Het is niet over….

Het lijkt hier rustig, want de brandlucht hangt niet meer in huis, en het is niet meer zo heet.  We luisteren minder naar de radio, want uiteindelijk kan je spannings boog ook maar zo lang zijn, en wordtje op een gegeven moment gewoon hartstikke moe van de alertheid.

En dan zit je lekker bij paardrijden, en komt Bregje zeggen; Kijk mam, brand… Niet vertellen hoor… En inderdaad, achter de berg is een heel klein rookkolommetje.

Maar als dat 10 minuten later een grote rookkolom is, wordt het ineens een beetje eng.

 

En als het dan 10 minuten later nog een beetje groter is… Dan is het moment aangebroken om even iemand te bellen met Internet. Alsjeblieft Marieke, wil je even kijken?

Het komt niet onze kant op- maar wat groeit die rook snel zeg.

Gelukkig komen Tjitske en Katie gauw terug van hun ritje. En zij hebben nergens last van.

Thuis het er effen uit drummen, het is wel leuk zo’n draagbaar radiotje (moest natuurlijk aangeschaft met die branden-maar is daarna ook best fijn!)