Turtles!

De tijd wordt krap, je kunt niet maanden aan blijven plakken, dus zijn we zenuwachtig aan het plannen. Nu bedachten we dat we 's avonds wel de turtles in Mon Repos wilden zien, maar hadden niet bedacht dat dat meer dan 500 km rijden was! (en helemaal niet over wat voor weggetjes) Dus na het ontbijt en het opruimen, moesten we ineens heel veel en snel rijden, want volgens Carmen, onze navigerende dame zouden we er 10 minuten voor het begin van de tour aankomen. Racen dus, want een dag wachten, dat valt niet in de planning.

De snelste weg ging over een gravelweg door een staatsbos, prachtig, tot we zagen wat de staat met zijn bossen doet. Omkappen, want dat levert geld op! In Belgie en Nederland gebeurt dat continu, maar hier kost het de bomen wat meer tijd om te groeien.

Net, maar dan ook net, op tijd kwamen we geheel verreist aan in Mon Repos, waar we in tien minuten (Carmen had wel gelijk!) ons omkleedden, een banaan naar binnen propten, en in de rij gingen staan voor ons groepnummer.

We bleken geplaatst te zijn in groep 3, en de groepen werden opgeroepen als er een turtle voor ze aan land kwam. We werden dus al een beetje zenuwachtig, dat onze kinderen het wel vol zouden houden enzo... En, zou er wel een turtle aan land komen? Misschien waren het er vannacht maar twee?

Maar, we hadden geluk. Om half negen werd er druk gefluisterd, en werden we zonder licht naar het strand gelokt. we zagen een zwarte schaduw het strand op schuiven, maar werden al snel gemaand door te lopen, want er was er een aan het graven. Dat was waar we voor kwamen natuurlijk! 'Onze' turtle was een redelijk jonkie (zo'n 30 jaar oud) en dit haar tweede nest. We hadden dubbel geluk, want ze legde haar eitjes te dicht bij het water, waardoor ze verlegd moesten worden, dus nadat wij de turtle 146 eieren hadden zien leggen, groeven we ze weer op en mochten we een voor een de eitjes naar het nieuwe nest dragen (gegraven door rangers). Over zes weken komen onze babys uit!

Om half twaalf rolden we ons motel bedje in, doodmoe. The tag Diuwke is carrying had info on the turtle tag, number of eggs and the date.

Our time is getting limited, and we are anxiously planning the rest of our days. Today we planned to see the turtles in Mon Repos, but didn't plan on the 500 k it was getting there, so we had to drive far and fast, with 10 minutes to spare, according to our Garmin. The shortest way was through a state forst, 80 km on gravel road, and it was beautiful, until we discovered what the state does to its forests; chopping it! (silly Australians- there's is not that much forest in this country you know!)

We arrived in Mon Repos, with the sound of Huey's motor in our ears and exactly 10 minutes to spare, just enough to get changed and smash a banana in our faces. Then we got allocated to our groups, and the waiting began. Bit of an anti-climax, that, especially as at 20.30 we still waited and we got worried that the children would stay awake, and that a turtle would turn up for group three at all...

But, we where lucky, five minutes later the rangers started whispering and lured us to the beach without a light to aid us. we saw a dark blob shuffeling over the beach! But soon after we where hurried on to another, digging turtle. She started laying eggs, and we wher double lucky, because this young (30) turtle layed her eggs to close to the water, so that the nest had to be relocated. By us! We dug all 146 eggs up, and carried them very carefully to a new nest. In six weeks our babies will hatch!

We rolled into our own nest, at 11.30 that night, turtletired.