Sydney-boys

Bedrijfsfeestjes en ontslagen (redundant- sorry) worden, gaat niet zo goed samen, hebben wij al eerder gemerkt, en zo zaten Hansie en Arjan ineens met een ticket Melbourne in hun maag...

Nou, daar kan wel wat beters in! Dus na ze opgehaald te hebben van Tullamarine, begonnen we met koffie, en daarna gingen de mannen aan het werk; palen slaan. De ponies moeten toch ooit weer eens in een wei staan waar ook gras staat, maar daar moeten ze niet uit kunnen ontsnappen!  Ondertussen bogen Hans en ik ons over het hoofdmaal; de vis.

De vis is een snapper, en die moest in het zout.   Toen de vis eenmaal in het zout zat, zorgde Arjan voor wijn, met een frivoliteitje erin,  yum!! een hibiscus flower!!

En toen mocht de vis ook weer op tafel. Bregje had daarover wel wat te melden, en dat moest in Arjans oor. de vis uit het zout halen was wat minder makkelijk...

Toe (je moet een toe) hadden we bedacht; Pavlova! Het wachten duurt alleen zo lang!

De volgende ochtend werden we wakker van een gillende Bregje; er zat een spin in haar kamer. Normaal sussen we dat een beetje, maar nu was het tijd voor een Belgisch bierglas; Dit was een serieuze spin!

  Tijd voor serieuze klussen; de kerstlampjes!

  Oh, Oh, wat wordt dat mooi! En hoewel het een beetje tuttig is, zijn we wel ontzettend blij hiermee.  Dus heeft iedereen een ijsje verdiend; En dan weer lunchen... Diuwke heeft opgevangen dat je hier in Australie beter een helm kan dragen als je op je fiets rijdt, en met haar weggedrag, spreken wij dat niet tegen.

We hebben nog een keer gegeten, maar ja; al dar eet gepraat... Voldoet dat terug in Sydney de heren hun abbonnement op de sportschool weer hebben vernieuwd.

Arjan overweegt nu serieus een wwoofer te worden, 4 uur werken en dan lekker eten en slapen, in Cockatoo. Het nachtleven is hier alleen wat minder dan in Sydney. Hoewel... met al die lampjes...