Supergirls!!!

Vrijdag kwamen zomaar twee dames uit groter Melbourne helpen schilderen. Dat is een stuk gezelliger dan in mijn eentje, en het schiet ook beter op.  Chris had een kamer leeg gehaald, zodat wij aan de slag konden. Hij vond het ook leuk, drie van die meiden met verf in hun haar. Hoewel; toen we aankwamen zei zijn maatje;   'You must be the most well dressed painters in Australia!'  Dat was voordat ik de 3 joggingbroeken en bloezen van de opp shop te voorschijn haalde, natuurlijk.

Foto's van vervende dames zijn altijd onflatteus; Inge!!

En Ilse!!

Meiden; Bedankt!!!!!

Aan de andere kant van de muur werd hard gewerkt; Halverwege de dag durfde ik ineens wel naar boven. Het zit er eigenlijk nog veel mooier uit dan we gedacht hadden. Het past helemaal; precies zoals het moet zijn!

Alleen dat deur gat; daar zit nog niks achter. Letterlijk niks. Volgens Tjitske dus; "the room of doom."

Soms moet je split second beslissingen maken. En soms is dat heel moeilijk. We hebben dus ineens besloten toch de vloer te laten schuren en lakken, voordat we verhuizen. Maar, het voorstel van Chris om het plafond beneden gewoon dicht te gipsborden, en dan te stucen (lekker makkelijk, en snel) , daar moeten we toch even over na denken.

  Vandaag hadden we geen hulp, alleen van Ghengis (die jaagt voor mij de schaduwen en helpt af en toe wat haar aan een pasgeverfde muur), en Chris en Chris die er waarschijnlijk onmundig vroeg waren, want ze hadden voor twaalf uur genoeg tijd om de twee bovenramen erin te zetten, en ook nog met ons te ouwehoeren. We hebben echt een super builder gevonden!!!

  Geen raam; Wel een raam. (tenminste; bijna. En toen was mijn batterij leeg. )

Huis 2

Woensdag zat de nieuwe tussenmuur erin, en Chris was inmiddels erg behendig in het zonder trap boven komen, dus waren de nieuwe slaapkamer muren daar ook bijna klaar.

Hij wil mij de ladder op hebben, om te kijken hoe het is daar, en ik wil wel, maar durf niet... Ik wacht rustig op de trap!

Tjits' feestje...

eindelijk was het dan zo ver; een feestje voor onze al best wel oude job.  twee van de uitgenodigde vriendinnen konden niet komen vanwege Netball games, dus waren ze met zijn vieren. (een van de vriendinnen is een vriend, trouwens...)   

Cadeautjes verstoppen (altijd leuk), taart eten en dan naar Gumbuya park, een natuur park met 'rides', waar ze na even overleggen een armband met eindeloze ritjes kregen.     

 

 

 

 

 

 

 

Na een tijdje kregen de tieners honger, dus deden we een echte australische barbeque, en afgezien van dat ik het kleedje, de bordjes, de balonnen, de eski, de bal, de klapstoeltjes, de uien, de baby en de glazen was vergeten, was het toch een succes. Worstjes en brood is ook genoeg, blijkbaar.

Toen wilden ze naar huis, want er was in en om het huis nog genoeg te spelen. Makkelijk hoor, grote kinderen partijtjes; ze vermaken zich wel!

Ons huis, week 1.

na een dag; Chris pakt spulletjes aan langs het enge gat.

 

dag 3;

dag 5; en;

Zaterdag heeft Art het electriek en water afgemaakt, zodat Maandag de isolatie en het plafond erin kan. Donderdag de trap, en als het goed is gaan we Vrijdag met de verfploeg beginnen   ( Met dank aan de xpdite vriendinnenclub)

Zonder ceremonie 2 PG/M (12 jaar en ouder)

De Vet kwam en overwon; Donder is geen mannetje meer, en Portica heeft nette tanden.

Donder mocht eerst.  Effe scheren...

Hij kreeg een spuitje in zijn ader (wat hij niet zo leuk vond) en nadat hij wat slaperig werd, een tweede waar hij uiteindelijk van om...donderde.

We hielden hem overeind met een zak hondenvoer en een zak kippenvoer (zijn die beesten toch nog ergens goed voor..) en de vet ging aan het werk.

met een scherp mesje maakte hij een sneetje in de balzak, en vond uiteindelijk de bal. Klem erom, en hop; balletje eruit. en een paar minuten de tweede. Tjitske, die de foto's maakte, vond het maar zielig en ik ook, eigenlijk. Het arme beestje lag daar maar met zijn ogen half open...

Zijn ballen werden even omhoog gehouden, voor de foto, maar daarna resoluut, en zonder ceremonie, hup! in de tuin gegooid. Voor de hond, of de vos, ofzo...

Heel langzamer hand krabbelde hij weer op, en toen was Portica aan de beurt. Ook een prikje, en ze werd slaperig. Heeel slaperig... Toen ging de klem op haar mond, en daarna ging Graham vijlen. Op zijn paards; heel veel kiezen, betekent een hele grote rasp. Ik ben blij dat de mensentandarts dat anders doet. 

Ze was nog zeker een half uur erg slaperig en gedesorienteerd. arm beesje, dus ben ik maar een boekje gaan lezen, tot ze langzaam wakker werd, en daarna werden bijna patienten in hun eigen weitje gezet, waar ze weer heerlijk begonnen te grazen.

zonder ceremonie;

Australiers houden niet van ceremonie, dus tussen mitre 10 en de bank door, haalde ik even de sleutels van het nieuwe huis op. Geen foto's dus, want echt- het hield helemaal niks in. Wel een mandje met een doosje thee en een spaarlamp. Welkom, nieuwe huiseigenaars!

's avonds hebben we het natuurlijk wel gevierd; met Jamie, Rachel, Grace en Beth, de oude eigenaars en twee van hun vier dochters.

Het was erg gezellig, ondanks dat Bregje vreselijk over haar nek ging (over Grace heen), en Tjitske een nieuw menu bedacht. Een van de serveerpersonen (daar zijn ze erg netjes in hier) vond het erg leuk, en bracht het naar de kok. En, maakte het direct officieel menu van die avond Jamie moest lang denken waar hij zin in had....

En Beth wist het helemaal niet!!

geen feestje; toch een leuke dag.

Zaterdag was het echt ontzettend... weer. Van dat weer waar je eigenlijk niet voor naar Australie verhuist. Tjits haar verjaardagsfeestje zou op zondag zijn, maar dat hebben we maar uitgesteld; iedereen begreep het wel; dat rot weer ook... Dus niet naar Gumbaya Park, geen barbeque, wel permaculture, want door een stommiteit van mij, had ik dubbel gepland.

Eerst gingen we naar de tuin van Lee, die in een suburban tuin een hoog producerende siertuin heeft aangelegd, en op die manier laat zien dat permaculture mooi, netjes en klein kan zijn. Als je maar nadenkt!

ook de wurmenfarm kun je handig aanpakken; het composteert  je afval, levert goede grond/compost op, en aan de onderkant vang je met een flesje wurmwee op, die liquid fertilizer is voor al je plantjes. En een oude laundry sink is perfect!

Ook gingen we naar de Monbulk winery, waar we de boel goed op zijn kop gaan zetten. De eigenaars hebben het twee jaar geleden gekocht, en vrezen nooit van het land te kunnen leven. Wij denken dat ze genoeg hebben aan de helft, als we het maar goed ontwerpen. Hoe; dat gaan we nog leren... de egg sorter, die ook kiwi's kan sorteren. (en John en John)

Niemand woont hier echt heel lelijk....

Kiwi's groeien zo...(en leveren heerlijke wijn op)

En de wijn proeverij kan best wat gebruiken aan gezelligheid, maar heeft potentie genoeg...

Nu is het dus aan ons, van deze 10 acre een hoog productieve, laag arbeidsintensieve property te maken, die ook nog eens uniek is, want de enige permaculture wijnmakerij in deze regio!

En wie betaalt dat allemaal?

Nou gewoon; dat betaalt zichzelf! altijd al een eigen bussiness willen starten...

 

Interessant is wat ons de eerste weken opviel; De prijs van horse poo  is regio gebonden.   Rondom Daylesford kost het 1,50 per zak, in deze regio 2 dollar. Wat ons er toe leidde om regio's in te delen naar de famous 'horsepoo index', die jullie nu natuurlijk ook allemaal zullen aanhouden voor het inschatten voor de gewildheid, lees prijzen, van een regio. Toch?

uit eten

Omdat de 'do drop in bar'in Emerald wel heel erg lekker eten heeft, maar ook altijd net gesloten is als wij er willen eten (of net cleaner over de grill heeft gegoten of zo) eten we vanavond ontzettend nare roast in de golfclub, die bijna leeg is, en koud als je niet bij het haardvuur zit.

Het ziet er ongezellig uit, maar eigenlijk is het erg leuk, want de mensen die er werken zijn aardig in extrema. En de 4 andere gasten die er zitten ook.

Bregje, die in slaap valt op de bank, krijgt onmiddelijk een kussen en een deken van de eigenaar, en we eindigen met alle 9 gasten en de 2 keukenmedewerkers om het haardvuur heen, kletsend over binnenkomen in een nieuwe community. De kinderen nemen natuurlijk tennisles bij een van de dames, en als we ooit hulp nodig hebben met wat dan ook, mogen we bellen, anytime.

Dat vinden we nou leuk aan Australie!

effe tanken...

en in Emerald gaat dat zo;

want wij zijn allemaal echte mannen!

purrr ma culture..

En weer een dag vol chemische verbindingen, rotsformaties en samenstellingen etc etc.

Heel eerlijk gezegd switchte ik halverwege af. Te moe. Te veel engels, teveel woorden die ik in de middelbare school ook al niet wilde horen. Gelukkig weet ik; dit is de basis, en hierna wordt het praktischer.

Nee, het wordt nu al een beetje practisch; Dit is aarde.

(het is natuurlijk een bepaalde soort aarde, die wel of niet gebrek heeft aan een bepaalde C of O combinatie, maar dat ontdek ik nog wel een keer..)

Pete the permie laat een struik zien, die nitrogen uit de grond haalt en goed tussen fruitbomen gezet kan worden, en het begint met een M. En dit is een native... plant.

Was het leuk? ja, het was toch leuk! Ik kan mijn eigen tuin al zien groeien met al die C's en O's, en plantjes erin!