Terugkijken...

1 Mei is voor ons een dag dat we even terug kijken.

Het afgelopen jaar was heftig, heel erg heftig. We hebben afscheid moeten nemen van heel veel mensen, en van zeer naasten was dat  definitief. We hebben ons werk (en collega's) achtergelaten, goede vrienden, familie... Ons huis waar we 9 jaar aan gewerkt hebben, ons land waar we geboren zijn en jaren (ik mijn hele leven) hebben gewoond. We hebben 5 maanden lang met opzet alle grond onder onze voeten weggehaald, en daarna in record tempo weer een leven opgebouwd. Sjeemig. Soms denk ik wel even; dat we nog overeind staan. Dat we nog normaal zijn (hoewel daar over valt te twisten, natuurlijk...) Ik denk dat we de top drie van stress factoren wel gehad hebben.

Maar dat was niet de reden dat Art met deze fantastische bos thuis kwam;

De aanleiding daarvan gaf reden tot de volgende overpeinzingen; Stel je voor dat ik WEL met de kok was meegegaan... Stel je voor dat jij ALLEEN op proefrit was gegaan op je net verbouwde motor...  Stel je voor dat je die sleutel NIET verstopt had...  Stel je voor dat je dat ene weekeinde in Eindhoven  gebleven was...

Stel je voor; dan hadden we geen drie kinderen gehad, en vandaag niet gevierd dat we twintig jaar bij elkaar zijn. Lang zeg...

We hebben steeds geroepen; in het jaar dat we 12,5 jaar getrouwd zijn, en twintig jaar bij elkaar, geven we een feest voor AL onze vrienden. Hierbij zijn jullie allemaal uitgenodigd!

Natuurlijk gingen we lekker uit eten, in een oud rechtsgebouw in Berwick. En de eigenaar was heel attent, en verbaasd. En Bregje vond het leuk om hem zich toe te eigenen....