Vet Check

Vrijdag was- als alles goed ging, en voornamelijk, als Tjitske Storm (nog) leuk vond.
Tom kwam naar Yvonne, en aangezien hij een hekel heeft om checks te doen, (want mensen willen eigenlijk niet horen dat een paard dat ze leuk vinden niet gezond is) begon ik maar met opnoemen waar ik me zorgen om maakte.
Dat is niet; temperament. Dat is wel; stijf achterbeen, melanoma onder staart (iets waar mensen en honden liefst morgen aan geopereerd worden, maar paarden jaaaaaaren mee kunnen leven) en een zweer in zijn mond.

Eerst even zijn hart checken; heel goed voor een 20 jaar oud paard. Ook zijn 'gut' klinkt goed.
Dan zijn flexibiliteit; Tom is onder de indruk van zijn knieën, die kunnen heel ver gebogen!
Hij checkt nog wat dingen als; vorm van de hoeven, ogen, reactievermogen, en 'gang'. Hij is erg onder de indruk van Storm, denkt dat hjij erg intelligent is en heel veel training heeft gehad. Een van de dingen die hij laat zien is dat Storm 'gevoel heeft van ruimte' of wel, waar hij zelf is. Veel paarden hebben dat niet, maar Storm stapt netjes kruislings als je hem in zijn zij port. Hij struikelt niet over zijn eigen voeten...

Dan de 'zorg' dingen. Met de flextest kijkt Tom hoe lang zijn poten blijven na een lange flex. Of wel; poot hoog en in een nare positie, en dan gelijk trotten. Storm doet het met alle benen goed, behalve met rechts achter. Die blijft een hele arena stijf. Oei.
De ulcers in zijn mond, zijn volgens Tom iets tijdelijks, want niet veroorzaakt door scherpe tanden. Zijn tanden zijn eigenlijk goed voor een paard van 20. Hij peutert er een beetje aan, maar komt er niet uit. Misschien dat hij zich ergens aan gestoten heeft? Een te scherp bit?
Wat hij wel vindt, zijn melanoma bobbels aan zijn lip. Dat is minder, want als ze uitspreiden, kunnen ze pijn doen als hij het bit in zijn mond heeft. En dan is rijden lastig. Nogmaals, alle grijze paarden in Australie hebben Melanoma, dus je weet dat ze minder oud worden dan andere kleuren.
Hij oppert de voorzichtige gedachte dat de ulcer in Storms mond een melanoma kan zijn, maar hij weet het niet.
Over het geheel genomen, is Tom echter erg gecharmeerd van onze aanwinst (die het nu langzaam aan het worden is) en hij maakt zich geen zorgen over de minpunten, als je een levenspan van 2-4 jaar accepteert. Of langer. Of korter. De pluspunten (zijn training, zijn temperament, zijn soepelheid in zijn hele lijf en zijn intelligentie) winnen het met sprongen. En natuurlijk, onze inmiddels onstane liefde. Wat een schatje!