Jooo! Maandag de verklaring van de IBG (jullie weten wel; die van de studiefinanciering) dat ik in het buitenland les mag geven (hopen dat ze dat in het buitenland ook vinden), dinsdag dus naar de notaris. Ik kwam al binnen met de opmerking 'Ik heb er nog twee nodig, maar ik beloof je, dit is de laatste keer!'
Fout! Je moet niet jolig doen tegen een notaris!
Dus, na ernstig kijken, gewichtig heen en weer lopen, en zeer serieus zuchten, kwam de notaresse (?) terug met een document; 'alstublieft, uw kopie'.
Wist je dat je, als je heel erg schrikt, het in een keer heeeel erg koud kunt krijgen? Dat je echt, in een milliseconde, alle warmte uit je gezicht voelt wegtrekken? Ik nu wel. Mijn vakkenlijst zat er namelijk niet bij.
'Ik heb u twee dokumenten gegeven, waar is het andere?' kon ik nog uitbrengen.
'Nee hoor, U gaf mij een dokument.' ging zij vrolijk verder.
'Ik. Gaf. U. Twee. Dokumenten.'..... 'Ik Wil Dat U Nu Gaat Zoeken'
'Nee, hoor, Ik heb er maar een.' (zij ook star)
'U gaat NU zoeken!' (ja, jawel, mevrouw de notaresse had het klaargespeeld om mijn vakkenlijst ergens tussen haar bureau en het kopieerapparaat, of misschien zelfs wel onderweg naar het stempelkussen, KWIJT te raken!...
Affijn, na een reeks boze blikken, besloot ik dan zelf maar te zoeken, dus liep ik naar haar bureau (mevrouw, dat KAN niet!) en gelukkig, al snel vond ik mijn vakkenlijst in een bakje. Geen sorry, Geen excuses, Geen 'oeps!'
Woordeloos toog de notaresse weer naar het kopieer apparaat om net binnen gehoor afstand in een ongelofelijk "godverdomme" uit te barsten. Maar goed, na een ruime drie kwartier, had ik mijn verklaring onderwijsbevoegdheid EN mijn vakkenlijst, gekopieerd en wel, en ging ik weer naar huis.
Zucht.
Soms lijkt ergens wel een vloek op te liggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten