Tjitske heeft heel erg lang en diep nagedacht over wie de eer te beurt zou vallen om de slang voor het eerst te zien eten, en uiteindelijk besloot ze dat Olav en Sven, de zoontjes van Francine en Martin er het meest recht op hadden, omdat zij van ver komen en het dus niet vaak zouden zien.
Eerst moest de muis ontdooit worden, in een bak met water.
We voeren de slang in een aprte bak, omdat hij zijn kooi niet moet associeren met eten. Anders gaat hij aanvallen als je beweegt in de kooi! Tieske, zoals zij heet, moest dus in de bak en Tjits hield de ontdooide muis boven hem. Ineens schoot ze toe! En in een flits wikkelde ze zich ook direct om de muis heen. Net zo lang tot hij echt dood was...
het opeten ging veel sneller dan we verwacht hadden; pythons kunnen hun onder en boven kaken losmaken van elkaar, maar ook links en rechts kunnen los van elkaar. De kop van de slang werd dus 4 keer zo breed, en kant voor kant schoof ze de muis zo naar binnen. Een fantastisch gezicht! Kop eerst; Tieske is al aardig wijder dan normaal...
alleen nog twee pootjes en een staartje..
Na dit avontuur hebben we met Francine en Martin een wijnboerderij hier in de buurt bezocht. De lokatie op zich was niet zo spectaculair, maar raak je aan de praat, blijkt ineens dat die winery waar ik 2 keer per dag langsrijdt , zijnen maakt die veelgevraagd zijn, en in Melbournse restaurants 50-70 dollar per fles doen...
Het uitzicht was wel weer fantastisch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten