Misty

even vertellen hoe het met mijn paardje gaat.

De eerste week bleef Misty lekker bij ons thuis.  De eerste dag deelde ze haar hooi nog graag met Portica (die vond het wel handig zo, hooi op haphoogte)

Dag twee besloot ze dat dat zo niet kon. Een welgerichte hap, een kick terug, en ze draaiden om elkaar heen in de paddock. Donder zorgde maar helemaal dat hij uit de buurt bleef. Misty’s conditie is heel erg laag, dus moeten we daar eerst aan werken, voor ze echt gereden kan worden. We lopen aan de leadrope door het bos (na drie rondjes- een half uur is ze buiten adem)  en lungen.

En ze is aan de beurt voor wormen, injecties en tandarts! Donder en Portica gaan eerst. Van het verdovingsspuitje worden ze direct heel er slaperig.  Het werkt alleen op het sympathisch zenuwstelsel, hun evenwicht blijft dus in tact. Maar ze zien er wel heel erg zoet uit zo. Een klem om hun mond open te houden, en met de boor, hop, vijlen. Er zit natuurlijk wel een speciaal kopje op, maar verder is het gewoon een DeWalt.

Misty krijgt een wat zwaarder prikje. (is natuurlijk ook een beetje groter) en ik doe toch maar een stapje opzij als ze bijna lijkt om te vallen. Maar nee; het onverdoofde evenwichtorgaan zorgt er steeds voor dat ze net op tijd een stapje doet!

Uiteindelijk mogen ze bijkomen uit de verdoving. En zal je zien; we houden ze de hele tijd in de gaten, en als we ons even omdraaien kunnen die slaperige, tollende beesten ineens heel snel naar onze groentetuin slaapwandelen.

Dinsdag moest ze weer in de float; ze gaat een paar weekjes bij Yvonne op trainingskamp.  Om te voorkomen dat ik nu fouten maak die ik straks moet herstellen, gaan we een paar weken onder begeleiding werken. Misty blijft voor het gemak bij Yvonne ‘op Agistment’.  De eerste dag is dat lungen in de binnen arena, en dan heel even rijden.  De tweede dag is Yvonne eigenlijk gesloten, maar kan ik daar wel werken. Het is er dus stil, en haar paarden lopen lekker los. Misty vindt dat maar niks, en verzint van alles om niet haar bridle aan te hoeven. Uiteindelijk lukt het toch om haar te lungen, maar ik was wel even bang dat ze er echt vandoor zou gaan. Donderdag gaat het alweer veel beter; lungen en dan rijden, samen met Joke. Die is lekker aan het canteren (galopperen) en ik ben trots als ik even trot.

Vrijdag doe ik het weer even alleen, en gelukkig is Misty nu wel gewend. Ze doet het super goed! Dat komt natuurlijk omdat ik zo’n prachtige nieuwe jas voor haar heb gekocht.  Toen we hier aankwamen vond ik die jasjes zo stom staan. Maar ja, ik kende dan ook alleen paarden die in de stal stonden. Hier is zo veel meer ruimte dat ze de hele dag en nacht buiten staan, maar dan krijgen ze het natuurlijk koud (en dan eten ze meer- hehe, daar zit ook de truuc natuurlijk). Een jas houdt ze lekker warm. En het staat zo leuk!! (vind ik nu- alles went.)

Oh wat mooi zo’n nieuwe jas!! En wat staat die gele modderkleur er goed bij!!!