Zoals altijd was iedereen helemaal uitgepoept. Dat is altijd als wij elkaar zien. Nou ja, goed gezelschap geeft echte ontspanning zal ik maar zeggen.
Na een lunch, verzorgd door Caspar, gingen we naar Madurodam.
Je kunt wel bedenken dat je de kinderen nog Nederland wilt laten zien voor je vertrekt, maar dat komt er dus niet van. Zo hadden we alles in een klap gehad, zelfs de Efteling hoeven we niet meer heen!
Toen we thuis kwamen viel iedereen weer in slaap.
's Avonds, na het eten (verzorgd door Caspar-wat ben ik toch een slechte gastvrouw), hadden we ineens ernstige zaken; Cas en Neil worden legal guardian van de kinderen, want die moeten niet naar een of ander instituut, mocht er iets gebeuren. (In Australie vervallen kinderen aan de staat, als er geen testament is. Ook al is er familie die ze wil opvangen) Gelukkig willen Cas en Neil voor ze zorgen, we hebben zelf wel het gevoel dat dat redelijk in 'onze geest' zal gebeuren)
Toen we dat vorige week aan Riet (oma) vertelden, werd ze helemaal enthousiast; 'Oh wat leuk! Dat zullen ze zo leuk vinden, ze zijn zo dol op kinderen!' het duurde even voor ze zich realiseerde dat het natuurlijk alleen gebeurd als wij allebei dood zijn.
Na de serious stuff, hebben we nog even naar de kaart van Australië gekeken, en wel naar de grote vlakte die Northern Territory heet. We hebben uitgerekend dat we in een lang weekeinde ook wel Australië kunnen doen; Adalaide-Alice springs is zo'n 1450 km, en dan Alice Springs-Cairns weer zo'n 1400 km. Nou dat rijd je makkelijk op een dag..toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten