Uiteindelijk is er wel wat gelukt, maar het blijft hopeloos, dus vetrekken we, naar de NT.
Dinsdag komen we (na een slaapje, dat wel) in de middag aan bij Ayers Rock, of Uluru. We zetten de tent op en, na wat zwemmen (zie lowlights) gaan we naar de rots. We hebben eigenlijk weinig hoop op een mooie sunset omdat het verschrikkelijk bewolkt is, maar vlak voor het echte kritieke punt, breekt de zon ineens door, en met de wolken achter die rode dorts is het echt prachtig- We hebben al duizenden foto’s gezien, en toch… En ook dat hebben we vaker gehoord, maar het is echt spectaculair mooi, en je weet niet wat je ziet.
De volgende dag doen we een wandeling aan de rock base,
gaan naar het culturele centrum en doen onze eerste echte souvenir aankoop, en dan naar Kata Tjuta, ofwel de Olga’s, die ook erg mooi zijn.
Daar wandelen we weer (samen met 200 andere mensen…) en zien de zons ondergang. Mooi, maar niet zo speciaal, misschien is het sensory overload? Later blijkt dat ik mijn zonnebril nog op heb (stom!)
Als we wegrijden, zien we duitsers op een auto zich wild klikken,
kijken ook, en daar is ineens de maan boven die gekke rotsen! En ja, dat is nu wel heel erg mooi.
Art en ik hebben de eerste avond een discussie gehad over het beklimmen van de rots en de noodzaak daarvan. We kwamen er niet uit (de anangu vragen je het niet te doen) maar voor Tjits en Diuwke was het duidelijk; klimmen!
Dus donderdag, nadat we om 5 uur opstonden voor de sunrise (over sensory overload gesproken) klommen de dames met Art omhoog. Ik bleef beneden met Breg. Wist ik veel dat ze drie uur weg zouden blijven. Maar, het was wel heel speciaal, en buiten wat morele problemen, ben ik wel trots op mijn dames. Het is nl. een hele klim.
We eten samen, en de volgende dag rijden we samen naar kings Canyon voor een korte wandeling, want inmiddels hebben we het snode plan opgevat om een 4wd track te doen, die je niet alleen kan/mag rijden, en in de bush te gaan kamperen. En asl wij een plan hebben…
Lowlight; Diuwke is haar gameboy kwijt, en we denken eigenlijk dar Bregje het gedaan heeft. Dat maakt lang reizen wel een stuk lastiger….
* We went to Ayers Rock, or Uluru, but due to some internet trouble it took a bit more time then we figured. So we stayed half way, just over the NT border (never eat there)
We Came to Uluru resort early in the day, set up the tents, and swam in the pool (or jumped- with my camera in my pocket…) after that the sunset was amazing, nothing, literally nothing can prepare you for that; especially with the clouds behind it is was magic.
Next day we did a walk, cultural centre, and walk again, at the Kata Tjuta ( olga’s, less well known, except by the 200 buss passengers we walked with… ) and sunset, wich was less amazing then the one at Uluru, but that was probably because I forgot to take my sunglasses off…
The next day we woke early to see the sunrise, and after that Art and the two big girls climbed the rock. Apparently that was amazing, but waiting three hours at the base wasn’t. I’m proud though, that they did it.
We drove fast to
We camped at the bushcamp at the permanent waterhole there, and it was Wonderfull!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten