B-B

Van Borrolloola tot aan Burketown is een lang onverharde weg, vol gaten vol met bulldust, stenen, rivercrossings (nog steeds leuk) . Geen dode kangaroes, behalve een; met kindje, maar blijkbaar gaan de kites (roofvogels) eerst voor de ogen en het babytje, maar hoe leg je dat je kinderen uit…
Geen foto van de kangaroe, maar wel van het vreemde verbrande landschap waar we doorheen rijden.

Burketown, een stadje waar de dichtstbijzijnde dorpjes minimaal 350 kilomter weg zijn, is best aardig. Ruimte zat, dus een leuk parkje in het midden en een mooi caravan park.

De pub heeft wel erg langzaam personeel. Het kost ze ruim 10 minuten om te ontdekken dat er mensen zijn die wat van ze willen, en na de bestelling (hoe schrijf je schnitzel?), besluit hij bij ons terug te komen als we weten welke wijn we willen (Maakt niet uit!! Zolang het maar koud is!! En liefst NU!!!) En inderdaad, 10 minuten later weet hij me weer te vinden aan de bar, en komt dan met de verkeerde wijn aan, de volgende staat niet koud, die daarna… Oh, wil ik een koude?? Dan moet er naar de ijsemmer gezocht worden…

Gelukkig is het keueknpersoneel net zo langzaam, en hebben we toch nog even tijd om met een stel te praten dat 20 jaar lang met 4wd’s het gebied tussen Darwin en Alice heeft afgereisd, om jonge familie op de outstations te vertellen over het opvoeden van kinderen en scholing. Een soort pre- school of the air service of rijdend consultatieburo dus. Na de NT hebben ze cape York een paar jaar gedaan, en nu reizen ze gewoon rond, voor de lol.

Op het parkje heeft zich inmiddels een groep cane toads verzameld, en we beginnen te filosoferen over cane toads, plastic zakken, dronken Aboriginals en ‘iemand zou toch…’. Tijd voor bed, want dit probleem lossen we niet op nu, maar mijn handen jeuken.

From Borrolloola to Burktown is a long strech… of nothing but dirtroad, bulldust (soft sand hiding axlbreaking holes) and rivercrossings (that’s still fun)

Lunch!

Burktown has a nice shady caravanpark though, and there are some beautiful clouds to be seen in the early mornings. (when we are still asleep, that is)

The pub has the slowest thinking employees in the whole of Australia. (at least ten minutes to recognize we are there, and after meal orders- oh no! they tell us they’ll get back to us as soon as we decided on the wine… Everything cold will do, but it takes them ten minutes again to remember that we wanted wine…and then they can’t find it…)

Anyway, the grilled Barramundi is good, and we have our first real experience with the canetoad problem; they are literally everywhere! We could easily fill a garbage bag full of them and not make a dent in the population. It’s like daisies on a grass field only uglier and hopping. Why don’t they employ someone to just pick them up here… and we ponder on on this problem, which we are not going to solve tonight.