ponies!

Eindelijk; de ponies! Na B op de creche gebracht te hebben reden we snel naar Tee, (die eigenlijk Theodora heet, op zijn Nederlands, maar dat kan niemand hier zeggen) om samen Portica op te halen bij 'the breaker'. Portica stond al helemaal klaar, maar Tee leeft om te kletsen dus duurde het zo'n anderhalf uur voor we daar weer weg waren. (en ik was niet helemaal lekker eufemistisch gezegd, dus erg blij was ik niet)
Maar, toen Portica het ook zat werd en tegen de binnenkant van de truck begon te schoppen, stapte Tee ook in, en reden we naar haar huis toe, om Donder op te halen.
Eerst moest Portica nog een bridle krijgen (hoofdstel) met bit, en dat deed Tee heel secuur, dus dat duurde ook even. En toen kleine Donder halen; zijn stalmaatje, Lonny, schopte en sloeg en buckte, maar onze kleine Donderstraal stond lief te wachten met zijn nieuwe brandmerken op zijn schouders. Wat doen we dat kleintje toch aan...
Met een halter en een lungelijn om zijn kont duwden we hem richting truck, en we verwachtten alle vier (Tee, ik, Rebecca de strapper en Laurie, de echtgenoot) nodig te zijn om het kleine beesje in de enge truck te krijgen, maar een blik omhoog, en hij ging wel. Dus snel vastgezet, truck dicht, en eindelijk richting Pakie!
Daar kwamen we rond half drie aan, en na een blik op het weiland (niks giftigs) brachten we de ponies aan touwen naar de weitje dat Art had afgezet de afgelopen week.
Dat was het! Ze waren er!
We zwaaiden Rebecca en Tee uit, keken nog even naar de ponies, en ik stortte in bed. Rond vijf uur kwam er ineens een auto langsgereden en kwam zowaar het zadel waar ik al vier weken op zat te wachten aan, dus alles was goed.

summertime, summertime...

Real Australian; Wintertime has been postponed for one week, and nobody (read; we) knows why. It just takes a little bit longer I guess... So, in Europe it is 'summertime', and here as well, the only week that we're on a 9 hours difference. (and yes, this is in English, as my English readers felt left out. Although; actually, I'd like to know who I'm doing it for, cause sometimes I'm just too tired... Leave me a message, and I'll continue to write in POM language.)

Tjits is calling LOLA!!!!

Een drukke, spannende week, deze week, paasvakantie, dus veel tijd, maar nog meer activiteiten. Paaszondag zouen we bij Jacinta en Cameron zijn, om alle spullen die daar nog staan op te halen, en natuurlijk voor de gezelligheid. Maar Bregje was zo verschrikkelijk ziek (spugen enzo) dat we dat maar lieten...) Maandag beet Tjits de spits af met een dag paardrijden bij Yvonne, en dinsdag gingen we spullen kopen voor de nieuwe ponies, en naar Melbourne voor het Immigratiemuseum. Natuurlijk aansluitend uit eten in ons favoriete Chinatown restaurantje! Ik schrok wel een beetje van de parkeerprijzen , 34 dollar voor 5 uur, dus daar moeten we iets op vinden.  Woensdag was het Diuwkes beurt voor een dagje paardrijden, en dat was maar goed ook, want ze kon er al drie nachten niet van slapen.


(diuwke zit op de gevlekte pony)

En al die tijd maar wachten he, tot het moment dat dan eindelijk... Het was inmiddels al drie keer uitgesteld, en begrip gaat maar zo ver, dus toen Donderdag het telefoontje kwam dat de ponies om de een of andere reden (een Australier die niet terug belt- my nemesis) niet vrijdag maar zaterdag kwamen, plofte ik. I'm very annoyed! zei ik, maar eigenlijk was ik gewoon pissed off! Dus toen ik de hoorn erop gegooid had, kon het ineens allemaal wel, en kwamen de paardjes, en zelfs het zadel (da's een verhaal apart)  allebei op Vrijdag. Natuurlijk nadat ik een nacht had liggen kotsen van de heersende buikgriep, maar na daar liet ik me niet door weerhouden. Die ponies moesten er komen, en ik wilde erbij zijn!

Nachtelijke avonturen

Vorige week maandag, na Tjits uitgezwaaid te hebben, na de laatste perikelen met de huis onderhandelingen, na de kinderen naar bed, en na de champagne... zijn we naar bed gegaan, zonder het kippenhok dicht te doen. (ohoh)

Om twee uur werd ik met een schok wakker, de kippen! zo snel ik kon trok ik mijn tshirt (maar waar lag dat?)  en schoenen (waar heb ik ze uitgedaan?) aan, en pakte de zaklamp (die niet op zijn plaats lag, waar..?

In het kippenhok lagen 2 kippen. Dood.  ik ging op zoek naar de rest in de ren, en trof daar de vos aan.  Hij was helemaal in paniek, en ik ook- wat doe je dan? In je onderbroek, met alleen een zaklamp als wapen? Als ik een geweer had gehad, eerlijk waar, ik had hem kunnen schieten. Maar met een stok slaan ofzo- stel je voor dat hij mij aan zou vallen, wat dan? Dus ben ik blijven staan, met de zaklamp op hem gericht, terwijl de vos in paniek gaten probeerde te graven onder het gaas door, en uiteindelijk over het hek heen springend verdween.

De rest van de nacht heb ik niet meer geslapen.

Dinsdagnacht werd er plotseling op ons slaapkamer gebonkt en hard geroepen; 'there are horses on the road!' Niet onze paarden, maar die van de buren? Ik deed snel kleren aan (nu wel een broek) en raced naar buiten. Niets te zien, behalve verderop een auto. Dus liep ik daar maar heen, tot ik opeens hoefgekletter achter me hoorde, en daar waren ze. Een groot paard, en een pony. 'Sssssssh', riep ik, en 'hello' (ja, wat anders...) daar schrokken ze zo van dat ze de driveway op gallopperden, die van de buren. Ik rende er achter aan, en hoopte dat ik een hek kon vinden om achter ze te sluiten, maar ze waren volledig in paniek, en shopten en steigerden, en renden doorelkaar. Ik had het gevoel dat die niet meer om  mij heen zouden rennen als ik in de weg stond, dus ben ik maar naar het huis gegaan, heb de buurman wakker gebonkt,  en ben ondaraan de driveway gaan staan om ze eventueel weer naar boven te jagen als ze weer op hol zouden slaan.

Daar kon ik mooi de 2 politieauto's ontvangen, en alle buren die inmiddles in paniek de straat op waren gegaan. Rond 8 uur kwam er nog iemand langs die een km verder woont, en die ze het eerst gemeld heeft, nadat iemand ze echt op een nippertje niet had aangereden.

Achteraf had ik wel zoiets van; die beesten waren helemaal in paniek- wat als ze wel ineens door mij heen waren gerend?

wie komt er nog meer op bezoek???

hier een filmpje om de zin wat op te wekken!
kijk maar eens

Pasen

Wij vieren pasen op zijn Nederlands; eieren koken, verven (maar hoe- die tabletjes hebben ze hier niet), beschilderen, verstoppen, zoeken en tutschen! (oh ja, dat laatste is zwitsers...)

Hier verstoppen ze chocolade eieren, maar die moeten ze wel vinden voor ze smelten, want hier is het warmer dan 3 graden.


schilderen!!







  Eigenlijk zouden we naar Jacinta en Cameron, voor de gezelligheid en alle spullen die daar nog staan (mijn kleren bijvoorbeeld...) maar B is al een paar dagen niet lekker en gaat vrijdag en zaterdag full on; spugen, slapen, wazig wakker worden en weer wegzakken... Niet naar Daylesford dus, want Otto en Rennie zijn het afgelopen jaar genoeg in de lappenmand geweest.

wel; paasontbijt, eitjes zoeken en in de tuin klungelen. Alles is klaar voor de aankomst van de paardjes.  Wat kan wachten lang duren.

's middags staat er paastaart in de tuin op het menu, en alle dieren moeten in de rij (nee, ze hebben nog niet alles van Sleich)

Hollands bezoek!

Erna heeft een maand in Tasmanie gelopen! Dat is knap, en nu is ze moe, dus vragen we haar om een nachtje bij ons uit te rusten. Tegen negen komt ze aan, en tegen twaalven hebben we twee flessen wijn gedronken, maar alle verhalen zijn nog lang niet verteld. Volgens Erna is het dit jaar vier keer pasen, dus krijgen de meiden ieder een zak met hazen, en wij een doos vol chocola. mmm, leuk; pasen en bezoek!

Erna is niet bang voor de slang!!!

Zaterdag kwamen Hansie en Arjan langs, met Hansie zijn ouders die in NL bijna om de hoek woonden. Wij pasten perfect tussen Phillip island en the great ocean road, en ik heb opgeschept over onze tuin en mijn Osso bucco... Het was echt heel erg gezellig, we hebben tot laat lang zitten kletsen en de meisjes missen de jongens, Wim en Henny nu al!

Hansie met B, die gelijk weer verliefd is...


Om de tafel met zijn allen...

Bank...

Ladieda... ik kreeg een cheque van 20 dollar over de post, omdat ik teveel betaald had voor iets. Waar lever je die in? Bij de bank natuurlijk! Eh... Dit is wel Australie.
Dus moet je niet naar de bank waar de cheque vandaan komt maar naar de bank waar je zelf zit, waar je invult dat je geld stort op je eigen rekening, via een cheque afkomstig van... voor een bedrag van... etc. Affijn, ruim tien minuten later (en 15 km) is het dan in orde. Het zal slechts 3 dagen duren om de 20 dollar te storten.


De bankgarantie die de bank beloofd heeft af te geven voor het storten van onze deposit op het huis gaat veel sneller! Namelijk; 1 telefoontje 'Dat doen we niet.'
Eh? Tuurlijk doen jullie dat wel!
nee. Niet, nada, njet!
Van Westpac moeten we onze term deposit breken, zodat zij het geld apart kunnen zetten in een termdeposit. Oh, ja, dat kost boete ja. Dat ze daarmee een klant verliezen, veranderd de regels niet, en ook niet dat Art de baas van Adelaid Westpac belt. Leuk om boos om te worden, maar daarmee krijg je geen deposit voor een huis...

Verjaardags cadeautje....

En voor Timme zijn verjaardag... geven wij elkaar een huis!

Maandag kregen we het verlossende bericht; ons laatste bod (de split gedachte) was geaccepteerd. Settlement was op 19 juni.

19 juni????? We hebben het steeds over 9 mei gehad, en nu... Huis kopen op zijn Australisch; FRUSTRATIE in hoofdletters. Affijn weer bellen met de real estate agent, dat dit niet afgesproken was etc etc. Dus, settlement is nu 19 mei.

's Avonds wel champagne natuurlijk!   Dat we nu binnen een week 64.500 dollar op tafel moeten leggen moet geen probleem zijn, want dat kan in een bankgarantie. (ha ha een oz bankgarantie...)

Tjits is naar kamp....

vanmorgen ging Tjits naar kamp, ze had al haar spullen wel drie-entwintig keer gecheckd, en toch bleef het spannend.



   Lillie troostte Bregje, die verschrikkelijk moest huilen omdat Tjits wegging.

Je zou het haast vergeten, maar we zijn al 8 maanden alleen maar samen geweest. En dan ineens alleen op pad, het is niet alleen spannend voot Titi, maar Diuwke en B waren ook helemaal van slag.

leuke vriendjes...

Zaterdag avond waren we uitgenodigd bij Shane en Lisa, ouders van een meisje bij Diuwke uit de klas. Maar wij niet alleen; ze hadden nog twee stellen gevraagd, om ons in het Emeraldse te introduceren.  Na een aanvankelijke chaos van krijsende kinderen (13 altesaam) en door elkaar heen pratende volwassenen, werd het langzaam rustiger en gezelliger. (Omdat ik er met al dat geluid niets meer van snapte, zeg maar)

We kletsen wat af, er staat een 4WD afspraak in the high country, en ik vrees dat ik de gastheer beledigde met mijn hollandse nuchterheid. (Echte friezin...)

Vandaag was bijna volledig gevuld met het bezoek van Mariette, Ico en Lenneke, met de drie heren, Bas Koen en Jelle. Kan het zijn dat je bij nieuwe mensen het gevoel hebt dat je hen al je hele leven kent? Ja, dat kan.  Het was alleen maar leuk, ondanks dat iedereen met respectievelijk keelontsteking, kater, hoofdpijn, zonnesteek of gewoon totale verwarring rondliep. En daarvan reis je dan allebei van omgeving Damlaan naar omgeving Melbourne. Dit had dus al eerder kunnen zijn... Oh ja, het woord HML viel vaak. (en Vinkenborgh ook, Hansie...(ook al had dat het Lien moeten zijn...))

 

Foto's volgen.

Weet je wat ik zie als ik gedronken heb?

Vandaag; de Pakenham show. Met heel veel beesjes. Ook zonder bier erg leuk!

Al tijden liep ik rond met een boekje want de voorpret is minstens de helft; Hoofdprijs in categorie Friesian Holstein Bulls, over 18months; 3 dollar. Voor Beef cattle zijn er zo'n 30 categorieen, en zo hebben we nog geiten, pluimvee, schapen, honden -show en jumping, taarten naar eigen recept, taarten van een mix, (echt waar) etc etc.

Wij begonnen vandaag met het pluimvee, waar zulke leuke exemplaren bijzaten dat we gelijk adressen vroegen van fokkers.

Dan door naar de geiten, die we ook niet konden laten staan... jureren van de angora geiten...

En deze vinden we dus te leuk om achter te laten. Perfecte bush-undergrowth lawnmower.

Daarna lopen we door naar de schapen, waar heel veel categorieen te zien zijn, en dan naar hondenshow. De meneer die bezig is heeft 7 honden die heel erg goed eenden kunnen drijven. En met zijn allen op een bankje zitten. En met zijn allen in een kruiwagen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En.... puppies maken. Dus spreken we af, dat als de puppies komen, over 63 dagen,  we er een komen uitzoeken, die we dan na 7 a 8 weken mogen meenemen. 


De liggende hond wordt waarschijnlijk de mamma van ons pupje!

Door! naar de runderen. Er is natuurlijk veel te zien aan kermisachtige attracties, maar we hebben geen tijd! Ik kom voor het plattelandsgevoel, niet voor de kermis.

De stieren hebben we maar laten staan...

De rest van de dag werd gevuld met slangen, wedstrijd hoogspringen door honden, en beste 'produce' van een of andere soort. Afgezien van de Bregje alle winnende foto's in de categorie 'Landschap'  van de muur sloeg, was het een heerlijke dag!

 Een carpet python van 4 jaar... slik. Net zo dik als Diuwkes been!

Grootste pompoen...

 Een van de leukste groente en fruit creaties... High jumping dog!

                                                          Natuurlijk kunnen we onze beestjes pas krijgen als we op bezoek zijn geweest bij fokkers enzo, dus het breidt niet gelijk uit, maar het is zo leuk om er naar uit te kijken! Enige probleem is; wat doen we nou nog op de volgende show?

 

(nee- geen nieuws van het huis, terwijl dat natuurlijk wel essentieel is hierbij)

mooi!!

elke dag genieten! Iedere dag rijd ik de kinderen naar school, langs de Paternoster road. Langs twee wineries, en prachtig heuvelachtig landschap. Als je dan de hoek omgaat, kijk je uit over Cardinia reservoir; een enorm meer. Prachtig!

Vanmorgen mistte het,

en Diuwke riep ineens; Kijk eens! (niet zo ineens, we roepen het ieder morgen tegen elkaar) en weer; zooooo mooi!  

Vrijdag  werden we wakker; 28 graden. (ECHT) en op de radio de belofte dat het 36 zou worden. 28 graden om 7 uur 'sochtends in het half donker is zoo lekker, ik geniet volop, je glijdt gewoon door het leven op zo'n dag.

Beautiful it is; every morning we drive on Paternoster road, past two wineries and the most gorgeous hills.  A little further de pass Cardinia reservoir; the water catchment for this shire and Melbourne, and it looks just amazing. We enjoy this every day.

Today there was some fog over the hills, and Diuwke cried out; Look! wonderful that we all enjoy this so much.

Bieden.

Huis kopen op zijn australisch;

' Ons'  huis staat te koop voor bedrag x plus.  Plus betekent, zegt de makelaar, dat ze ergens tussen de 1 en 10 procent van de vraagprijs extra willen hebben.

Wij hebben het huis bekeken betast en bemeten en vinden het niet af; er zitten bijvoorbeel geen plafonds in de slaapkamers boven, en je kunt je handoek hangen over de muren in de badkamer. De rest van de handdoek hangt dan in de woonkamer. Op zijn Nederlands, bied je dan onder de vraagprijs.

Hier niet; ons eerste bod, valt niet over te praten, is eigenlijk geen bod (het idee wat wij hadden met het architectenstel dat 100.000 euro onder onze vraagprijs bood) -Terwijl wij naar Nederlandse maatstaven toch heel keurig hebben geboden!

Goed, na wikken en wegen, en een hoop gemopper op de Australiers, bieden we dus de vraagprijs! - Dezelfde middag nog een telefoontje; afgewezen, want veel te weinig. De verkopers willen meer. Meer? we bieden de vraagprijs!

Om voor de vorm mee te doen, bieden we 1000 dollar meer, da's plus-toch? Maar, dat is niet de bedoeling. Nu komt de aap uit de mouw; de minimum prijs waar de verkopers mee accoord gaan, is x + 10.000 dollar. He????

AH, dus het bedrag dat je vraagt, wil je in ieder geval niet, je wilt meer. Wie begrijpt het nog?

(ehm, geheimpje; we gaan mee in het australische, plus dus.- maar dat zeggen we nog niet, we laten ze nog even zweten)

Labourweekend

Zaterdag warn Francine en Martin hier, en behalve van een feestende slang, hebben we geen foto's gemaakt. Kennen we ze al te lang? Zondag was ook bijzonder; de Westies kwamen!

Lisa heeft 6 kinderen, een bij Tjits in de klas, (Cassie), een die in de pauzes op Diuwke wacht (Liam) en eentje...op Kinder bij Bregje! (Lillie) Liam en de oudste zoon hebben allebei een tweelingzus. En alle zes hebben we verschrikkelijk diep donker rood haar. Prachtig! Belangrijker; Cassie, Liam en Lillie komen spelen. Behalve... dat Liam niet durft. Ik voor de grap nog vragen of ze geen ander kind in de zelfde leeftijdsklasse had. (Ja dus, en die wilde wel, maar dat begreep ik te laat)

Anyway. Diuwke moest vreselijk huilen, maar Tjits en Bregje hadden dik plezier. En voor Bregje was het de eerste keer dat ze een echte vriendin te spelen had! Tjits en Cassie

Bay en Lillie

Met zijn vieren maakten we een wandelingetje langs ons riviertje, en plukten enorme bos bloemen. Bij het meertje vroeg Lillie 'Zijn dat Naked ladies?' Pardon???  De naam van die heerlijk ruikende  bloemen die in ons bos groeien dus.

Labourday moest vooral Huey hard werken;  We gingen 4wd'en in Bunyp state park.  Mooi he, 10 minuten van huis en gelijk vakantie!

'we hebben saaier tochten gedaan' zei ik, waarop we elkaar aankeken en 'BLOOMFIELDTRACK' riepen. Ha, 12,5 jaar is niet zonder gevolgen.

parkeren...

Sunday three red westaways came over- only one didn't. It ios a coincidence that all the girls, apart from each other befriended a Westaway, although with six of them around maybe it isn't.  So, when Liam, Diuwkes friend suddenly pulled back, I asked Lisa (mum Westaway) if she had another in roughly the same age group. It turned out that she did, and that the girl wanted to stay, but I understood that too late. Pity. Diuwke cried, but Bay and Tjits had a ball.

On Monday only Huey had to work, as we went 4wd-ing in Bunyp state park. A holiday only ten minutes from home. Isn't this country wonderful?