Nee, nee, nog steeds geen puppies...
Wel een extra hondje, een logee.
Met 3 pagina's instructies, een olievat vol voer (waar ze 2 x per dag een half handje uit mag) een kingsize bed voor haarzelf, en een logeertas vol speeltjes. Kortom; Ghengis is jaloers, en vindt het maar een verwend kreng.
Emmy zelf, vindt ons maar raar; wij spelen niet, ze moet de hele tijd buiten zijn, we vergeten de koekjes, en ze moet helpen in de tuin werken (Graven, Emmy! Graven!)
Maar gelukkig zeggen we ook soms dat ze lief is, en dan knabbelt ze lekker aan je oren, en likt ze je nek (en dat kietelt!)
Een van de instructies was dat we de 'agility' kennis niet verloren mochten laten gaan, dus er moest een stormbaan gebouwd worden.
Dat werd een zakgeld klusje voor de kinderen;
Emmy zelf vond het heel erg leuk om langs die rennende en klimmende kinderen te rennen, en heeft de doos drie keer genomen, tot hij inklapte, waarna de kinderen de rest van de dag maar zelf klommen en klauterden.
Emmy rent ook achter ballen aan, maar alleen achter mooie schone, en omdat de gooitechniek van onze kinderen die van mijzelf benaderen, heb ik verschillende blauwe plekken op mijn gezicht, (terwijl ik toch heel veilig achter ze stond)
Ook Portica werd gestimuleerd door Emmy; aan de lunge-lijn, met een blaffende koe achter haar aan (zo moet ze het gezien hebben) kon ze ineens over bomen en plassen heen springen die ze normaal nooit gehaald zou hebben. Guts wat een stress! En wat is het leven toch leuk met een beetje stress!
Het is gezellig zo'n groot onbehouwen beest in huis. Maar Ghengis fluisterde net in mijn oor, of ze alsjeblieft heel gauw weer naar huis mag, dan heeft zij tenminste plek voor haar puppies...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten