Our own stuff...

Het is best fijn je eigen spullen om je heen, en het huis wordt steeds meer van onszelf- al is het hier bloody fucking cold!

We leren hier veel over de 'richting' die een huis moet hebben; op het noorden. Dit huis staat in zijn eigen schaduw en in die van de heuvel, en er is eigenlijk nooit een plekje met zon om in te zitten, behalve in de wei. We dragen dus twee truien in huis, die uit gaan als we buiten komen.

Maar, de buren zijn leuk! Maandag ben ik er binnengevallen, en Lisa (iedereen heet Lisa, dat is handig) heeft vier kinderen, een paar paarden, kippen en een groot hart! Heerlijk om thee te drinken, paarden te voeren, en te kletsen. Met deze kennismaking hebben we nu; kinder en dieren oppas. Niet alleen leuk dus, maar ook handig. 

Deze week heb ik nog meer ontdekt; een organic vegetable shop vlak bij paardrijden, een recept voor appeltaart, en een voor bananenoats koekjes, dat onze pool heated is, en dat Peter de landlord aardig is. Hij heeft hier een dag gewerkt aan de ducted vacuum, en met Bregje gespeeld,en vond onze koffie lekker. Ook handig- een goede relatie met je landlord. Ik heb nog iets ontdekt, maar daarover later meer. Bregje helpt Peter met de ducted Vacuum. Het wordt hier al aardig stoffig, want ook Bregje kon hem niet maken...

It is nice to have our own stuff again, and the house starts to feel like our own. Even though it's bloddy fucking cold here.  We learn about the direction a house should have, north facing is the way to go! The house is in the shadow of the hill, and there is almost never a place in the sun to sit in- only in the paddock...We are wearing two sweaters which we take of when we go out. Applepie!!

But, the neighbours are nice! Lisa (everybody's called Lisa) has four children, a couple of horses, chooks and a huge heart. Lovely to have tea, feed the horses and chat. One of the good things is; now we not only have neighbours, but also baby and animal sits!

Applepie!!!Applepie!!!

There was more to be discovered this week; an organic vegetable farmer/shop, an applepie recipe, bananaoats cookies taste nice, that our pool is heated, and that the landlord is nice. He has been here a whole day to repair the ducted vacuum, and to play with Bregje, and have a coffee. Very nice to have; a good relation with the landlord! I have discovered some more, but I'll tell about that later.

  Diuwke on Coco, with Yvonne (We all love Yvonne- what a treasure)

Open for Business!!

Zaterdag begint met het Cockatoo huis- we hebben maten nodig om te kijken of er een trap in past.  Branco, de partner van Yvonne gaat mee.

Halverwege het meten roept de makelaar ineens dat de tijd op is. We weten nog niet genoeg, dus we zullen terug moeten. Zonder trap; geen huis!  

's Avonds hebben we vrienden te eten; Kurt, die we in Healesville leerden kennen. Hij heeft zijn dochters Pippa en Lottie mee, en heel even zijn vrouw; Juliette.  Lottie vindt de pool zo leuk,. dat ze er meteen in duikt. Maar, het is eigenlijk nogal koud hier, dus de rest van de dag klappertand ze, arm schaap.

Het eten is lekker, het gezelschap goed; Bijna net als vroeger!!

 

Saturday starts with looking at the Cockatoo house again, which we really like. We go there with Branco, Yvonnes partner, and he takes some measures, but halfway along the job the real estate agent suddenly announces that we have to leave. ... ?

No decision on the house yet, as we don't know whether a staircase will fit in, we'll have to go back.

In the evening we have friends over; Finally. The honour of being our first guests goes to Kurt, with his girls Pippa and Lottie, and for a short while Juliette, his wife. Lottie loves the pool so much,. she jumps right in. The rest of the day she's cold!

The meal is nice, and the company good. Almost our own life again!

OW!!!

Art is vrij, en bouwt een hok, de meiden op school en creche, dus tijd voor mij om; weer eens te gaan hardlopen. Ik weet een park aan een gravel road waar het rustig is, dus rij erheen, vogel uit hoe mijn seiko stopwatch werkt, sluit mijn I pod aan (dan hoor ik mezelf niet zo hijgen...) en hop; op pad. Heuvel op natuurlijk. Het gaat redelijk, tot mijn tweede rondje, andere heuvel, beetje stijler; zip!  een spiertje in mijn voet door. En dat was 'm voor deze week. (maand?)

the road we drive to school.

Ik strompel terug naar huis, en ga zitten. Vandaag is een dag voor; Facebook uitzoeken, huizen zoeken, alles, zolang het maar zittend is, want lopen gaat niet meer.

view

Tegen tweeen trek ik hele strakke stevige laarzen aan en rij mezelf naar de creche, waar Art Bregje huilend heeft achtergelaten. Als ik aankom heeft ze dikke lol met Michael (een soort Wilfred, voor de intimi) en ik blijf een uurtje met haar kleien. Dan T en D ophalen, en samen rijden we achter Kim aan, die ons heeft uitgenodigd voor koffie.  Ik laat me snel aan haar keukentafel zakken, en de meiden (zij heeft ook drie hele blonde blauwogen, dat komt natuurlijk van haar Nederlandse oma) hebben dikke lol maar wij misschien nog wel meer; Leuk!!

Om zes uur begint de school picknick, maar gedurende de dag is het steeds kouder en kouder geworden, en Kim heeft al besloten dat ze niet gaat. Wij natuurlijk wel; we moeten mensen leren kennen!  Het is koud, ik strompel de covered area op, en er is bijna niemand!  Maar natuurlijk wel alle juffen, een gezelschap waartussen ik me  op mijn plek voel.   We eten gezellig met Mark Carver (de principal) en Carol Baillie, Tjits' juf. En dan begint de raffle draw!! Iedereen moet zich verzamelen om Mark heen, en uit een grote doos trekt hij  nummers;   Natuurlijk helpt het een beetje dat er niet zo heel veel mensen zijn; maar Art en ik worden allebei getrokken. Diuwke in dikke tranen, terwijl we toch een prentenboek en een doos potloden hebben (laten) uitzoeken!  Maar ja, Zij had niks...

 

Art has the day off, and is building a cage, the girls are at school and creche, therefore time for me to take up my running again. I know a park on a gravel road where it is quiet, therefore i drive there, fiddle with my stopwatch, connect my I pod (then I do not hear myself pant ..) and hop; on the road. Uphill of course.  and on my second  round, suddenly; zip! I rip a muscle in my foot. And that's it for the week (month?) I stumble home, and sit. Today is a day for; Facebook, houses search, everything, as long as it is  sitting down, because I can't be on two feet any longer. Aroun two I put on a pair of tight boots and I drive to the creche, where Art has left Bregje behind crying. If I arrive she's having big fun with Michael (a type of Wilfred, for the intimi) and I stay for an hour to play with dough. Then I pick up T and D, and we follow Kim, who has invited us for coffee. I can plonk myself on a kitchen chair, and the girls (she also has three complete blonde blue eyes that come of course from a Dutch granny) have big fun but we have perhaps even more; Nice!!

At six o'clock the school picknick starts, but during the day it has become  colder and colder, and Kim has already decided that she will not go. We of course will, however,; we must  get to know people! It is cold, I stumble onto the covered area , but there is  almost nobody there! The teachers are,of course all there, and it is a company whom I feel at home with. We eat with Mark  Carver (the principal) and Carol Baillie, Tjits teacher. And then the raffle draw!! Everyone must gather around Mark, and from a large box he draws numbers; Of course it does help there are not a lot of people; but both Art and I win  major prizes!  Diuwke cries, because even though we let her pick our presents,   she had nothing...

 

Leuk!!! (photo's will follow)

Het is zo vrolijk; de school begint hier niet met een bel (bzzzzzzz- door merg en been) maar met een liedje; Hakuna matata bijvoorbeeld! Ik kan het gewoon niet laten om te dansen als ik dat hoor, wat geloof ik weer een beetje vreemd is voor een moeder.

Vandaag ondernam ik actie; drie brieven aan klasgenoten van Diuwke, omdat een adressenboekje hier niet kan vanwege liability issues (what???) , bedelen voor telefoonnummers dus.

Het gaat goed; ik heb er gelijk 2 te pakken, lief die trotse gezichtjes van de kinderen; een brief van de 'Dutch mum'. En ik heb ook gelijk mijn australische naam; Alkia. Ongeveer fonetisch voor Aukje. Terug thuis was Art hem gevlogen naar Bunnings voor hout. (voor het slangehok. )

Rond twaalf uur moest ik Diuwke weer halen. Niet erg, want wat geniet ik van deze weggetjes! Toen Diuwke begreep dat ik wel telefoonnummers had, maar geen afspraken, begon ze hartverscheurend te huilen, ze mist het zo vreselijk, het spelen bij andere kinderen, en de afspraak bij Georgia duurt nog zoooo lang (een nacht). Gelukkig loopt er ineens een kind voor ons waarvan we de naam niet weten, Diuwke is daar namelijk niet zo goed in, en ik maar roepen; 'Excuse me!!! Excuse me!!!!'  Gelukkig keek Pappa om, en het was geregeld. Ik ging dus weer alleen naar huis waar het niemand opviel dat ik alleen terug kwam.

Om 2 uur hadden we ouder gesprek, en weer eyeopeners; Math, wat Tjitske hier leuk vindt, wordt hier gegeven met systemen- iedereen heeft zijn eigen truukjes waardoor het makkelijker wordt, dat is geen schande. Ik vond het leuk om te horen.  Daarna vertelde de juf door over de zeven intelligenties waar ze hier mee werk (t/en) . iedereen heeft zijn eigen intelligentiegebied, en daar kun je gebruik van maken. Heel beeldend maakt ze dat door een 'gouden gids' van de klas te maken.  Nadruk op wat ze kunnen en toevoegen dus, niet op gebreken. En, heel letterlijk vatbaar voor de kinderen, Ik vond het briljant! Daarna vertelde ze door over 'restorative judgment' , een methode van conflictoplossing door praten, tussen alle 'geraakte'  partijen, dus soms ook ouders. Dit is afkomstig vanuit de aboriginal cultuur, waar de ouderen een grote natuurlijke authoriteit hebben.

Het gesprek duurde een half uur, zelfs juf Toos maakt ze niet zo lang, dus hadden we Diuwkes gesprek helemaal gemist. Niet erg- we konden zo naar binnen lopen en hadden weer een interessant gesprek. Het zou zomaar kunnen dat Diuwke op grond van haar leeftijd in een andere grade is geplaatst dan zou horen bij haar vaardigheden.  Gelukkig zit ze in een combination grade, dus ze wordt aan het eind van het jaar gewoon geassessd, of ze door gaat naar 3 of naar 2.  Ik vind de juffen zo lief hier! Maar ook, zo goed!

Het spelen van Diuwke was fantastisch geweest en ik kreeg haar bijna niet weg. Dat heeft ook te maken met het feit dat ik enorm goed kan kletsen, natuurlijk, een essentiele eigenschap voor het maken van vrienden... Het was gezellig met Shane, maar uiteindelijk moesten we naar paardrijden. Tjits heeft lekker buitengereden (lekker als je je niet zo lekker voelt) en Diuwke mocht allemaal truuks doen op de pony. 

also leuk; ik heb net geprobeerd deze tekst te vertalen met Babelfish. Zucht- daar wordt je niet wijzer van, maar wel vrolijker!

It is fun; The school starts with a song instead of a bel; it does make you want to dance! (which is looked a bit weird upon by the children though). Today I undertook action; three letters to classmates of Diuwke, because an address notebook is not possible because of liability issues (what???), begging  for phone numbers. It goes well; I catch 2 straight away, sweet where the proud faces of the children; a letter of the ' Dutch mum '. I also have my Australian name now; Alkia. Approximately  phonetical for Aukje.

At home Art was gone to Bunnings for wood (for the snake cage.) Around twelve hours I had gat Diuwke. Not terrible, because how I enjoy these roads! When Diuwke understood that I had phone numbers, but no appointments yet t she started to cry, as she misses it terribly, playing at other children, and the appointment at Georgia still lasts soooo long (one night). Fortunately all of a sudden a girl runs in front of us of whom we do not know the name. Diuwke is not very good at those, so I call; Excuse me!!! Excuse me!!!!' Fortunately  the father looked around, and it  was arranged.  I went home alone where nobody noticed that I was alone.

At 2 o'clock we had parent-teacher conversation, and we had a few eyeopeners; Math, is taught differently here, with strategies you could use.  I found nice to it hear. Afterwards told the teacher about the seven intelligences they use as a base. Everyone has his own intelligence area (or more), and you can make use of that. She visualises this by making ' yellow pages ' of the class. Emphasis on what they can do, and not on what they can't.  I thought it was brilliant!

Afterwards she told us about ' restorative judgment ', a method of conflict solving by talking, to all the affected parties, sometimes even the parents. This comes from the aboriginal culture, where the elderly have large natural authority. The conversation lasted a half hour, even teacher Toos doesn't make them this long, thus we had entirely missed Diuwkes conversation. Not terrible - we could walk right in, and had an interesting conversation as well. It seems possible that Diuwke has been placed in the wrong grade on the basis of her age in another grade rather then her skills. Fortunately she sits in a combination grade, therefore she will be assessed at the end of the year. The teachers here are so sweet! But also, very good!  Diuwke's playdate had been fantastic and it was hard to get her away from there. That has also to do with the fact that I can chat enormously well, essential skills for making friends... It was gezellig with Shane, but eventually we had to go to horseriding.

Tjits rode outside, on Yvonne property- (very good if you're not feeling to well) and Diuwke could do tricks on the pony!

Tjits nice have outside-driven (nicely if you not this way nicely feel themselves) and Diuwke could do all truuks on the pony.

Koud!!

Melbourne; je weet nooit wat je moet verwachten. Ze noemen dit 'the change', en terecht. Van 38 graden naar 18, met een regen gordijn. Net als thuis, dus.

Het is dus koud- Tjits blijft in bed, Breg slaapt ook uit, maar wordt net op tijd wakker om mij een 'dag' kus te geven, en Diuwke moet gewoon naar school. Het vrolijkt haar aardig op dat ze voorin mag zitten, en klets honderd uit, terwijl ik zenuwachtig keurig rijd, omdat er een politieauto achter me aan rijdt.

Na de knuffel bij de deur doe ik wat boodschapjes (wat is dat toch leuk in een klein dorp) en zeg mijn bushwalking af. Dat kan niet met twee kinderen thuis (en zoveel regen)

Het is echt zo'n dag om binnen te blijven, dus wat doe je dan; Koken met mijn verjaarskado! (een van de) Dus maak ik Minestrone, aubergine parmiggiana, roast beef, en een paar liter wortel-sinaasapplesap, en niet te vergeten; ANZAC koekjes!! Dank Jamie Oliver, Thomas O'Toole, en sapcentrifuge. Als ik Diuwke heb teruggebracht, moet ik nog even wat ophalen in Pakenham (de nieuwe modem- JIPPIE!) en stop bij de goede slijter, de goede slager, de goede groenteman, (er moet toch een reden zijn om het vreselijke Pakenham in te gaan) en als Art thuiskomt wacht ik hem op met een kus, en glas wijn en een pan klare minestrone soep! Alleen de neglige ontbrak nog, maar ja, dat is ook zo wat met al die kinderen eromheen, en dan verbrand je soep natuurlijk, en...

Melbourne; you never know what to expect. They call it 'the change', and not for nothing. From 38 degrees to 18 in one night, with a curtain of rain. We feel right at home.

It is cold, Tjits stays in bed, Bay as well, but wakes up just in time to give me a kiss, because Diuwke needs to go to school.  She cheers up when I tell she can sit in front, and she talks about a million things, while I drive freakishly neat, because there is a policecar behind me.

After the hug, I do some shopping, (I love shopping in this village) and cancel bushwalking. Impossible to walk with two children at home, (and so much rain)

It is a real stay-inside day, so what to day; Dig into my birthdaypresent! I make Minestrone,, eggplant parmiggiane, rast beef, and Anzac cookies! (thanks Jamie Oliver, Thomas O'Toole)After I picked up Diuwke, I have to pick up a package from Pakenham (our new modem, jippie) and do some more shopping. (wine, herbs, meat)You have to have a reason to enter awful Pakenham. When Art came home, I waited for him with a kiss,  glass of nice red wine, a pan of minestrone. Only the neglige was missing, but then, all these children around, and the soup would burn, and...

hot!

Vandaag is een hele hete dag, maar we zijn allemaal een beetje kouwelijk; snotneuzen dus, en Tjits heeft 'm zelfs zo erg, dat ze thuisblijft. Breg je klinkt ook heel vreem (vreemder dan normaal) maar ze gaat wel naar de creche. Vorige week had ze het heel moeilijk, en Nardine en Michael (de extra speciale hulp) doen ontsettend hun best om haar op haar plaats te laten voelen, maar het blijft lastig. Ze huilt hartverscheurend als ik haar achterlaat, wat het heel moeilijk maakt. Maar ze moet er doorheen, ze moet engels leren!

Diuwke zegt op school netjes dag, met een kus, maar vergeet me daarna direct. Dag schat, goed om te zien dat je het zo naar je zin hebt.

Nadat Tjits een lekkere film heeft opgestart (ik heb de DVD's gevonden), ga ik paardrijden. Yvonne en Branco zijn allebei fantastisch, voor mijn gevoel klikt het heel goed. Blijkbaar zijn het toch dezelfde soort mensen die zo'n soort stap zetten. (al is haar basis anders) Thuis pak ik nog wat dozen uit, knip wat takken in de tuin, plant wat kruiden, en geniet in het algemeen van het thuiszijn. Heerlijk!

Als ik Diuwke ophaal hoor ik dat de school bezoek gehad heeft van de assessment teacher voor hun extra hulp. Mijn god! En Tjits is thuis!!!

Bregheeft het er moeilijk mee dat ze geen engels verstaat, en nog meer dat ze het eten van de kok niet lust , al is dat volgens mij ook een houding. In ieder geval wist ze heel goed te vertellen dat ze vandaag een boterham metVEGEMITE had gekregen... Hoe komen ze erbij!!! We zijn wel Nederlands hoor!!!

Art komt tegen zevenen thuis met her bericht dat de makelaar heeft gebeld met een uitnodiging om het huis nog een keer te bekijken. Dus maken we een afspraak om Zaterdag te gaan, met Branco, die ook 'bouwer' is (wat voor een, zijn we nog niet helemaal achter) Hij gaat wel kijken naar de geschatte kosten, voor in ieder geval plafonds in de slaapkamers.

Today is a very hot day, but we all are a bit under the weather, which todays means; we have a cold. Bregje is talking with a weird voice (weired then normally), and Tjitske has it so bad, that she stays at home. So Diuwke goes to school alone, and Bregje goes to daycare.  Last week she had a very bad day, so we are looking for things to make it better, and Nardine and Michael (the 'special' help) do their very best. She is crying when I leave her, which makes it very hard to do so.

At school Diuwke just about says goodbye, but forgets about me almost straight away. Bye lovely daughter... good to see you're doing so well.

After settling Tjitske with a movie, I go horseriding. Yvonne and Branco, her husband, are a wonderful couple, and I feel Yvonne and I really connect. Maybe a lot of people with the same kind of mind, make this step, although hers originated from a different basis. Back at home I do some more unpacking, while Tjits does a lot of resting. It's almost to hot to go outside, but I do cut some braches in the garden, and plant some small herbs.

At school I hear that the education assessment teacher has come by to see in what way Tjits and Diuwke need help... Oh God!!! and Tjits is at home!!!!

When Art comes home, he says the real estate agent has called, and invited us for a second inspection. How nice! We will go on saturday, Branco is coming too, as he's a builder and will make an estimate on the coming costs.

What a wonderful way to wake up!

Our first day in our new bed (with the frame around the matress, that is) we where woken up by a call from The Netherlands; Harko!! (I can only remember one time when we where as surprised when he called- he knows what I mean)

They are really coming and we are really looking forward to it. We had a late breakfast, and then suddenly sped up; if we where quickly preparing a picknick, there might be time to visit a petstore, for Tjits' birthday present. Tjits worked hard filling bags with goodies, and then we went on our way to Amazing Amazon.

The guy in the store told us a lot about snakes, and recommended a certain species, which, if handled well, would be a nice snake. I stood drooling in front of the bearded dragons, such cute creatures, but that  will come later.   In the end, we couldn't not decide to take a snake. even though they are a lot dearer then we ever imagined.  Tjitske is very happy with her new pet, but also a bit dissapointed that getting the licence will take two weeks. (and only then can we pick it up) But, her name is on the cage; and that is something to be proud of, as it took three attempts to write it right.

After the snake adventure we drove to the wrong boathouse in Yarra Bend park,  where we didn't meet a group of Dutchies for a picknick. Luckily we had swopped mobile phone numbers, so a bit later we where at the right boathouse, and had a really gezellig afternoon, meeting people as crazy as we are, and one of them even went to the HML, my highschool! How weird is that!! (I keep meeting them everywhere) The lady with the sunglasses is a schoolmate...(amazing huh)

At home we tried to get the girls in bed in time, and failed miserably.

okay...

When even my handsome brother out-law starts complaining, I have to start writing in English again, I wouldn't want him to get bored during breaks, and, apparently Caspar is a lousy translator. (shame on you!)

Friday was my first day alone- completely alone. So, I did some shopping (again!) and then whipped my computer out, to do some writing. (What a long time ago...)

As I am a stay-at home mum now, after I picked up the kids, we had tea, swam in the pool, barbequed when Art came home and... does it sound boring allready? Life does till very much feel like a holiday in a very luxurious hotel.

Saturday we planned to have a quiet day, but there was one thing on the agenda; looking at a snake. Tjitske really does want a snake, for a long time and this week I saw an advertisement from someone, here in Cockatoo.  The guy was very honest about it; not a snake for a ten year old, with younger sisters.  Poor Tjits, as soon as we asked her if she wanted a snake for her birthday she has folded her clothes, read stories to the girls, put her plates in the dishwasher etc etc. The perfect daughter in short, and she deserves something in return. She understands that this is not the right thing to do, but is very dissapointed.

At home, she looks at the internet for other snakes, while Art constructs our bed, which suddenly arrived. The girls are exploring our garden and Diuwke discovers that riding a bike on grass down a hill, is not a good idea. She looses some skin, but the damage is minor. (she went head over heels, but right before she would have hit the fence)  An hour later though, she goes upside down again,over the edge of the trampoline, and this time sprains her ankle. Poor kid.

Barbeque again, poor us.

 

Het gewone leven....

 

Is weer begonnen, althans... Art vertrok vandaag, in pak, naar zijn werk, de arme schat. Hij is gevraagd 2 dagen eerder te beginnen, omdat zijn baas op reis is volgende week, en zo weet hij alvast wat hij volgende week moet doen. Volgende week krijgt hij deze dagen terug, dus dat is weer mooi.

Maar, ik ben niet alleen thuis, want de juffen (en meester) staken. Blijkt dat het loon in Victoria ver ligt onder dat van de andere staten, en de facilities zijn niet heel goed.  Zelf merk ik daar niet zoveel van, maar dat komt omdat Emerald primary heel erg gedragen wordt door de community, en bijna alle faciliteiten heeft van een private school (quote van juf)

De meiden zitten dus in bad, en ik pak uit. Wat een heel vreemd idee is, want we hebben gisteren een huis gezien dat we eigenlijk heel erg graag willen hebben. Heel erg veel voordelen; lokatie is beter dan het huis in Gembrook, en het is ruim, en licht, en heeft veel bush, maar ook genoeg cleared land om paarden op te houden, een zwembad te maken... En een schuur, die al helemaal is ingericht als gastenverblijf, incl keuken, douche en toilet. Nadeel; het is wel heel erg ratty. Veel schoonmaken dus, en opknappen.

Het huis is heel ruim, en heeft open plan living. Hoewel dat in dit huis wel erg ver doorgevoerd is; de slaapkamers boven hebben geen plafond. Voordeel daarvan is weer, dat als je er een plafond inlegt, je een derde verdieping hebt!  hier is het; Opties genoeg dus om hele families over te krijgen!

Gisteren ben ik begonnen met Bushwalken, samen met een groepje dames en een heer. Allemaal wel wat ouder, maar heel erg leuk! Iedereen had heel veel suggesties over het opbouwen van een nieuw leven hier, en ze waren heel 'welcoming'.  Het scheelt dat de helft ergens in hun leven ook geemigreerd zijn, natuurlijk. Een leven opbouwen is hard werken, en zo zie ik het dan ook maar; heel erg actief mensen aanspreken, en heel veel activiteiten ondernemen!

Zodirect, na het uitpakken van batch twee, zal ik eens proberen of het alweer lukt wat foto's te plaatsen, want al die letters zijn wel saai he??

beetje moe...

drukke weken!

De kinderen gaan inmiddels erg goed op school! Diuwke kreeg maandag de 4e een 'star' bij assembly, 'for settling in so well' , en Tjits kreeg de week erna er ook een. (' you bring many qualities into our classroom') En, verdiend, want inmiddels had ze voor haar eerste spellingtest 11 van de 20 goed, meer dan een aantal andere kinderen uit haar klas. Ze heeft twee goede vrienden, Cassie en Josh, waar ze iedere pauze mee speelt.

Diuwke leest elke avond, en mag sinds gisteren naar niveau 2, vrijdag had ze 'show and tell', waarbij ze in het engels vertelde over de foto's van haar vrienden en familie uit NL.

Bregje is vrijdag de 8e voor het eerst de hele dag naar de daycare gegaan. Ze doet het wel goed, maar 'al die engelse kinderen moeten weg!'  Ze heeft een vriendin; Nardine, de juf. Vandaag had ze het wat zwaarder, en ik hoop dat ze gauw wat meer haar draai vindt.

 ons huisje, met huey en de reject ervoor...

Wij zijn inmiddels over naar ons huurhuis, en natuurlijk regende het zowel woensdag (tassen en koffers verhuizen) als vrijdag (de container!) pijpestelen. De eerste dagen was nog een beetje kamperen, want tot nu toe hadden we, als we een huis hadden, allerlei spullen , maar nu helemaal niks! Dat was even wennen, en de moed zakte ons een beetje in de schoenen, toen forty winks wel onze matras bracht (op de afgesproken dag!!), maar geen 'loanbase' (om die dure matras op te leggen), en Tjits matras waren ze helemaal vergeten... Hoe moest die nu slapen?  Gelukkig hadden we ons verrekend in de matrassen die voor de dames kochten, en hadden we er drie (twee, drie... moeilijk hoor). Harvey Norman kwam ook redelijk op tijd (tegen vijven), met eindeloos veel dozen vol verrassingen voor de kinderen, met bijgeleverd gereedschap. Art kon dus gelijk aan de slag.  Forty winks was wat geschrokken van onze europese reactie en kwam tegen zessen ineens toch met Tjits' matras, en twee eenpersoonsloanbasejes, (samen een king) en zo sliepen we de eerste nacht redelijk goed. Donderdag was uiteindelijk veel schoonmaken en weer veel kopen. We waren al gewaarschuwd voor de vieze huizen hier, en even afgezien dat andermans vuil altijd viezer is, is hier best wat te schrobben... Affijn, na een uur had de oven weer een soort kleur, en twee uur later plakte de keuken niet meer. De badkamers zijn nog grijs, maar die komen dan maar in fases. De nieuwe TV doet het, maar de antenne niet, dus kijken we Priscilla nog maar eens. Wat was het leuk he, in de desert?? (ja!)

kip met brood van de vloer!

Vrijdag, regen.  Veel regen. Het weer is hier raar hoor- koud, nat, we lopen met truien rond.  We staan te wachten voor het huis, tot de verhuismannen komen. En zo zien we ze voorbij rijden. En vijf minuten weer terug, om de rotonde, en dan, zomaar, toch onze driveway op!  kijken naar de voorbijrijdende verhuismannen....

Het zijn er drie, en ze gaan vrolijk aan het werk- tillen, dragen... 'Voorzichtig!!' kan ik niet nalaten te roepen, want het gaat soms met vijf dozen tegelijk, en soms is dat heel slecht voor hun rug, soms heel slecht voor mijn spullen... Die doos, bv, waar 'niets bovenop zetten' op staat, moet je niet onder vier  andere dozen zetten!!  Ze willen mij er ook heel graag van overtuigen dat zij niet degene zijn die een stuk hebben afgebroken van een kast. Het kan mij niks schelen wie, het kan me schelen dat... Maar goed, uiteindelijk valt alles mee.

Zo halverwege de dag krijg ik ineens het gevoel van; wat hebben we toch een leuke spullen. En, het lijkt wel of dit huis voor onze meubels is gemaakt!

Het is wat lastig om alles op zijn plek te krijgen, vooral omdat de paklijst die onze lieve verhuizers hebben gemaakt als oplossing voor ons 'kwijte paklijst' probleem bestaat uit; 1; doos, 2; doos, 3; doos, 4; doos, etc. En dat 240 dozen lang.  We hebben een week om te kijken wat er stuk is, of wat er ontbreekt. Hard werken dus! Want nu moet alles dus wel open.

De meiden vinden het heerlijk dat de spullen er weer zijn, en de dozen met 'toys' erop geschreven zijn snel geopend, en de inhoud verspreid over twee slaapkamers, en de study, die lekker leeg is (tot de meiden dat ontdekken, dus)  Iedereen slaapt heerlijk die nacht, en morgen gaan we uitpakken.

Oh nee, toch niet, want we krijgen een uitnodiging voor een picknick, en sociale dingen zijn niet alleen leuk, maar ook erg belangrijk! En, we moeten de reject nog terugruilen voor Piglet, want het is wel een zippy car, maar ik heb geen 9000 dollar toyota camry gekocht! De picknick lukt overigens uiteindelijk niet, omdat we de plek niet kunnen vinden, (en er is geen bereik) dus rijden we als troost naar de mall, waar de meiden alvast een deel van hun spaargeld uitgeven aan sleich (EIEIEIEINdelijk mag het) en Art een barbeque koopt (met bijgeleverd gereedschap).

Zondag pakken we uit, en draaien we boutjes in. We komen een heel eind, maar zijn niet helemaal klaar, als de barbeque in elkaar zit, en dat is wel een goede reden om te stoppen. Toch?

Maandag kan ik ineens niet echt meer lopen, het zat er al even aan te komen, dus we doen weinig, en ik bezoek de plaatselijke fysio. Gelukkig is de Melbourne fysio opleiding supergoed (dat hadden we van te voren wel uitgezocht, natuurlijk) dus dinsdag loop ik weer rond, en rijd voor het eerst weer op een paard, onder leiding van Yvonne, die toevallig een 'builder' als man heeft, die misschien wel een onderzoekje wil doen naar het huis dat we leuk vinden, want we blijven er maar aan denken, en het huis dat we vandaag zagen was verschrikkelijk! lekker zwemmen!!!!

Zo. en hierna wordt het weer een normale blog. Lekker zonnen...

Bizar

Piglet (mijn landrovertje) is bij de dokter, want hij krijgt een stem om te roepen dat hij gestolen wordt, maar belangrijker; een om mij van een afstand te vertellen dat hij dicht zit, van dichtbij ben ik daar te lui voor. Het leek mij handig om dit voor de verhuizing te regelen, want erna krijgen we het vast druk. First thing vandaag is dus Piglet wegbrengen, en Art komt terug ineen fantastische gedeukte, gekraste not-roadworthy grijze Toyota Camry. Nou ja, het was alleen voor heen en weer naar Carcity, dus; no worries!

Morgen gaan we het huurhuis in, dus er valt nogal wat te regelen. Een koophuis bijvoorbeeld. We willen ons verhuis tempo toch een beetje hoog houden, en soms moet je het geluk een beetje helpen. In plaats van schoonmaakmiddelen kijken we vandaag dus huizen.

Na een tweede bezoek aan onze absolute favoriet, in Gembrook, komen we een beetje uitgepoept thuis. Tijd dus om- voor we piglet ophalen- electriciteit te regelen. Het was Art meerdere malen verzekerd dat dat geen probleem is; bellen en binnen 2 uur geregeld. Ik ben wat wantrouwender dus had het graag wat eerder geregeld gezien, maar, in principe op tijd gaat hij nog even bellen. Ware het niet dat de wachttijd minimaal een half uur is, vandaag. Dit is zo'n moment waarop je elkaar aankijkt en niet kan lachen om de Australiers (dat had ik Nederland ook niet gedaan in zo'n situatie).

Art belt eerst even naar Piglet- die moet opgehaald worden. Maar, Ben, de fijne automan, moet tot zijn spijt bekennen dan Piglet niet klaar is, dat dat sucks en not acceptable is, kan hij niks aan doen; we moeten morgen verhuizen met de rent-a-bomb reject; de toyota Camry.

Omdat we nu toch tijd over hebben, beginnen we dan maar met de electriciteit-lijn te bellen, dat half uur kan er ook nog wel bij, en we moeten morgen toch koffie en bier kunnen drinken, niet? Na zo'n 40 minuten, waarin ons verzekerd wordt dat we echt opschieten in lijn, bonkt er iemand op de deur, die open staat, omdat ik de reject aan het volladen ben met stuff. Een meneer met een clipbord en slecht accent. Zo iemand die stuur je dus meteen weg, want die verkoopt altijd iets; electriciteit ofzo. Eh, dus; ' I can't understand what you say, but do you sell electricity?' Ja dus, en ik roep Art er maar even bij, want hoe bizar is dit? Ik blijf aan de telefoon hangen, want stel dat Aman de indiaan het niet voor elkaar krijgt? 20 minuten later (still waiting) tekent Art de contracten. Ik wil toch graag zeker weten dat het morgen aangesloten is voor ik Origin ophang, dus Aman belt zijn maatschappij, en ja; het is rond. Met een theatraal gebaar hang ik Origin, na een uur wachten, op. We krijgen stroom. Indiase stroom, maar vast goed genoeg voor de koelkast en de koffie.

Oh, en als iemand wil weten wat de favoriet is voor de volgende verhuispartij; hier is 'ie;