Sjeemig wat hebben we het druk; Maandag de keuken ingepakt, omdat de kast onverwacht toch nog verkocht is, (en dat is maar goed ook- nooit verwacht dat we daar een dag over zouden doen).
Diuwke kwam vanochtend helemaal in de war boven; ze wilde ons verrassen door het ontbijt klaar te zetten- kon dat helemaal niet! Want, waar zijn de borden? en bekers zijn er ook niet meer!! Is er nog wel ijs?
Ja, gelukkig is er nog ijs, want de koelkast gaat niet mee. En gelukkig hebben heel veel mensen bestek laten liggen bij ons feest, en daar eten we nu van; 10 messen, 1 vork en een lepel. Moet kunnen, toch?
Tussen het inpakken door krijgen we veel bezoek, dat gelijk ingezet wordt (sorry jongens, maartijd om gewoon thee te drinken hebben we jammer genoeg niet.) Heel gezellig, behalve dat al ons bezoek de hele tijd met dikke rode ogen rondloopt... Voor ons is het makkelijk, wij hebben er voor gekozen, en zijn al jaren bezig met afscheid nemen. Maar voor jullie; Sorry dat we jullie dit aandoen!! We gaan jullie ook missen, zeker het hele lieve goede hechte clubje dat we de afgelopen jaren eigenlijk ook al te weinig zagen...
Maar wees gerust, voorals nog is het plan in twee jaar terug te komen. Voor vakantie, dat wel.
Zo, ik zit op 121 dozen, de keuken bijna klaar. En dan nu het raarste, vreemdste wat ik al die tijd zal inpakken- mijn moeder. In een potje. Want, al wou ze eigenlijk niet, ze gaat mee. Althans, een stukje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten