Zaterdag zijn we afgereisd naar Frankrijk, om naar Tim en Eus' nieuwe huis te kijken, en de kinderen Parijs te laten zien.
Parijs was heet, druk en heel verschrikkelijk eng met drie kinderen. Om de haverklap waren we Diuwke of Bregje kwijt, en eigenlijk was het veel te heet om in een stad te zijn.
De Eiffeltoren had een rij van zo'n honderd meter, en dat was alleen voor de eerste twee verdiepingen. Voor de top lift werd aangekondigd dat de wachttijd drie kwartier was. Mmm, daar zijn we toen maar niet voor gaan staan.
Gelukkig heeft Parijs wel heel veel sfeer, dus toen we de eerste wen-periode gehad hadden (afgesloten met heel veel eten- dat helpt altijd) gingen we vol goede moed op weg naar de Sacre coeur. De metro was erg spannend, en je kunt er ontzettend goed paal dansen!
Onze berggeiten speerden langs al die oude mensen die moeizaam de trappen namen, maar eenmaal boven vonden ze niet veel aan die kerk. Ik mocht er niet eens in, omdat ik niet decent gekleed was, en Bregje heb ik geprobeerd buiten te houden, vanwege haar stem volume. (lichamelijk bleef ze buiten, helaas ging haar stem mee naar binnen)
Buiten waren we Diuwke weer kwijt, maar die vonden we al snel terug, vol overgave luisterend naar een stel Indiërs die Simon and Garfunkel (laidiedai!) zongen.
Inmiddels was het al negen uur, dus met de metro naar de tent, waar een lek luchtbed op ons wachtte..
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten