Parijs 2007 (2)

Vandaag; weer de eiffeltoren! Wist je trouwens dat de australische ambassade daar vlakbij ligt?
Ditmaal weer zo'n ongeloofelijke rij, maar om nou weer weg te lopen... Dus zijn we lopend alle 700 treden opgelopen, waar we elkaar prompt weer kwijt waren, er te weinig ijsjes waren (geen, namelijk)en Art het ineens helemaal gehad had met Diuwke. Gelukkig zagen we een paleis met een gouden dak waar zeker weten de prinses woonde, en Bregje wilde haar vertellen dat ze pijn aan haar kin had, want dan zou de prinses zeker gaan huilen. (dat is pas echte aandacht) De rest van de dag zijn we op zoek geweest naar de prinses.
Volgende plan was centre pompidou, waar Bregje moest plassen, wat we samen deden in zo'n gratis box. Wist je dat die heel makkelijk opengaan? Al als je alleen maar naar de deurkruk wijst? En zo kwam het dat ik in mijn blootje in Parijs stond. (bloos)
Hier werd Parijs pas echt leuk voor de dames; theater op straat, en mannen die je een portret opdringen. En eindeloos spelen! (een echt portret laten tekenen duurt een uur) Wat keek die man op zijn neus, toen art ook nog geld vroeg voor Tjits'portret!! (grapje natuurlijk)
Na het plein zijn we met de metro naar de Notre Dame gegaan waar, (vonden wij leuk!) een Mis aan de gang was, waar we achteraan bij aan sloten. Iedereen behalve Diuwke, want die zat binnen no-time vooraan op een stoel, ademloos te luisteren. Bregje had moeite met stil zijn, tot we ..De Prinses zagen! Jammer genoeg was die bezig met zingen en kon ze niet naar de kin-pijn kijken. Dat begreep Bregje ook wel.
We hebben geprobeerd om uit te leggen waarom dit allemaal bijzonder was, maar onze dochters vonden het toch overwegend stom, dus gingen we weer naar buiten. Waar het inmiddels regende. Kletskleddernat kwamen we rennend aan in het metrostation, en inmiddels was het zo koud. dat we naar de tent terug gingen. Brrr.

Parijs 2007 (1)

Zaterdag zijn we afgereisd naar Frankrijk, om naar Tim en Eus' nieuwe huis te kijken, en de kinderen Parijs te laten zien.
Parijs was heet, druk en heel verschrikkelijk eng met drie kinderen. Om de haverklap waren we Diuwke of Bregje kwijt, en eigenlijk was het veel te heet om in een stad te zijn.
De Eiffeltoren had een rij van zo'n honderd meter, en dat was alleen voor de eerste twee verdiepingen. Voor de top lift werd aangekondigd dat de wachttijd drie kwartier was. Mmm, daar zijn we toen maar niet voor gaan staan.
Gelukkig heeft Parijs wel heel veel sfeer, dus toen we de eerste wen-periode gehad hadden (afgesloten met heel veel eten- dat helpt altijd) gingen we vol goede moed op weg naar de Sacre coeur. De metro was erg spannend, en je kunt er ontzettend goed paal dansen!
Onze berggeiten speerden langs al die oude mensen die moeizaam de trappen namen, maar eenmaal boven vonden ze niet veel aan die kerk. Ik mocht er niet eens in, omdat ik niet decent gekleed was, en Bregje heb ik geprobeerd buiten te houden, vanwege haar stem volume. (lichamelijk bleef ze buiten, helaas ging haar stem mee naar binnen)
Buiten waren we Diuwke weer kwijt, maar die vonden we al snel terug, vol overgave luisterend naar een stel Indiërs die Simon and Garfunkel (laidiedai!) zongen.
Inmiddels was het al negen uur, dus met de metro naar de tent, waar een lek luchtbed op ons wachtte..

update

Verwarrende berichten, en voor diegene die het helemaal niet meer snappen (inclusief ons zelf);
Ik heb wel mijn baan opgezegd per juli (dat voelt al heel erg lekker) naar aanleiding van de volgende gedachtengang; Als de chemo bij mamma aanslaat, en het gaat goed, kunnen we beter snel weg gaan, zodat we zoveel mogelijk kunnen reizen, en eventueel terug komen als het wel mis gaat (eventueel een deel van de familie).
Mocht de chemo niet aanslaan, en de daaropvolgende poging ook niet, zien we dat in twee maanden (begin juli). Mocht het dan heel slecht gaan- de tumoren groeien heel snel- dan heb ik de tijd bij haar te zijn, en hoef niet steeds om mijn werk te laveren. Uiteraard gaan we dan niet weg. En dan zijn er nog duizenden tussenopties.
Dus; wel werk opgezegd, maar nog geen ticket gekocht.
We twijfelen nog even door.

Shit.

Het gevoel van 'Yes, ik ga mijn baan opzeggen per 1 juli!' duurde maar kort. Vrijdag hadden we een afspraak bij de oncologe van mijn moeder, om te kijken of de 'marker' weer gedaald was nadat het vocht weggehaald was.
Dat is niet zo. Sterker, de kanker is resistent geworden, en de chemo is dus uiteindelijk niet aangeslagen. Het vocht bij haar lever, en haar buikvlies zit weer vol kankercellen. Je zou dus kunnen zeggen dat ze net zo ver is als voor de hele chemo toestand, maar wel een stuk zwakker en zieker en met meer pijn.
Voorstel is nu om direct weer met chemo te beginnen, niet met andere medicijnen maar dezelfde en dan vaker.
Daar ziet zij niet erg naar uit, en zij moet nu nadenken over wat dat gaat opleveren, en of ze dat aankan.
Vanmiddag gaan we naar de oncologie verpleegkundige, en Arthur en ik willen ook een afspraak met de oncologe, om meer informatie te krijgen. Voor ons stelt dit wel onze beslissing in een ander daglicht, en we zijn heel diep aan het heroverwegen.

Natuurlijk vandaag drie kijkers, want zoals iemand van het forum al zei; ' je verkoopt je huis snel, als je het eigenlijk niet wil.'

twee????

Twee kopers??? De architekten (zoals we ze maar noemen) hebben een reeks vragen naar de makelaar gestuurd, die zo ingewikkeld zijn, dat we ze maar moeten doorspelen naar echte deskundigen (en ehhh, dat zijn zij!!!- dus een beetje zelfwerkzaamheid dame en heer!) en het 'weg'stel heeft vanavond een gesprek met financieel adviseur, en wil dan zsm met eigen makelaar langskomen!. Joepie!!! (ik heb zo mijn voorkeur...)
nieuwsflash 2; gesprek met mijn directeur- na vier weken wachten- leverde het volgende op; Ik mag niet mee op kamp, want ze hebben liever les in juli, dan mij op kamp. Ik ga zo dus even informeren of wel goed uitgelegd is dat het geen of-of keuze was, maar een -dit of niet- keuze. Ik had toch al zo mijn voorkeur, maar nobody in his right mind denkt toch dat ik door ga werken tot de dag van verhuizing?? Nee, daar zit vast een info-kinkje in de kabel. Maar goed, het helpt wel om de keuze meer richting mezelf uit te laten vallen, en minder richting werk (wat ik, als rechtgeaard vrouw natuurlijk geneigd ben te doen.)
Maar wat voelt dat goed!!!!

vreemde vogel...

Luister maar!!!

Een weg door ons huis??????

Vanochtend een zeer erg super enthousiaste kijker (nummer twee haakte af wegens... de lokatie) die het huis erg leuk vind, maar had gezien dat er binnenkort een weg doorheen gelegd werd. Of dat klopte...
Wat er dan door je heen gaat! Van; En nou gaat alles niet door, want niemand koopt het nu nog!! tot; Nou, laat de gemeente ons maar uitkopen, voor vijf ton!!
Maar goed, snel het gemeente info-krantje opgezocht, (er staat inderdaad een dikke streep door ons huis, en door dat van onze beide buren) en gebeld. De streep is alleen maar een indicatie dat hier ongeveer een verbindingsweg moet komen naar een parkeerterrein in de buurt, vanwege het Damplein, omdat (waarschijnlijk) de sluis nu toch echt dicht gaat!! Dat scheelt een hoop verkeer!!
Maar goed, alles is nog in het misschien-stadium, dus Art belt vanmiddag (als zijn migraine is gezakt) nog een keer naar een meneer, die ons hopelijk gaat vertellen dat wij niet zelf de slopershamer ter hand hoeven nemen, maar dat de gemeente dat voor ons zal doen.
pfew!!

update;
Gelukkig (na vele telefoontjes) blijkt het wel mee te vallen; ze willen het gebied eigenlijk wel aanpakken, maar heel erg op zijn ambtenaars, hebben ze geen idee hoe, want het mag ook niet teveel kosten, dus gebruiken ze zowiezo de bestaande wegen. En die pakken ze eigenlijk ook niet echt aan. Maar als iemand nou een goed idee heeft...
(wij wel- er hebben al 5 kijkers afgezegd vanwege de lokatie, dus ; weg weg, en flat aan de overkant neer)

Diuwkes A Diploma!!!!!!

Zondag 15 april ging diuwke op voor haar A, en ze heeft het met Vlag en Wimpel gehaald!!

 

Kijk eens naar dat snoetje!

 

Wat een vliegende start!!!

old hat

Oude hoed vandaag; weer kijkers, 3 bezoeken vandaag, althans in de planning;
Maar eerst met Diuwke naar de huisarts; Haar ene oor hoort net alsof iedereen schreeuwt, en de andere net alsof iedereen fluistert. mmm, alarmerend genoeg om de dokter even in te schakelen. Ze was de afgelopen weken zo verkouden dat ze vocht achter haar oren heeft geblazen, en dat duurt een tijd voordat dat eruit is. Twee maanden ofzo. En anders moeten er buisjes in. Dat vond ik een goed moment om toch maar even te vertellen dat we weg gaan. Ze was helemaal geshockeerd!! (en jaloers) Leuke dokter hebben wij toch! In ieder geval zou ze dan zorgen dat het voor die tijd gebeurd was.

Toen even naar huis, want ik was iets vergeten (en liep spontaan 'de kijker' tegen het lijf- jonge vrouw, wel kans op kinderen dus!) waar Ferry meldde dat de tweede kijkers al weer afgebeld hadden. Nou, dan alleen de Dwingeland nog, om 17.00. Stom hoor al die mensen die dit juweeltje mislopen!!

Oh ja, mailtje van het stel van 2e paasdag; leuk huis, maar ze krijgen 'het niet rond met zoetermeer'?? Kryptisch voor 'NEE", denk ik.

Dwingeland??

HA! Mevrouw Dwingeland bleek geen dwingeland te zijn,maar de Architectuur professor!
En de Architectuur professor bleek geen architectuur professor te zijn maar een doodordinaire Bouwko! (maar dan wel een met een dikke baan) Met een dood-ordinaire bouwko-ster erbij, die dit huis anderhalf uur lang hebben bekeken op draagconstructie, indeling, specifieke maten etc etc. Nu nog wachten op een bod....

tweede keer!

Het stel dat tweede paasdag zomaar aanbelde "om de tuin te zien", (en dus gelijk de rest van het huis) is vandaag voor de tweede keer geweest, en heeft wel 2,5 uur rond gelopen terwijl Ferry hier aan tafel zat met laptop en GSM. Daarna zijn ze ook nog een uur bij de buren geweest (daar ga ik dus straks ook nog even heen).

Het goede nieuws is dat ze nog steeds enthousiast zijn, en een bouwkundige keuring willen laten doen. Prima, het huis is nu helemaal in orde, en dat de garage over gebouwd moet, hebben we hun zelf al verteld. Jammer vind ik dat ze geen kinderen hebben, het is toch een echt gezins-huis. Maar toch, op dit moment telt toch vooral het geld. 

Mijn moeder was vandaag weer in het ziekenhuis; ze hebben vocht gedraineerd, dat haar ene long induwde, waardoor ze zo kortademig was. Morgen weer een CT scan, en dan hopelijk weer meer nieuws. Nu ons huis zo goed loopt, moet zij wel gezond blijven!!

krantenartikel

Kijk; dit is de tekste van het artikel in de krant!!!

Aukje en Peter gaan het avontuur tegemoet

Het is niet dat Aukje Houwen en haar man Peter hun woning al zat zijn, maar ze hebben besloten het avontuur tegemoet te gaan. Samen met hun drie dochters emigreren zij over enkele maanden naar Australië. Met pijn in hun hart nemen zij afscheid van hun ruime woning in Leidschendam aan de Venestraat 117, een voormalige boerderij met wel zeven kamers, een enorme garage en een grote tuin. Vraagprijs van het pand is 439.000 euro (k.k.).

DOOR DICK JANSSEN

“Als je voor ons huis aan de Venestraat staat, denk je: wat een klein huisje, maar het is heel diep en het vouwt zich uit achter de woningen van de buren, vertelt Aukje Houwen. Sinds december 1998 wonen zij in het pand. “De vorige eigenaar was hier nog geboren en het was nog helemaal in de originele staat van de jaren ’60.” Aukje en Peter hebben werkelijk alles verbouwd. “Oorspronkelijk was het een boerderijtje en die sfeer hebben wij ook vast proberen te houden, want daar vielen we voor, toen we het kochten. Er is zelfs nog een aantal oude balken en binten aanwezig, waarvan men zegt dat die wel eens door houtzaagmolen De Salamander gezaagd zouden kunnen zijn.” In de woonkamer ligt nog een oude eiken vloer, is een open haard aanwezig en een ingebouwde boekenkast. Sowieso telt de woning vele ingebouwde kasten, waarin je van alles kwijt kunt. Het gehele pand ademt nog de oude boerensfeer uit, maar is toch van alle moderne gemakken voorzien.

Zeven kamers
De woning telt zeven kamers. De woonkamer is maar liefst 40 vierkante meter groot en daaraan grenzend ligt een opkamer die in gebruik is als televisie- en logeerkamer, maar ook heel goed kan dienen als studeerkamer. Verder is er een grote woonkeuken met openslaande deuren naar de tuin. “De keuken is net zo groot als ons vorige huisje in Delft”, lacht Aukje. Aangrenzend bevindt zich het atelier voor Aukje, die docent handvaardigheid en kunstenares is. Ook daar openslaande deuren naar terras en tuin. Aan de ander kant van de keuken bevindt zich een kantoortje met aparte ingang vanuit de garage. Die enorme garage is overigens wel 90 vierkante meter groot. “Daar kunnen wel vijf auto’s in staan”, beweert Aukje. De tuin achter de woning telt 12 bij 13 meter en is omzoomd met bomen. Bovendien ligt er een parkje schuin achter met wat schapen en geiten. “Als over een paar weken de bladeren aan de bomen hangen.zit je hier helemaal vrij en lijkt het wel of je ergens op het platteland zit. Zeker als je dan ook nog die schapen hoort blaten”, zegt Aukje. Het huis kende een voorhuis en een achterhuis, met twee nokken. Daar hebben Aukje en Peter een plat dak tussen laten maken met een aantal dakramen, zodat er heel veel daglicht binnenvalt. De bovenverdieping van het -al ruime- pand is daardoor nog veel groter geworden. “Het waren eerst allemaal kleine kamertjes, maar daar hebben we drie grote slaapkamers van gemaakt”, vertelt Aukje. De badkamer is een bijzonder warme en fantasierijke ruimte met bovendien vloerverwarming. In het washok dat zich boven bevindt, hangt een combiketel uit 2000.

Australië
Aukje, Peter en hun drie dochters gaan over een tijdje dus emigreren naar Australië. “De ouders van Peter zijn altijd in het buitenland gestationeerd geweest, maar hij is uiteindelijk weer teruggekomen naar Nederland”, aldus Aukje. “Maar enige tijd gelden ging het weer kriebelen.” Ze hebben gekozen voor een Engelstalig land, dat ook nog eens lekker warm was. Ze gaan wonen in Melbourne, Victoria. Eerst gaan zij drie maanden reizen terwijl Peter via internet op zoek gaat naar een andere baan. “Dat moet wel lukken want daar is voldoende werk te vinden”, verwachten zij. “We gaan eerst het avontuur tegemoet en denken over een jaartje helemaal gesetteld te zijn.”

De woning aan de Venestraat staat te koop via Hogenboom Makelaardij, tel. 317 73 73, of e-mail: info&hogenboommakelaardij.nl. Meer info ook op www.hogenboommakelaardij.nl.

tweede paasdag

Onze traditionele bruncheque! (he zo lijkt het net alsof het om geld gaat, maar het gaat natuurlijk om van 11 uur tot 22.30 eten met vrienden en hun kinderen...) Dit keer met gewisselde samenstelling. Twee stellen, en dat maakt tegenwoordig al gauw 14 man (!)
Eerst het grote eieren zoeken bij het tolhuis; Maaike en ik hadden de kleintjes, Tjits ging alleen op het grote veld. We hadden (hou je vast) 1 ei!!! joepie!! Tjitske getuigde van een grotere doortastendheid, en zij scoorde er zeven. Ieder ei bracht een lootje op, en terwijl we Diuwke geruststelden - Nee, Jij hebt net zoveel kans op een prijs als die mensen met 35 eieren- viel er een prijsje op het nummer direct na Tjitske haar reeks van 7, en toen zomaar, een op Diuwkes nummer!! Hoera!! stoepkrijt!!
Haar dag was weer goed, en onze tuin vrolijk gekleurd.

Daarna was het slechts een kwestie van heel veel eten en drinken en eindeloos kletsen, en de dag kon weer geslaagd worden genoemd. Jammer dat het barbeque-en niet doorging, maar ja, dat heb je met al die schoolgaande kinderen tegenwoordig.

mijn meisjes in de dierentuin!

Dwingeland

Wat lekker, zo'n vrije dag, en zonder moeten- We moeten niet verven, we moeten niet stucen, we moeten niet ,kortom, niets.
Het gaat gelijk heel langzaam zo'n dag, dus hebben Tjitske en ik met Bregje op de fiets (haar eigen fiets) boodschappen gedaan. Duurde maar 2 uur...
Toen we thuiskwamen had Art Ferry aan de lijn. Er was iemand die NU wilde komen kijken. Ik keek gelijk angstig naar de eierschillen die overal over de vloer verspreid waren, en de hageltjes die Bregje in de gordijnen heeft gekneed, maar gelukkig had Ferry er ook niet zo'n zin in; Voor hem begon zijn eigen vrije dag, en zo'n dwingeland wordt toch meestal niets, zei hij. Ze mag Dinsdag terug bellen, en dan door de weeks komen. Dat moest dan wel of om 8 uur, of om 6 uur, volgens die mevrouw. Arrgh!! Nog nooit gehoord van spitsuur in een gezin??? Hoe bedenkt iemand het he? (nou ja, wij kijken ook het liefst voor of na Art's werk)
Dus, afgesproken dat Ferry die mevrouw op Woensdag probeert te plannen, want dan zijn we al schoon.

Een heuse professor!

Weer poetsen (wat ben ik blij met Art, die even bleef om te helpen) was het huis weer 'kijker-toonbaar', dus moest ik me 2 uur heel erg netjes gedragen voor ik vertrok, richting sluis.

Ik heb gelijk een heel nieuwe manier van schrijven "uitgevonden", met een boek op schoot, zonnebril, kopje thee op een terrasje in de zon. MMM, wat kan werken soms heerlijk zijn! NO way dat ik Oz betaald werk ga doen: ik ga alleen nog maar schrijven! (wel dicht bij terrasjes gaan wonen natuurlijk)

Na anderhalf uur bedacht dat ik in de tuin ook in de zon kan zitten, dus hop, terug. Huis weer leeg, rondje lampen uitdoen en afwachten. Om drie uur hield ik het niet meer, en heb ik Art gebeld 'Weet jij al wat?'

Dit keer was het een heuse professor architectuur uit Delft! Leuk huis, moet een nieuwe badkamer en keuken in (snob) en de locatie...

We hebben besloten dat als nog iemand iets over de locatie zegt, we volgend weekeinde persoonlijk de flat tegenover gaan slopen. Dan gooien we overigens wel gelijk een ton bovenop de vraagprijs, maar daar vragen ze toch om! Raar volkje die kijkers!

Tjitske danst in CATS!!!!

Ja, ik kan het wel uitleggen, maar eigenlijk moet je het zien;

Tjitske aan het dansen!

Als het niet werkt;

heartdanceaward.nl kiezen; 4 april isala theater capelle aan de ijssel, 2e ronde; montessorischool Leidschenveen (BB2)

De eerste minuut is niet zoveel aan; de fragmentjes zijn wat vreemd geknipt. Gewoon doorbijten!

sms-je

Leuk zo'n sms-je tijdens het lesgeven; twee kijkers! morgen en volgende woensdag. Joepie- er zit weer schot in.

Weer een journalist!

Mooie nieuwe feature in het Krantje; een paginagroot artikel over een huis dat te koop staat in Leidschendam, en Hoera!! wij zijn de eerste! Dus vandaag weer een tijd zitten te kletsen met een journalist. Ik voel me al bijna een celebrity!!!
En, dat MOET toch nieuwe kijkers opleveren!

Bregje is 3!!!!

Hoera! Bregje is jarig en ze wil een kadootje. Dus dat is makkelijk.
's Ochtends cake, met een kadootje, en dan hup naar school.
Gelukkig gaat ze heel graag naar Moniek en Sabine, dus daar was ze ook heel jarig.
Eugenie kwam vandaag solliciteren op mijn baan (ik hoop dat ze hem krijgt!) en samen hebben het jarige jobje opgehaald. Ze straalde om die verrassing.
'S avonds waren Grootje en Nienke met Eeefje en Emmer er. Gek, zo de laatste keer, daar ga je toch bij stil staan. En wat een lekkere tuin hebben we toch, zo met mooi weer.


Omdat alles altijd uitloopt gingen de dames om 21,30 naar bed, dus dat wordt morgen weer feest! (hm)

zwemtoestand

Diuwke had het uiteindelijk ook druk dit weekeinde; twee keer zwemmen op zondag. Eerst zwemles, en daarna proefzwemmen voor het examen. Arthur wilde er naar toe fietsen met haar, maar dat heb ik geveto-d. Ik wil wel dat ze het haalt, want om de een of andere reden ben ik het toch weer die daar iedere zondag zit.
Grappig; twee keer dat stralende koppie. Ze wil niet meer naar zwemles, maar wat zal ze het missen- zwemmen is het allerleukste wat je kan doen!! (naast fietsen,. rolschaatsen, rekenen, taal, tekenen, rennen, schommelen, op de rekstok en spelen met Matthijs, natuurlijk) (en Judo) (en..)
Ze mag afzwemmen 15 april- dus dat zit wel goed.

Turntoestand

Zaterdag ochtend had Tjitske turntoestand in een niet bestaande wijk in Zoetermeer, dus met danige stress kwamen wij maar 5 minuten te laat aan. (een half uur als je in ogenschouw nam dat Tjits ook nog ontvangen en voorbereid moest worden.)
Het was een hele happening en we hebben hele spectaculaire optredens gezien. Na zo'n 20 minuten was Tjits aan de beurt, maar het was wel raar; alle andere kinderen waren heel klein, en het was helemaal niet wat ze geoefend had. Na haar optreden liepen wij naar buiten. Daar hoorden we dat het nog anderhalf uur duurde! Art bracht de kleintjes en mij naar huis, (wegens stuiterbalsyndroom bij B en D) en terug in Zoetermeer bleek dat Tjits nog een keer had opgetreden, maar nu echt, en dat we dat nu helemaal gemist hadden. Gelukkig vond ze het zelf niet zo erg. Het was gewoon leuk om te doen.