oh, er moet nog zoooo veel!
In Ballarat zit ook een medicare office, dus hebben we ons daar ingeschreven. De meneer achter de balie vond het wel vreemd dat mijn paspoort niet afgestemped was (en ik ben net zo dol op stempels!!) maar wilde me toch verzekeren, omdat ik overduidelijk wel in Australie ben.
Aan de overkant was een professionele catering winkel waar we snel nog even (het was al vijf voor vijf) een koffiezetter, plastic bakjes en een aardappelschiller kochten.
Hup naar huis!

Melbourne

Naar Melbourne om de auto op te halen.
Het lukt ons niet om geld te wisselen (dan moeten we eerst een rekening openen, en we hebben geen tijd!!! + dat banken hier nogal veel rekenen voor iedere transactie, en wij willen gewoon de goedkoopste bank natuurlijk) dus betalen we de eigenaar van "Huey the Beast", zoals hij inmiddels heet, in euro's. Dat moet natuurlijk bij zijn bank, en trekt wat vreemde blikken. Aan de kassa tel ik 9592 euro uit (nog nooit zo'n rare transactie gedaan...) en ik ben blij dat ik van al dat cash geld af ben.

Daarna naar Vicroads om de auto over te schrijven. We komen erachter dat je daarvoor een Vic licence moet hebben,of; een Vic adres, een brief van iemand die zegt dat hij je al 12 maanden kent, een adres bewijs en een identiteitsbewijs. Dat laatste hebben we.
Bovendien kost het 8 dollar per 200 dollar waarde van de auto. In ons geval 600 dollar. (niet leuk!)
Kortom; overschrijven lukt niet vandaag. En, een Vic license halen ook niet (wilden we ook doen) om je je alles van de bovenstaande dingen nodig hebt.

Heerlijke lunch in een foodcourt! (een tuin met minimaal 5 restaurants, en een gezamenlijk terras)
Op naar het Medicare office (de ziekte verzekering). We hebben alle paspoorten nodig om in te schrijven, en we hebben alleen die van ons tweeen mee, dus gaan we direct weer weg.
Daarna naar een camping shop; 5 slaapzakken en 2 kussens gescored, en erachter gekomen dat ze hier in een winkel rustig zeggen dat je beter naar een andere winkel kunt gaan omdat ze hier te duur zijn. En routebeschrijvingen etc krijg je ook. Daarna naar de goedkopere campingwinkel en; 2 bankjes, 2 krukjes, 2 tafels, barbeque, opblaasapparaat, 3 luchtbedden, muskietentent (om naar de sterren te kijken), en 2 * 25 liter watertanks gekocht.
Geen Medicare, geen Vicroads, geen regeldingen dus. Ehm... Morgen?

feestje..

we zijn net op een techno feest geweest waar iedereen of Joga teacher was, of internet specialist, en in ieder geval super de huper alternatief. Niet helemaal onze 'crowd', maar wel bijzonder.

Bregje heeft ruzie gemaakt in het engels (Stommerd!! werd vertaald als stop it!, wat wel ongeveer hetzelfde betekend, uiteindelijk...)

Tjits speelde op de gameboy- echt helemaal ontzettend niet-alternatief natuurlijk...maar ja.

Diuwke heeft eindeloos lego dieren gebouwd, die vervolgens weer stuk getrapt werden door kleine jongetjes. Iedereen vond onze kinderen zo well-behaved!  

High on testosterone!!!!

Weer een ochtend land websites scouten naar een auto, en uiteindelijk gebeld en gekeken; 4 gezien en nummer vier was het helemaal!!!
Het hele lijstje; roofrack, bullbar,dual battery, etc was er, plus een paar extra's; remote control centrale deurvergrendeling, cb radio, een gereviseerde motor en service history... Nu alleen nog een lier, en we zijn door het dolle heen. Hij deed er zelfs nog 1500 dollar af (ik weet niet waarom)
We hebben wat aanbetaald, en maandag komt alles rond. (als we tenminste geld kunnen wisselen)

Nog niet achter de regeldingen aan geweest, maar dat komt dan maandag wel...

binnen, ballarat, bank

Een binnendag- iedereen landerig, tot we het zat waren,en naar buiten gingen. Art en ik moesten autos zoeken, dus dat duurde lang. Toen heeft Jacinta de groten (Otto, Tjitske en Diuwke meegenomen naar de bieb, een bar en naar de golfcourse (ja, dat doen ze hier...) om Kangoeroes te zien.

Wij reden met Cam naar Ballarat om de auto om te wisselen, een paar cardealers te kijken, en geld te wisselen. Dat laatste was een heel gedoe, en uiteindelijk kostte het een uur om in 2 porties 3000 dollar te verkrijgen. Niet genoeg voor een auto helaas.
Geen tijd meer voor regeldingen helaas. Misschien morgen??

Het eco-huis van Cameron en Jacinta

Holland, we have a touchdown....

12 koffers, maar 37 kilo overgewicht (die we kado kregen), en 3 drie keer problemen op het vliegveld (geloof me- ieder kind een eigen paspoort scheelt Uuuuuuren!) en we waren onderweg. Hansie kwam helpen koffers sjouwen!
 

De vlucht ging prima, Tjits en Diuwke kregen een gameboy, en Bregje was eetmevrouw, en dan zijn er ineens een heleboel mensen die eten moeten hebben- hoe doen die stewardessen dat?,
en de vlucht duurde lang, maar niet verschrikkelijk lang.

We zijn aangekomen rond 8 uur, maar 1 missende koffer, huurauto, 11 koffers, +handbagage en drie kinderen wachtend op een auto... en op weg naar Jacinta en Cameron. 

toen we aankwamen waren ze al naar bed, dus snel een glas wijn, en de kinderen en onszelf naar bed gesleept.

Tjits en ik waren rond half zeven jullie tijd wakker- (half drie hier) maar na een slaappil sliepen we weer lekker door. 

Vanmorgen hebben we lekker ontbeten in een cafe, en daarna een beetje door de enige straat in het dorp gelopen. 

Achievements for today; 3 pairs of socks, 3 pairs of slippers en het activeren van de telefoons (2,5 uur werk)

rest van de dag lekker lummelen, wijn drinken en auto zoeken. Morgen gaan we een gouden landcruiser bekijken, de huurauto terugbrengen (veel te duur- een auto die 11 koffers kan herbergen?) en als het niet lukt met de auto een kleinere huren. Ohja, En medicare, En een taxfilenumber, En... koffiedrinken bij een forum iemand? 

Het is zo raar; in het vliegtuig ineens koude voeten... maar er was op dat moment echt geen weg meer terug! Het is heel raar dat dit ons nieuwe land is, de geluiden- de geuren- dit is het voor altijd....

het doet je heel anders om je heen kijken. Straks vroeg naar bed en morgen fris weer op!

Maggie ook bol?

vroegen de verhuizers rond half vier, toen ze na vijf uur inpakken (dat hadden wij toch al gedaan?) en 3,5 uur container volproppen zich zorgen gingen maken of het allemaal wel zou passen...
Waren wij blij dat we op het nippertje (dinsdag ochtend) onze drie meter lange keukenkast toch nog verkocht hadden.
Anyway; om 17.30 ging de reserve boekenkast erin, want daar konden de (om half tien dinsdagavond geleverde) giraffen in zodat ze veilig stonden, om 17.35 ging er een deur dicht, want dan konden ze nog even lekker proppen, en om 17.45 ging de container dicht.
Toen nog even de wasmachine naar beneden. Dat deed al pijn om te zien; een man ging gebogen op de trap staan, een ander schoof hem zo op zijn rug, en met een derde achter hem, liep man een zo naar beneden. Nog nooit gezien hoor, een man die een 1200 kilo wegende Miele op zijn rug draagt. Brrr- mijn rugpijn van vorige week staat mij nog vers in het geheugen.

ssssst

stil, het is twaalf uur, en we zitten tussen de dozen. (waarvan er een tikt- batterij uit de klok vergeten te halen. stom)
Morgen komen de verhuizers, om 8 uur. Ongeveer. En naast dozen, ligt er nog zo verschrikkelijk veel troep! Hoe moet dat nou?