Shit.

Het gevoel van 'Yes, ik ga mijn baan opzeggen per 1 juli!' duurde maar kort. Vrijdag hadden we een afspraak bij de oncologe van mijn moeder, om te kijken of de 'marker' weer gedaald was nadat het vocht weggehaald was.
Dat is niet zo. Sterker, de kanker is resistent geworden, en de chemo is dus uiteindelijk niet aangeslagen. Het vocht bij haar lever, en haar buikvlies zit weer vol kankercellen. Je zou dus kunnen zeggen dat ze net zo ver is als voor de hele chemo toestand, maar wel een stuk zwakker en zieker en met meer pijn.
Voorstel is nu om direct weer met chemo te beginnen, niet met andere medicijnen maar dezelfde en dan vaker.
Daar ziet zij niet erg naar uit, en zij moet nu nadenken over wat dat gaat opleveren, en of ze dat aankan.
Vanmiddag gaan we naar de oncologie verpleegkundige, en Arthur en ik willen ook een afspraak met de oncologe, om meer informatie te krijgen. Voor ons stelt dit wel onze beslissing in een ander daglicht, en we zijn heel diep aan het heroverwegen.

Natuurlijk vandaag drie kijkers, want zoals iemand van het forum al zei; ' je verkoopt je huis snel, als je het eigenlijk niet wil.'