Powerrrrrrrrr!

Als je zo extreem (ahum) rural woont als wij, dan heb je wel eens een lastigheidje. Daar kun je je op voorbereiden. Soms.
Als hier een stormwaarschuwing uitgaat is een van de dingen die je bv doet; de kaarsen zoeken, de zaklampen klaarleggen, als je electrisch kookt; zorgen dat je je eten zover hebt voorbereid dat de rest op de barbecue kan, de kinderen douchen, (zolang er warm water is), je mobiele telefoon opladen,je huis opruimen zodat je overal goed kunt lopen, etc.

Adelaide, Sydney, Canberra en Melbourne lagen blijkbaar al plat, toen het hier nog een rustig windje was. De Galeforce wind die voorspeld was, stak op rond vijven en duurde een uurtje. Wij lachen. Tot de buurman belde met het bericht dat er een boom, op een boom, op een boom, op een boom...op onze powerline was gevallen, en dat hij het vanuit zijn keukenraam kon zien knetteren, vonken, roken, en uiteindelijk vlammen (de buurman is een beetje neurotisch en belt graag en vaak).
Hij had wel de council, de CFA (brandweer) en de SES (de algehele noodtroepen) gebeld, en dat was fijn, want die begonnen de bomen zo'n beetje weg te halen, tot ze werden weggeroepen voor een echte noodtoestand.

Toen de kinderen wat later dan normaal naar bed gingen was alles nog ok, maar rond half elf viel de boom toch echt, en daarmee de powerline.
Donker.

Natuurlijk maar goed ook, je wil niet zo'n brandende draad door je bos.

Gelukkig hadden we een goed excuus voor lekker uitslapen, en toen de kinderen naar school waren, en de paarden in de paddock waar de lijn niet in lag (dat zouden we naar vinden, als de powermeneren even zouden uitproberen of het al ging, en er staat net een paard bovenop), gingen wij lekker banken shoppen, want wat moet je anders?

Let even op de geweldige vlag aan de lijn; hoe maak je anders duidelijk dat er een powerlijn over de weg hangt???

's Middags stonden er nog allemaal trucks en kranen voor en op onze driveway, om palen te controleren, bomen veilig weg te halen, etc etc. En uiteindelijk de lijn weer op te krikken. Tegen vijven waren we de laatsten in de regio die nog geen stroom hadden. Dat is dan het nadeel van zo ver van de weg wonen. (nou ja, overal kaarsjes, best gezellig!)
En koken bij een zaklamp heeft ook zo zijn charme.

allemaal beestjes

Ja sorry, het wordt een beetje saai, maar ik moet wel over paardjes bloggen... We rijden nu eenmaal veel ineens, en het is leuk!
En als je dan Arthur zo relaxed een half uur met Branko (de man van Yvonne) ziet kletsen, dan is dat weer een foto waard, want anders zou het iedereen volledig ontgaan dat Art ook enthousiast rijdt iedere week. Branko zelf bewoog snel uit foto gebied, maar ja de knip ik lekker toch!

's middags gingen de meiden lekker uit rijden, Tjits op nieuwe Storm, en Diuwke op Portica, dat moet nu wel, want Tjits rijdt haar nu minder vaak...
Wel spannend zo'n nieuwe pony voor het eerst op nieuw terrein, maar alles ging goed.

En wat is Porticaatje klein!!

Na het inrijden op de aanstaande arena, hop, naar het bos!

En weer afzadelen....

Ik weet het, niet zo'n interessante post, maar wel een leuke dag!!

Vet Check

Vrijdag was- als alles goed ging, en voornamelijk, als Tjitske Storm (nog) leuk vond.
Tom kwam naar Yvonne, en aangezien hij een hekel heeft om checks te doen, (want mensen willen eigenlijk niet horen dat een paard dat ze leuk vinden niet gezond is) begon ik maar met opnoemen waar ik me zorgen om maakte.
Dat is niet; temperament. Dat is wel; stijf achterbeen, melanoma onder staart (iets waar mensen en honden liefst morgen aan geopereerd worden, maar paarden jaaaaaaren mee kunnen leven) en een zweer in zijn mond.

Eerst even zijn hart checken; heel goed voor een 20 jaar oud paard. Ook zijn 'gut' klinkt goed.
Dan zijn flexibiliteit; Tom is onder de indruk van zijn knieën, die kunnen heel ver gebogen!
Hij checkt nog wat dingen als; vorm van de hoeven, ogen, reactievermogen, en 'gang'. Hij is erg onder de indruk van Storm, denkt dat hjij erg intelligent is en heel veel training heeft gehad. Een van de dingen die hij laat zien is dat Storm 'gevoel heeft van ruimte' of wel, waar hij zelf is. Veel paarden hebben dat niet, maar Storm stapt netjes kruislings als je hem in zijn zij port. Hij struikelt niet over zijn eigen voeten...

Dan de 'zorg' dingen. Met de flextest kijkt Tom hoe lang zijn poten blijven na een lange flex. Of wel; poot hoog en in een nare positie, en dan gelijk trotten. Storm doet het met alle benen goed, behalve met rechts achter. Die blijft een hele arena stijf. Oei.
De ulcers in zijn mond, zijn volgens Tom iets tijdelijks, want niet veroorzaakt door scherpe tanden. Zijn tanden zijn eigenlijk goed voor een paard van 20. Hij peutert er een beetje aan, maar komt er niet uit. Misschien dat hij zich ergens aan gestoten heeft? Een te scherp bit?
Wat hij wel vindt, zijn melanoma bobbels aan zijn lip. Dat is minder, want als ze uitspreiden, kunnen ze pijn doen als hij het bit in zijn mond heeft. En dan is rijden lastig. Nogmaals, alle grijze paarden in Australie hebben Melanoma, dus je weet dat ze minder oud worden dan andere kleuren.
Hij oppert de voorzichtige gedachte dat de ulcer in Storms mond een melanoma kan zijn, maar hij weet het niet.
Over het geheel genomen, is Tom echter erg gecharmeerd van onze aanwinst (die het nu langzaam aan het worden is) en hij maakt zich geen zorgen over de minpunten, als je een levenspan van 2-4 jaar accepteert. Of langer. Of korter. De pluspunten (zijn training, zijn temperament, zijn soepelheid in zijn hele lijf en zijn intelligentie) winnen het met sprongen. En natuurlijk, onze inmiddels onstane liefde. Wat een schatje!

Hondje

Nee, nee, nog steeds geen puppies...
Wel een extra hondje, een logee.
Met 3 pagina's instructies, een olievat vol voer (waar ze 2 x per dag een half handje uit mag) een kingsize bed voor haarzelf, en een logeertas vol speeltjes. Kortom; Ghengis is jaloers, en vindt het maar een verwend kreng.

Emmy zelf, vindt ons maar raar; wij spelen niet, ze moet de hele tijd buiten zijn, we vergeten de koekjes, en ze moet helpen in de tuin werken (Graven, Emmy! Graven!)
Maar gelukkig zeggen we ook soms dat ze lief is, en dan knabbelt ze lekker aan je oren, en likt ze je nek (en dat kietelt!)
Een van de instructies was dat we de 'agility' kennis niet verloren mochten laten gaan, dus er moest een stormbaan gebouwd worden.
Dat werd een zakgeld klusje voor de kinderen;

Emmy zelf vond het heel erg leuk om langs die rennende en klimmende kinderen te rennen, en heeft de doos drie keer genomen, tot hij inklapte, waarna de kinderen de rest van de dag maar zelf klommen en klauterden.

Emmy rent ook achter ballen aan, maar alleen achter mooie schone, en omdat de gooitechniek van onze kinderen die van mijzelf benaderen, heb ik verschillende blauwe plekken op mijn gezicht, (terwijl ik toch heel veilig achter ze stond)

Ook Portica werd gestimuleerd door Emmy; aan de lunge-lijn, met een blaffende koe achter haar aan (zo moet ze het gezien hebben) kon ze ineens over bomen en plassen heen springen die ze normaal nooit gehaald zou hebben. Guts wat een stress! En wat is het leven toch leuk met een beetje stress!

Het is gezellig zo'n groot onbehouwen beest in huis. Maar Ghengis fluisterde net in mijn oor, of ze alsjeblieft heel gauw weer naar huis mag, dan heeft zij tenminste plek voor haar puppies...

Storm

Winter, Donder, Storm...
Met hoofdletters? Jawel!

Na het ponyclub debacle, wat wellicht in het bloghiaat is blijven hangen (kort dan; ponyclub is leuk, maar Tjits is twee keer van Portica gebuckt, dus de conclusie- grotere pony was snel getrokken) zijn we 'op zoek' naar een grotere pony. 'Op zoek' omdat Tjits niet overtuigd is, want die is te serieus om zo maar ergens voor te gaan. Langzaam dus. Maar als zowel ik als Yvonne enthousiast worden over een advertentie, dan is dat een kijkje waard.
Dit is Storm;

Storm is, volgens Suzy die hem verkoopt voor een meisje dat teveel van hem houdt (en al dat gesnotter doet het niet zo goed bij nieuwe kopers) maar niet zo goed rijdt, een pony dol op games, jumping, rides out, en met dressage experience.
Ongeveer precies wat wij zoeken, behalve dan dat hij wit is. Net als Winter... (voorheen Mist, om in de sfeer te blijven)

We denken en praten,en besluiten; Nee. Niet omdat hij niet is wat WIJ willen, maar omdat Tjits nog niet klaar is /het niet zeker weet, en zij is degene die hem moet rijden na school, en daar zin in moet hebben.

Zondag bel ik Suzy op om het te vertellen, waarop zij een trial aanbiedt. Een week, ze brengt hem vandaag, 'ok?' 5 minuten bedenktijd later; 'ok.'

Volgende kopje dus; Storm bij Yvonne.
En dat klopte want Zondag nacht stormde het hier vreselijk (@Marieke; het was prachtig weer, 25 graden, volgende regel pas verder lezen, ok??) en vloog er van alles door de lucht, dus een goed begin was het niet voor die arme pony.
Maandag zijn we gelijk stevig begonnen; 2 lessen van Katie.

Storm is erg 'forward going' wat zoveel betekend als; RENNEN!!!!!
Tjits vond het wel erg snel, en ze wil eigenlijk een pony die je gewoon uit de paddock kan trekken en dan rijden. Niet eerst een half uur rustig maken. Uitleggen dat de omgeving (paddocks, stallen, indoor arena etc) hem onrustig maken - het meeste heeft hij nog nooit gedaan/gezien.. Het is allemaal een beetje veel als je 12 bent, en nog niet eens zeker weet of je wel een pony wil.
De tweede les was heel erg anders. Er was nog een pony, en er was nog een paard- de meeste paarden doen het daar goed op. Winter heb ik maar even in de wei gehouden. Storm was rustig, deed wat hem gevraagd werd, en echt, heel anders beestje.
Dinsdag had Tjits een les van Yvonne. Die werkt stevig aan houding, ellebogen, hielen, etc, en Storm deed alles prima, in zijn eentje in de indoor arena. Niks geen rennen meer, gewoon; werken, voor Tjits.

Ze heeft hem zelfs gecantered (galopperen), op de cirkel, en hij deed het goed. Maar ja; het is aan Tjits.

Wij wachten dus af.....

Dinsdag;

Tja, wel een beetje vreemd paard...

Ligt het nou aan witte paarden? Of weet Tjits gewoon niet hoe ze op een paard moet zitten??