beetje moe...

drukke weken!

De kinderen gaan inmiddels erg goed op school! Diuwke kreeg maandag de 4e een 'star' bij assembly, 'for settling in so well' , en Tjits kreeg de week erna er ook een. (' you bring many qualities into our classroom') En, verdiend, want inmiddels had ze voor haar eerste spellingtest 11 van de 20 goed, meer dan een aantal andere kinderen uit haar klas. Ze heeft twee goede vrienden, Cassie en Josh, waar ze iedere pauze mee speelt.

Diuwke leest elke avond, en mag sinds gisteren naar niveau 2, vrijdag had ze 'show and tell', waarbij ze in het engels vertelde over de foto's van haar vrienden en familie uit NL.

Bregje is vrijdag de 8e voor het eerst de hele dag naar de daycare gegaan. Ze doet het wel goed, maar 'al die engelse kinderen moeten weg!'  Ze heeft een vriendin; Nardine, de juf. Vandaag had ze het wat zwaarder, en ik hoop dat ze gauw wat meer haar draai vindt.

 ons huisje, met huey en de reject ervoor...

Wij zijn inmiddels over naar ons huurhuis, en natuurlijk regende het zowel woensdag (tassen en koffers verhuizen) als vrijdag (de container!) pijpestelen. De eerste dagen was nog een beetje kamperen, want tot nu toe hadden we, als we een huis hadden, allerlei spullen , maar nu helemaal niks! Dat was even wennen, en de moed zakte ons een beetje in de schoenen, toen forty winks wel onze matras bracht (op de afgesproken dag!!), maar geen 'loanbase' (om die dure matras op te leggen), en Tjits matras waren ze helemaal vergeten... Hoe moest die nu slapen?  Gelukkig hadden we ons verrekend in de matrassen die voor de dames kochten, en hadden we er drie (twee, drie... moeilijk hoor). Harvey Norman kwam ook redelijk op tijd (tegen vijven), met eindeloos veel dozen vol verrassingen voor de kinderen, met bijgeleverd gereedschap. Art kon dus gelijk aan de slag.  Forty winks was wat geschrokken van onze europese reactie en kwam tegen zessen ineens toch met Tjits' matras, en twee eenpersoonsloanbasejes, (samen een king) en zo sliepen we de eerste nacht redelijk goed. Donderdag was uiteindelijk veel schoonmaken en weer veel kopen. We waren al gewaarschuwd voor de vieze huizen hier, en even afgezien dat andermans vuil altijd viezer is, is hier best wat te schrobben... Affijn, na een uur had de oven weer een soort kleur, en twee uur later plakte de keuken niet meer. De badkamers zijn nog grijs, maar die komen dan maar in fases. De nieuwe TV doet het, maar de antenne niet, dus kijken we Priscilla nog maar eens. Wat was het leuk he, in de desert?? (ja!)

kip met brood van de vloer!

Vrijdag, regen.  Veel regen. Het weer is hier raar hoor- koud, nat, we lopen met truien rond.  We staan te wachten voor het huis, tot de verhuismannen komen. En zo zien we ze voorbij rijden. En vijf minuten weer terug, om de rotonde, en dan, zomaar, toch onze driveway op!  kijken naar de voorbijrijdende verhuismannen....

Het zijn er drie, en ze gaan vrolijk aan het werk- tillen, dragen... 'Voorzichtig!!' kan ik niet nalaten te roepen, want het gaat soms met vijf dozen tegelijk, en soms is dat heel slecht voor hun rug, soms heel slecht voor mijn spullen... Die doos, bv, waar 'niets bovenop zetten' op staat, moet je niet onder vier  andere dozen zetten!!  Ze willen mij er ook heel graag van overtuigen dat zij niet degene zijn die een stuk hebben afgebroken van een kast. Het kan mij niks schelen wie, het kan me schelen dat... Maar goed, uiteindelijk valt alles mee.

Zo halverwege de dag krijg ik ineens het gevoel van; wat hebben we toch een leuke spullen. En, het lijkt wel of dit huis voor onze meubels is gemaakt!

Het is wat lastig om alles op zijn plek te krijgen, vooral omdat de paklijst die onze lieve verhuizers hebben gemaakt als oplossing voor ons 'kwijte paklijst' probleem bestaat uit; 1; doos, 2; doos, 3; doos, 4; doos, etc. En dat 240 dozen lang.  We hebben een week om te kijken wat er stuk is, of wat er ontbreekt. Hard werken dus! Want nu moet alles dus wel open.

De meiden vinden het heerlijk dat de spullen er weer zijn, en de dozen met 'toys' erop geschreven zijn snel geopend, en de inhoud verspreid over twee slaapkamers, en de study, die lekker leeg is (tot de meiden dat ontdekken, dus)  Iedereen slaapt heerlijk die nacht, en morgen gaan we uitpakken.

Oh nee, toch niet, want we krijgen een uitnodiging voor een picknick, en sociale dingen zijn niet alleen leuk, maar ook erg belangrijk! En, we moeten de reject nog terugruilen voor Piglet, want het is wel een zippy car, maar ik heb geen 9000 dollar toyota camry gekocht! De picknick lukt overigens uiteindelijk niet, omdat we de plek niet kunnen vinden, (en er is geen bereik) dus rijden we als troost naar de mall, waar de meiden alvast een deel van hun spaargeld uitgeven aan sleich (EIEIEIEINdelijk mag het) en Art een barbeque koopt (met bijgeleverd gereedschap).

Zondag pakken we uit, en draaien we boutjes in. We komen een heel eind, maar zijn niet helemaal klaar, als de barbeque in elkaar zit, en dat is wel een goede reden om te stoppen. Toch?

Maandag kan ik ineens niet echt meer lopen, het zat er al even aan te komen, dus we doen weinig, en ik bezoek de plaatselijke fysio. Gelukkig is de Melbourne fysio opleiding supergoed (dat hadden we van te voren wel uitgezocht, natuurlijk) dus dinsdag loop ik weer rond, en rijd voor het eerst weer op een paard, onder leiding van Yvonne, die toevallig een 'builder' als man heeft, die misschien wel een onderzoekje wil doen naar het huis dat we leuk vinden, want we blijven er maar aan denken, en het huis dat we vandaag zagen was verschrikkelijk! lekker zwemmen!!!!

Zo. en hierna wordt het weer een normale blog. Lekker zonnen...