In Frankrijk liep ook nog een tweede (derde? eh-vierde??) lijntje; Biedingen stroomden binnen per mobiele telefoon!
Dinsdag, de tweede dag kregen we een bod van de 'Architecten', ze hadden maar liefst 320.000 schamele eurotjes over voor ons stulpje. Na diverse faux-passesin het verleden heb ik mijn lesje geleerd; mijn gezicht bleef in de plooi toen Ferry het meldde, en voorzichtig vroeg ik; maar dat nemen we niet helemaal serieus, toch?? 'NOu,'zei hij, 'daar gaan we die andere kopers mee onder druk zetten.' Arthur schoot overigens wel gelijk in de lach.
Woensdag kwam er een nieuw bod; druk werkt blijkbaar, 380.000, van de mensen met drie kinderen. 'Dat komt meer in de richting!!'riep ik, en Ferry stelde dan ook voor om 430.000 terug te werpen. En passant wist hij nog te vertellen dat de architekten ook bedacht hadden een bodemonderzoek te willen, waarvan wij de helft moesten betalen (proest... Nu wel)
Vrijdag, op de markt van Carpentras, in wel een beetje regen, kregen we het voorlopig laatste telefoontje; 405.000. Toen hebben we maar OK gezegd. Want boven de 400.000 zijn we tevreden, dat hadden we al bedacht.
Dus; Champagne!!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten