En toen begon het, net toen we buiten een ijsje aan het eten waren; dikke druppels. Eerst bleven we zitten, maar al sne werd het te erg, en stonden we vanonder de veranda te genieten; wat een wonder, en hoe welkom!
Het is plaatselijk, weten we, de branden zijn nog enorm groot, en nog lang niet geblust, maar het geeft zeker verlichting.
Wij hebben de hele nacht heerlijk liggen luisteren naar het tikken op het dak. Onder de overlopende goten staan emmers die water opvangen (de goten zijn nog afgestopt) zodat ik overmorgen, wanneer het weer heet is, nog een keer mijn plantjes kan verwennen.
Voor ons is een gevaar geweken; dat van een grasvuur. Wat het wel gelijk een stuk veiliger maakt.
Terwijl ik dit tik vliegt er weer een blushelicopter over. Zo zie je maar weer…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten