Raar…?

Nadat Yvonne ook mijn laatste paard-poging had afgekraakt, (de Appaloosa uit Melton) vanwege natuurlijk hele goede redenen, werd ik wel een beetje moedeloos- ik weet, een paard kopen is een lange moeilijke weg, de juiste vinden hartstikke moeilijk etc etc, maar ik wil een paard!

Maar het was wel een beetje raar toen Donderdag een dame op me afkwam en zei ‘ jij zoekt toch een paard, ik heb een paard en kan niet rijden, dus als je wil, mag je het wel rijden, zolang als je wilt…’

Ik was een beetje verbaasd, en vroeg wat voor paard dat dan was. Ze vertelde dat het heel erg rustig was, dat ze ermee had getrailride,cows gemusterd (op de farm) , en veel wilde nachten met cans en vriendinnen op had gehad.  En waarom kon ze nu niet rijden dan? Omdat ze 6 maanden zwanger was, zei ze. Inderdaad- er zat een bobbeltje onder haar trui.

Zaterdag ben ik gaan kijken naar het paard. Het leek rustig, maar omdat het regende, en de paddocks stijl zijn daar, bleef het bij kijken.  Dus Yvonne  gebeld, en gezegd dat ik een paard kwam laten zien.

Vandaag was het zover; het floaten ging niet van een leien dakje, maar uiteindelijk, met feed buckets en twee lungelijnen om de kont, kregen we haar erin.  Bij Yvonne aangekomen was Misty, zoals ze heet, helemaal nat van het zweet- ze droop echt. Arm paard. We liepen haar de rijschool op, en ze hinnikte naar alle paarden om haar heen. We waren een uur te vroeg, wat heel goed was, zo had ze tijd om te wennen. Daarna zadelden we haar op, en namen haar de indoor arena in. Dat vond ze helemaal niks, en hartstikke eng… Yvonne kijkt niet geschokt, maar bedachtzaam …

Dus namen we haar weer mee naar de buiten arena. Daar ben ik na een paar rondjes lopen, op haar ge’hopt’, en even een paar rondjes gelopen. Misty de pony hielp, door ook in de arena te staan, want de meeste paarden worden rustiger als er andere paarden bij zijn. 

Misty het grote paard deed wat ik haar vroeg, Yvonne gaf wat tips, en zei en passant dat dit nou het soort paard was waar ze aan dacht voor mij. (yee). En, dat de meiden veel plezier zouden hebben met haar. (yeee!) Ook het trotten ging goed, maar na twee rondjes was Misty helemaal buiten adem. Dat krijg je na een jaar in een paddock…

Misty heeft dus Yvonnes keurmerk, maar werd toch nog even gecheckt op voeten, mond, en alles.  Helmaal goed, behalve de melanoma onder haar staart, wat ik al wist, maar waar ze nog een redelijk aantal jaar mee zou moeten hebben.

Wat nu? Leanne (Misty’s eigenaar) vond het eigenlijk wel prima om haar naar ons huis te brengen, en niet eerst terug naar haar eigen paddock . Dus een half uur later stond ze bij ons in de wei, samen met de ponies. Binnen vijf minuten waren paard en pony aan het nuzzelen, en kroelen. Donder vond het allemaal raar, Portica is blij dat ze eindelijk een volwassene heeft om tegen te praten.  Zoals Leanne zei; de enige die zich druk maakt is de hond.  Dit was wel een erg groot schaap!

De vet kwam ook nog even langs, voor Donder, en vroeg zich af waar hij nu eigenlijk voor kwam-  dat paard was er toch vorig keer niet?  Nadat hij Donder had onderzocht, vond hij dat hij een jasje nodig heeft, en Misy had voer nodig, en een halter, dus moest ik even gaan shoppen- jasje, halter, feedbucket, etc etc. Zelfs als je voor je paard zelf niets hoeft te betalen, loop je leeg.  Maar heel heel langzamerhand word ik blij- het is wel plotseling zo, maar het lijkt erop dat ik een paard heb!!  Ik bedoel…. Ik heb een paard!!!!

Maar wat is Portica ineens klein….